2015 part 1: A dream come true, more adventures ahead... Archive

Dinsdag 24 Februari 2015 Jamaica, Van Negril naar Montego Bay

routekaartje Jamaica 2

We leave at 5:30 AM to arrive in office hours for customs. We are looking forward to see Ton and Gerrie on Argo. We know them from the net Dutchies at sea, but we have never seen each other. With the four of us we go out for dinner at Pier1. We have a very nice evening and have ample time to talk. Ton and Gerrie decide to go with us to las Jardines de la Reina instead of going straight to Cienfuegos in Cuba. We like to go together because it is very remote there. Trip: 37.7 nm, av: 5.0 kts, odo: 1211 nm. Position: 18-28.05N 077-55.72W
--------------------------------------------------------------------------

uit eten bij Pier1

De hele zuidkust van Jamaica hebben we geen andere zeilboot gezien. Overvolle ankerbaaien hoeven niet van mij maar één of twee andere boten in de buurt, vind ik wel prettig. Ik hoef geen intensief contact, maar gewoon even een kort praatje met gelijk gestemden doet mij erg goed. De lokale Jamaicanen zijn vriendelijk, maar ik heb continu het idee dat er dollartekens op mijn voorhoofd oplichten. en dat ze daar op afkomen. In Montego Bay ligt de Argo met Ton en Gerrie aan boord. Jarenlang hebben we elkaar via de SSB-zender gesproken en nu gaan we elkaar voor het eerst ook zien. We zijn om half zes vanochtend vertrokken, zodat we zeker onder kantoortijd Montego Bay binnenlopen voor de Douane. De eerste 2,5 uur hebben we gemotorzeild, daarna gelaveerd en nu kunnen we met de laatste slag de baai binnen varen. NE 15 knopen geeft 22 knopen over het dek. Normaal zouden we nu gaan reven, maar het is nog maar een klein stukje … Met een vaart van bijna 8 knopen stuiven we Montego Bay binnen. “Uitslovers,” roept Ton van de Argo over de marifoon. Hij ligt niet bij het stadje, maar bij de jachtclub. We gaan daar even kijken, maar we vinden in het overvolle ankergebiedje geen geschikte ankerplek. We gaan terug naar het stadje en gaan voor anker bij het restaurantje Pier 1. Ton en Gerrie komen onze kant op en we gaan samen bij Pier 1 uit eten.

Maandag 23 Februari 2015 Jamaica, Negril: strandwandeling

strandstoelen

Early in the morning we walk over the beach. We put the dinghy close to a resort and that is no problem. I buy a dress.
--------------------------------------------------------------------------

Markt

A in jurk

Bij het strand waar een resortmedewerker het strand staat te harken, landen wij met onze dinghy. We verwachten half en half dat we weggestuurd worden,maar de man komt ons hartelijk begroeten en helpt ons de dinghy naar een boom slepen. We zekeren ons bootje net als een fiets aan de boom met een flinke staalkabel en slot en gaan de benen strekken. Het is nog vroeg en er zijn nog weinig toeristen. We wandelen over het strand. De resorts liggen allemaal wat meer naar achteren en het strand is nog steeds een geweldige plek. We komen uit bij een wat smaller gedeelte van het strand. Hier is een lokale markt met kleding en kunst. Ik bezwijk voor een jurk die heel praktisch in de bomen hangt. Voor US$ 15 kan ik er geen buil aanvallen, want dit is mijn eerste jurk sinds mijn 12e. Maar het lijkt mij heerlijk luchtig en makkelijk aan te trekken.

Zondag 22 Februari 2015 Jamaica, Van Blue Fields Bay naar Negril

Dolfijnen voor boeg

dolfijn

Underway to Negril the water is very clear. We see the bottom at 10 meters depth. Suddenly we see 3 dolfins in the clear water. They play with our bow for a while. In Negril there are a lot of resorts and we see another sailboat on anchor, Ullr. Trip: 28.0 nm, av: 5.6 kts, odo: 1255 nm. Position: 18-21.61N 078-20.33W
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard voor anker in Negril

We steken de baai van Savanna la Mar over. Vlakbij Savanna la Mar is het ondiep, 5 tot 7 meter water, maar direct daarna loopt de bodem heel steil naar 75 meter. We varen nu op een stukje van 10 meter water. Het water is super helder en we kijken zo naar de bodem. Plotseling zien we drie dolfijnen zwemmen. Ze zwemmen de andere kant op. We kunnen ze zo vanuit de kuip zien gaan. Ze keren om en komen een poosje met de boeg spelen. Het is een geweldig gezicht. Er staat weinig wind, maar de helft van de zes uur durende tocht kunnen we heerlijk zeilen. Bij Negril zien we voor het eerst weer een andere zeilboot, Ullr (spreek uit: oellar). We gaan vlakbij hem voor anker en zwemmen naar de Amerikaanse boot om kennis te maken. We zitten hier weer in een toeristisch gebied. Er varen duikboten langs en de halve baai is volgebouwd met resorts. Op het strand zien we veel blanke roodverbrande (en ook wel veel te dikke) lijven.

Zaterdag 21 Februari 2015 Jamaica, Van Black River naar Blue Fields Bay
We sail wonderful with a southeast wind 5 to 10 knots. The anchorage at Blue Fields is beautiful with the green mountains. In the town the houses are more upscale. Trip: 16.0 nm, av: 4.1 kts, odo: 1227 nm. Position: 18-09.48N 078-01.95W
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard voor anker bij Blue Fields

Met een zuid tot zuidoostelijk windje van 5 tot 10 knopen kunnen we heerlijk langs de kust naar Blue Fields Bay zeilen. Bij Blue Fields is een prachtige ankerplek. De bergen op de achtergrond zijn mooi groen en we zien wat dure huizen op de kant staan. We maken een wandeling door het plaatsje. De huizen zien er hier een stuk duurder uit en het geheel maakt een veel schonere en nettere indruk. Helaas kunnen we alleen maar langs een redelijk drukke autoweg lopen.

Vrijdag 20 Februari 2015 Jamaica, Black River: dingytocht in vroege ochtend op Black River

ingang Black River

Black River

Early in the morning we go by dinghy on the Black River again. We see a lot of birds, but no crocodiles. The Black River is a small beautiful river. We see two fishermen. In the afternoon we moor our dinghy at the coastguard and go shopping. Close to the church is a big market with a lot of fresh vegetables and fruits.
--------------------------------------------------------------------------

roofvogel

Black River

Met een volle batterij in het fototoestel en een ontbijt in de rugzak gaan we vroeg in de ochtend opnieuw de Black River op. We hebben een extra kan benzine bij ons. We zijn voor alle toeristenboten, zien geen enkele krokodil en komen er na een poosje achter -via de smartphone- dat de brede River de Broad River is en de smalle de Black River. We volgen het kleine stroompje nog een stuk tegen de stroom in.

bloem

witte vogel

Het is prachtig groen met op de achtergrond de bergen. We zien veel witte vogels, grijze vogels en roofvogels en af en toe prachtige bloemen. Het is ook heel schoon hier: geen plastic afval in het water. Hier een daar hangt een plastic flesje als teken dat daar de fuik van een visser staat. We komen twee vissers in een uitgeholde boomstam tegen. Een zwaait enthousiast, de ander kruipt schuw in de bosjes als wij passeren.”De krokodillen zijn nog niet uitgezet,” grappen wij tegen elkaar. We zien er geen.

Krokodil op kant

Krokodil gaat zwemmen

Pas bij het begin van het riviertje, waar de toeristenboten vertrekken zien we een grote op de kant liggen. “Dat is een nep krokodil,” zegt Dennis, “hij heeft al minutenlang niet bewogen.” Ik zet hem toch maar op de foto. Langzaam gaat de bek dicht en dan klimt hij opeens razendsnel in het water. Wij schieten achteruit. “Zo nep was hij dus niet!”

bek krokodil

Het verschil tussen een krokodil en een alligator of een kaaiman is onder andere dat een krokodil geen tong heeft en een alligator en kaaiman wel. Dit gaan wij niet controleren. Ook heeft een krokodil vier grote tanden die buiten zijn bek steken. Deze zien we wel duidelijk. Aan het eind van de middag gaan we nogmaals een stukje de rivier op. Inmiddels zijn alle krokodillen weer op stal gelegd. We zien opnieuw alleen de grote twee ‘niet-neppers’ bij de ingang. We meren de dinghy af bij de coastguard en gaan boodschappen doen. De supermarktjes hebben geen van alle groenten en fruit maar vlakbij de kerk blijkt een grote markt te zijn. We vullen onze verse voorraden weer aan en kopen bij de kraampjes met een niet opdringerige verkoopster iets als: sinaasappels, uien, paprika’s, wortelen. Het ziet er allemaal heerlijk vers uit.

Donderdag 19 Februari 2015 Jamaica Black River: dinghytochtje op Black River en plaatsje verkennen

D in dinghy

rondvaartboot

We make a little ride over the Black River by dinghy. You can also go with a tourist boat. It is a beautiful green river. We see the crocodiles lying between the roots of the mangroves and swimming in the river.
--------------------------------------------------------------------------

kleine krokodil

krokodil zwemt voorbij

Een echte toerist heeft altijd zijn fototoestel paraat. Wij zijn natuurlijk geen toeristen, wij zijn cruisers en dus zit ons fototoestel onderin de tas als wij de Black River oversteken en we de eerste krokodil het riviertje zien oversteken. Er liggen een paar toeristenboten met heel veel pk’s aan de kant. Een enkele gaat met een paar spierwitte toeristen op pad. Wij zitten in onze dinghy en al snel zien we een kleine krokodil tussen de wortels liggen en een wat grotere langs zwemmen. Het batterijtje van het fototoestel is inmiddels leeg, omdat ik het groene riviertje ook erg fotogeniek vond. De telefoon kan ook best aardige foto’s maken en daar redden we ons mee.

Woensdag 18 Februari 2015 Jamaica Van Alligator Reef naar Black River

Route van Kingston – Black River

We sail under full sail wonderful to Black River. Here we are protected for the coming north to northeast blow for the coming days. Trip: 30.4 nm, av: 5.2 kts, odo: 1211 nm. Position: 18-01.12N 077-50.94W
--------------------------------------------------------------------------

kust onderweg naar Black River

A aan roer

‘s Ochtends trekken twee vissersboten een groot net door het rustige water achter Alligotor Reef. Twee snorkelaars zwemmen achter het net om te zorgen dat het nergens achter blijft haken. Wij liggen hopeloos in de weg. Ze varen netjes om ons heen, maar wel heel vlak langs. De wind is nu wat minder 15 tot 20 knopen en we halen de huik van het grootzeil. Voor de komende dagen moeten we ergens beschut liggen, want vanaf woensdag trekt er een flink koufront over de Bahamas en Cuba richting Colombia. Dat zorgt voor 25 tot 30 knopen noorden tot noordoosten wind. In Black River liggen we goed voor de noordenwind. We zeilen er heerlijk vol tuig naar toe. Alleen waren we even vergeten dat de wind nu zuidoost is. Dat wordt dus drie uur hobbelen aan lagerwal tot de wind gaat draaien. Gelukkig geven de gribfiles de windrichting altijd perfect weer. Bij al dat gehobbel komt de kustwacht ook nog even langszij. Twee van de vier mannen komen volledig in uniform aan boord. De één schrijft onze Transire, bootpapieren en paspoorten over, de ander maakt samen met Dennis een rondje door de boot. Ditmaal mag Dennis zelf de inhoud van de kastjes laten zien. Alles gaat in goede sfeer en we mogen zo lang blijven als we willen. Inderdaad draait om 19:00 uur de wind naar het noorden en nemen de golven daarna snel af.

Dinsdag 17 Februari 2015 Jamaica Van Portland, Half Moon Cay naar Alligator Reef

Alligator Reef

 Alligator Reef

Again we are too lazy to hoist the main. With only the genoa we sail downwind to Alligator Reef. The reef is a half circle protection for the waves in the sea. We lie in calm water, but the snorkeling is not excellent as promised in the Free Cruising Guide. Trip: 33.4 nm, av: 5.1 kts, odo: 1180 nm. Position: 17-48.66N 077-32.21W
--------------------------------------------------------------------------

Alligator Reef ondergaande zon

Opnieuw zeilen we heel lui alleen op de genua naar Alligator Reef. Het gaat hard genoeg, 5,5 kts. Maar ik vind het zeilen toch leuker met het grootzeil bij. We schatten dat we met het grootzeil er bij ruim een knoop harder gaan. We rekenen uit dat we dan een half uur eerder bij Alligator Reef zijn. Niet echt de moeite waard om de bimini in te klappen, de huik er af te halen, de genua in te rollen, in de wind te sturen, het grootzeil op te hijsen, de fok weer uit te rollen, de spinakerboom er in te zetten en de bimini weer uit te klappen en vanavond de huik er weer op moeten maken. Dat was vroeger in Nederland wel anders. Toen hesen we het grootzeil nog voor een half uurtje, maar daar staan niet van die hoge golven en is de zon niet zo vermoeiend fel. Alligator Reef is een halve cirkel van koraalrif. Je ligt als het ware midden op zee voor anker. De golven beuken door de oostenwind van 20 knopen kapot op het rif, maar wij liggen heerlijk rustig. Het excellente snorkelen volgens de Free Cruising Guide is vandaag in elk geval niet excellent er zit veel te veel zand in het water. We zwemmen een stukje, maar het zicht blijft beperkt.

Maandag 16 Februari 2015 Jamaica Van Kingston naar Portland, Half Moon Cay
We get our Transire from customs to Montego Bay. We leave the harbor under engine and sail with genoa only downwind to the cays at Portland. We see no other boats. When we are on anchor a fishing boat comes to the island. The men sleep on the island. Trip: 27.5 nm, av: 5.0 kts, odo: 1147 nm. Position: 18-01.12N 077-50.94W
--------------------------------------------------------------------------

Half Moon Cay

vissersboot bij Half Moon Cay

Om half 10 hebben we onze Transire naar Montego Bay op zak, de dinghy op het voordek en varen we op de motor de grote haven van Kingston uit. Eenmaal buiten zetten we de genua op en varen we heerlijk voor de wind naar de eilandjes bij Portland. We gaan achter Half Moon Cay voor anker. We zien geen andere boten en zwemmen naar het eiland. Als we er bijna zijn, horen we een vissersboot. Geen Adam en Eva spelen op het eiland. We gaan weer terug naar de boot. De vissers slapen blijkbaar ergens op het eilandje.

Zondag 15 Februari 2015 Jamaica, Kingston: bezoek Port Royal

A naar Fort Charles

in Fort Charles

We take bus 98 at the other side of the road. We pass the airport and get out in Port Royal. This Port was in the 17 th century the economic centre of the Caribbean, but also the wickedest city in the world, because of the pirates, gambling houses and brothels. The 7th of June 1692 an earthqueake made 2/3 of the town diappear in the sea. We read that in the museum of Fort Charles. Normally you pay US$ 10 pp, but we were doubting about entering so long that the woman offered us the local tariff Jam. $ 400 pp (approx.US $ 4 pp).
--------------------------------------------------------------------------

Prent van aardbeving in 1692

We stappen opnieuw op bus 98, maar dit keer aan de overkant van de weg. We rijden langs het vliegveld, dat er verrassend modern uitziet. In Port Royal lopen we naar Fort Charles. Onderweg lezen we op een bordje dat Port Royal ooit de rijkste en meest verdorven stad in de wereld was. Henry Morgan en Lord Nelson hebben deze plaats aangedaan. De piraat Blackbeard huisde er. 32 jaar lang was het een stad vol gokhuizen, piraten en bordelen. In 1692 liet een aardbeving een groot deel van de stad in zee verdwijnen. We staan twijfelend voor de ingang van Fort Charles. We hadden geen toegangsprijs verwacht en zeker geen US$ 10 pp. Omdat we zolang staan te aarzelen, mogen we voor lokaal tarief naar binnen. 400 Jamaica $ pp (ongeveer 4 dollar pp). Dat is een stuk beter, maar eenmaal binnen is dat eigenlijk nog te veel. Het fort ziet er aardig uit en in twee huisjes staan wat voorwerpen uit de 17e eeuw opgesteld. Het meest interessant is het schilderij van de aardbeving van 7 juni 1692.

Vrijdag 13 Februari 2015 Jamaica, Kingston: rondrit in bergen en bezoek koffieplantage

Uitzicht vanuit auto

Uitzicht op bergen

We do a tour in the Blue and John Crows Moutains. A friend of Pat, secretary at the Royal Jamaican Yachtclub, organises custom tours of Jamaica. We rent for US$ 150 Ingrid and her car for a day. She brings us to the the Blue and John Crow Moutains National Park where we do a hike. After that we visit a coffee plantain. We end the tour with dinner in Jo Jo’s Jerk Pit to eat the typical Jamaican Jerk chicken and pork.
--------------------------------------------------------------------------

Kolibri’s

Dennis is een goede chauffeur , maar rijdt volledig automatisch en grotendeels op zijn gevoel. Niet echt handig om dan in een land te gaan rijden, waar iedereen links rijdt. De secretaresse van de Royal Jamaica Yachtclub heeft een vriendin die pas een eigen bedrijfje is begonnen en als gids toeristen rondrijdt. Voor US$ 150 huren we Ingrid en haar auto voor een dag en laten ons door de bergen toeren. We stoppen af en toe op mooie plekjes om van het uitzicht te genieten. Bij een bed en breakfast hangt een ‘drinkfles’ voor kolibries en op een bepaald moment zien we vijf kolibries tegelijk. Het blijft wonderlijk hoe snel deze kleine vogeltjes met hun vleugels kunnen bewegen en hoe ze stil in de lucht kunnen hangen en heel snel kunnen wenden.

wag water trail

A bij beekje

In the Blue and John Crow Moutains National Park maken we één van de vele wandelingen. We wandelen over de Wag Water Trail, een mooi pad naar een klein watervalletje en beekje.

koffieplant

close up koffiebessen

Ingrid brengt ons daarna naar een koffieplantage. De eigenaar David en zijn 82 jarige moeder, Dorothy ontvagen ons hartelijk. Wij willen graag het proces van het begin tot het eind zien en willen als eerste de koffieplanten zien. Niemand heeft zin om mee te lopen. Wij vinden het prima om zelf op ‘ontdekkingstocht’ te gaan. We plukken een paar rode bessen van een struik en het blijkt dat we de felrode moeten hebben voor de lekkerste koffie. Er zijn 30 koffiebessenplukkers in dienst, maar gisteren was het betaaldag en dan is het volgens de eigenaar beter om vandaag gepland 'dicht' te zijn ;-). Dorothy vertelt dat de bessen daarna naar Kingston gaan. Daar worden ze gewassen, het vruchtvlees verwijderd en de pit 6 weken gedroogd. Op de koffieplantage wordt daarna het vliesje verwijderd. De meeste koffiebonen zijn halfjes, maar soms zit er een hele tussen. Op een dienblad is een vrouw deze hele koffiebonen, de peaberries, aan het uitzoeken. De koffiebonen worden daarna ongeveer 20 minuten gebrand. Dit schijnt erg precies te komen, want het verschil tussen medium roasted en dark roasted is 20 seconden. We krijgen verschillende koffiebonen te proeven. Dennis, Ingrid en ik vinden alle drie de peaberry het lekkerst. Er zijn ook koffiebonen die 7 jaar gedroogd zijn. Volgens sommigen een delicatesse, maar ik vind het net als oude kaas, je moet er van houden. We kopen het duurste zakje zwarte goud ooit: een pak koffie van 25 US dollar. We krijgen ook alle drie een kopje koffie met koekjes. Zelfs ik, als niet-koffiedrinker, proef dat dit heel goede koffie is. Tot onze verbazing hoeven we niets voor de kopjes koffie te betalen.

Jo Jo’s Jerk Pit

Jerk Pork of Jerk Chicken is een specialiteit van Jamaica en dit willen we graag proeven. Jerk is een bepaalde manier van marineren en daarna barbecueën. De maroons, gevluchte slaven, rookten het vlees onder de grond, zodat niemand de rook zag. Ingrid werkt ook parttime als manager in een restaurant, Jo Jo’s Jerk Pit. In dit restaurant is een heuse ‘jerk keuken’. Wij gaan met haar mee om de echte jerk te proeven. Dennis neemt de pork en ik de chicken. Het is allebei heerlijk. De secretaresse van de jachtclub komt ons later ophalen. Het was een geweldige dag.

Donderdag 12 Februari 2015 Jamaica, Kingston: naar Bob Marley museum

D voor BMM

Beeld Bob Marley

We walk through the gate of the marina, follow the path, go along the maritime institute and when we are at the main road we go to the busstop a little bit to the left. Bus 98 is our bus to downtown busstation. The driver does not accept our US dollar, but we can get in anyway. We get a ticket check and the drive quickly takes care that we also have some tickets. At the busstation we change bus to bus 78. The busstation is very crowded. There are hardly any tourists but we feel rather safe. We get out of the bus at Souvereign and get some money out of the ATM. Buses are very cheap in Jamaica, Jamican dollar 120 or US$ 1 pp. We walk down the road to the Bob Marley Museum. We are impressed by his career, but think US$ 20 is to mutch for an hour guided tour in the museum. We take a taxi to the New Kingston Shopping Centre to have a cheap local lunch. After that we vistit the tourist information, not very informative, and walk through the emancipation park, which we like.
--------------------------------------------------------------------------
“Everbody, show your tickets,” roept een mevrouw die net in de bus is gestapt. Wij zijn vanochtend zonder lokaal geld op de bus gestapt. De vriendelijke chauffeuse wilde ons US dollars niet hebben, maar we mochten wel mee. Nu zitten we middenin de bus en is er voor in de bus en achter in de bus iemand de kaartjes aan het controleren. Hoe gaan we ons hier uit reden zonder de chauffeuse te verraden? Plotseling komt er een meisje aan open die ons snel twee tickets in de hand drukt. Pfff, net op tijd. Bij het uitstappen bedanken we de jonge vrouw achter het stuur en geven haar een koud pakje appelsap. Volgens de boeken is het busstation een paradijs voor zakkenrollers. Het wemelt er inderdaad van de mensen en verkopers. We zijn één van de weinige zo niet de enige toeristen. We voelen ons niet onveilig en niemand valt ons lastig.

busstation downtown Kingston

A en D Bob Marley Museum

Nu alleen nog bus 78 zien te vinden die ons richting Bob Marley museum brengt. Deze chauffeur pakt onze US dollars wel aan. Een vriendelijke oudere vrouw met slechts drie tanden legt ons uit waar we de bus uit moeten. Ik kan haar nauwelijks verstaan, maar gelukkig is Dennis erg goed in het ontcijferen van onverstaanbaar Engels met een enorm accent. We stappen uit bij Souverreign. We pinnen 1000 dollar en komen er na tien minuten achter dat we slechts acht euro op zak hebben. We pinnen nogmaals en trekken dit keer 10.000 Jamaicaanse dollar uit de muur. Het Bob Marley museum is een ‘must see’ als je in Kingston bent en dat weten ze hier ook: US$ 20 pp voor een rondleiding van een uur. We zijn allebei onder de indruk van deze zanger die als straatjochie is opgegroeid en zichzelf heeft opgewerkt tot een zanger van wereldformaat.

Emancipation Park

Standbeeld Redemption Song

We nemen nog een kijkje in het emancipatiepark, een monument voor het afschaffen van de slavernij in 1838. Met in het zuiden een groot beeld “Redemption Song’ van Laura Facey.

Zaterdag 7 Februari 2015 t/m 10 februari 2015 Van Dominicaanse Republiek, Isla Beata naar Jamaica, Kingston

Routekaartje

It takes us 3 days to sail to Kingston in Jamaica. Because you have to enter in daylight we skip Port Morant and sail 30 miles further to Kingston. There is only a little tale wind and we have a half to a whole knot of current against us, so we use the engine most of the time. After 73 hours we drop anchor at the Royal Jamaica Yachtclub. The rest of the day we are buzy with quarantaine, customs and immigration. Trip: 327.6 nm, av: 4.5 kts, odo: 1119 nm. Position: 17-56.84N 076-46.59W
--------------------------------------------------------------------------

bergen

zonsopkomst

Om negen uur halen we het anker omhoog. De Italianen volgen al snel. We gaan samen op weg naar Jamaica. We hebben speciaal een dag gewacht om iets meer wind te hebben. Bovendien kun je Jamaica het best op een doordeweekse dag tijdens kantooruren binnenlopen. Als je voor 9:00 uur of na 17:00 uur wilt inklaren, betaal je de overuren van de ambtenaren. We mikken op Port Morgan om aan te lopen en als we daar een ongunstig tijdstip aan gaan komen, varen we door naar Kingston. We denken de oversteek naar Jamaica in 2 tot 2,5 etmalen te kunnen doen. We zeilen met de wind en golven mee, bovendien zullen we wat stroom mee hebben. Hoe anders is de werkelijkheid. De wind is licht en die varen we meestal dood. De motor staat het grootste deel van de trip bij en de stroom is na de eerste dag tegen en is een halve tot ruim een hele knoop. Het wordt dus Kingston na 3 etmalen. Op 30 mijl afstand kunnen we vaag de bergen van Jamaica onderscheiden tussen de wolken. In de vroege ochtend zie ik de lichtjes van Jamaica steeds helderder worden. Ik leef inmiddels in het achttiende eeuwse Jamaica door het boek Het eiland van duizend bronnen door Sarah Lark. Destijds deed een schip er 60 dagen over om van London naar Kingston te varen en ik vind dat helemaal niet verkeerd voor een zeilschip zonder motor en moderne navigatiemiddelen.

Balsa

Lime Cay

Als ik de baai van Kingston invaar, meld ik me bij de port autoriteiten. Het enorme zeeschip de Balsa komt terug. “I take you at your port side mon,” zegt de marifoonoperator op de Balsa. Ik ga nog wat verder naar stuurboord. Hij is duidelijk van Jamaica want dat ‘Mon’ heb ik net in een boekje gelezen als veel gebruikte uitdrukking op Jamaica. We varen langs Lime Cay, een klein eilandje met een strandje. Volgens de free cruising guide van Frank Virgintino (www.freecruisingguides.com) is dit dé plek voor de lokale Jamaicanen om in het weekend naar toe te varen.

Hijskranen

fort?

Kingston is geen idyllisch stadje. Het is een grote natuurlijke haven die al in 1693 door de Britten is gesticht, nadat een aardbeving de vorige hoofdstad Port Royaal in de zee liet schuiven. Het is een industriehaven bij een stad met ruim een miljoen inwoners en in de achterstandswijken kun je als toerist maar beter niet komen. Ook in het donker over straat gaan wordt afgeraden. Om 10:00 uur laten we bij de Royal Jamaica Yachtclub net voor de marina het anker vallen. Er liggen nog twee andere boten voor anker. Vlak na ons ankeren onze italiaanse vrienden iets achter ons. We roepen de customs op en krijgen op een gegeven moment een retour van ‘quarantine’. Maar we krijgen geen antwoord op hoe laat en wat we verder moeten doen. We wachten dus maar rustig af. Plotseling komt er een bootje op ons af. Een vrij dikke mevrouw met grote zwarte schoenen en een man stappen bij ons aan boord. De vrouw heeft een zwemvest aan en een tas bij zich. Als de bimini op staat, moet je bij ons een soort slagbeweging maken om van het gangboord in de kuip te komen. Met een dikke kont, zwemvest en grote tas gaat dat wat moeizaam en de vrouw is not amused als ze bij ons in de kuip zit. We moeten een formulier invullen over onze ziekten en eventuele rattenplagen aan boord. Ze controleert onze inenting tegen gele koorts en dan klotst ze met haar grote schoenen naar binnen. Ze vraagt waar we ons eten bewaren en ik laat een half leeg kastje zien waar normaal het brood in ligt. Nu liggen er nog twee oude boterhammen, wat rijst en pasta. Ik wijs onder de tafel naar de twee uien en de tomaat en dan wil ze de koelkast zien. Die had ik vanochtend uit voorzorg net schoongemaakt, want na een oversteek met allemaal soep en voorgekookt eten, wil dat nog al eens gaan stinken. Nu laat ik een keurig opgeruimd en fris en fruitig ruikend koelkastje zien. Ze vraagt naar onze bathroom, maar die hebben we niet. De vrouw verlaat de boot weer en vertelt dat we de Q-vlag naar beneden kunnen halen en moeten wachten op de customs en immigration. Om vier uur mag Dennis naar de bar van de marina voor de customs. Hij gaat samen met onze italiaanse cruiservriend Massimo. Pas om half zes zijn de paspoorten gekopieerd en is immigration langs geweest. It took some time…

Vrijdag 6 Februari 2015 Dominicaanse Republiek, Isla Beata: plaatsje verkennen

Vissersboten

wandelen naar noordkant

Together with Massimo and Sonia we go ashore. We land on the beach. The settlement is one sand pad with simple shelter and tents. We see mostly man, a few women and no kids. Everybody is very friendly. There are big iguanas. Fishing men are repairing there nets or play dame with a self made board. Everybody smiles and looks happy.
--------------------------------------------------------------------------

Leguaan

kop leguaan

Samen met Massimo en Sonia gaan we in de ochtend naar de wal. Een man van de coastguard vangt ons op en hij bindt behulpzaam onze dinghy vast. We geven hem wat koude blikjes cola en vragen of we nog een nacht kunnen blijven liggen. Dat is prima en volgens mij was het ook goed zonder de blikjes. De man van de kustwacht loopt een stukje met ons mee en wijst ons de leguanen aan. Die zijn inderdaad groot hier.

straatje isla beata

vis drogen

Het "dorp" bestaat uit één zandpad. Simpele hutten en tenten vormen de huizen. We zien voornamelijk mannen en slechts een paar vrouwen. Kinderen ontbreken. We lopen een stuk naar het noorden en later naar het zuiden. Iedereen groet ons vriendelijk. Niemand vraagt ons om geld. Een visswr biedt zijn kreeftjes te koop aan. In het zand staat op een houtvuurtje een pan met vis te pruttelen. Er hangen vissen aan een waslijn te drogen. Mannen repareren hun netten, maken van kippengaas kreeften kooitjes of zitten in de schaduw. Twee mannen zijn aan het dammen. Op een stuk hout is een bord gekerfd. De één heeft witte doppen van limonade flessen, de ander blauwe. De omgeving is prachtig, wit strand, palmbomen en azuurblauw water. Een man heeft een radio op een zonnepaneel, dus 's nachts geen last van muziek!

visser

Een paar mannen maken zingend hun boot schoon. Een visser laat ons mooie schelpen zien. Massimo is wel geïnteresseerd. De visser vraagt er geen geld voor maar 'just a present'. Massimo keert later terug met een oud shirt en een oude pan. Ze zijn allebei blij met de ruil. Zijn deze mensen arm of hebben ze altijd vakantie? 's Avonds komen Sonia en Massimo chili con un poco carne bij ons eten.

Donderdag 5 Februari 2015 Dominicaanse Republiek, Van Boca Chica, Marina Zar Par naar Isla Beata dag_2
Around the cape we have 30 knots of wind. Dennis puts one reef more in the main. After that we tack to sail north. We arrive a little bit earlier than the italian boat, though their boat is way bigger. Trip: 134.6 nm, av: 6.3 kts, odo: 792 nm
--------------------------------------------------------------------------
Ik ben blij dat er een rif in het grootzeil zit, want bij de kaap staat 30 knopen wind. Dennis doet voor de wind nog een rif in het grootzeil. Daarna rollen we de genua in, bergen we de spi boom weer tegen de mast en doen we een stormrondje om naar de ankerplaats achter Isla Beata te komen. We vinden het allebei een beetje zonde om in de vroege ochtend te stoppen met varen. Met nog een nachtje door zouden we in Ile à Vache zijn. We hebben met de Italianen echte afgesproken om naar Isla Beata te gaan,-zij zijn niet verzekerd in Haïti- dus dat doen we dan ook. De Italianen blijken alleen lage boordlichten te hebben en duiken 'plotseling' naast ons op. Ze zijn slecht zichtbaar. Om half zes laten we in het donker het anker vallen en gaan slapen. Om acht uur worden we door de coastguard wakker geroepen. Ze komen aan boord en schrijven letter voor letter onze despachio en paspoortnummers over in een schrift. Daarna willen ze in de kasten kijken en onder de kussens. Ruw rommelen ze tussen onze fototoestellen en elektronica spullen. Ze vragen of we drank aan boord hebben. "Nee dat hebben we niet." We geven hen een paar blikjes cola en dan gaan ze weer weg. Om 13:00 uur komt Massimo ons met de dinghy ophalen en even later zitten we aan een heerlijke warme maaltijd met hun vers gevangen dorade en een wijntje er bij. Die Italianen weten wel wat lekker eten is. Aan het eind van de middag ankert de Engelse catamaran een stuk voor ons en komt de Nederlandse opstapper even bij ons buurten. 's Avonds is het water fluorescerend. We zien tientallen vissen rondom de boot zwemmen en het is alsof ze licht geven. Een prachtig surrealistisch gezicht. Het duurt ongeveer 20 minuten. We gaan heerlijk slapen zonder (luide) muziek.

Woensdag 4 Februari 2015 Dominicaanse Republiek, Van Boca Chica, Marina Zar Par naar Isla Beata dag_1
We clear out internationally. Normally this costs 40 US dollar, but after 2 hours talking from Dennis we pay 'only' $ 25. We sail rapidly to Isla Beata, 130 nm to the west. We go together with a 50 foot Italian boat called Antigua.
--------------------------------------------------------------------------

Uitklaren marina zarpar

 Uitklaren marina zarpar

We liggen samen met de Italiaanse boot Antigua en de Engelse catamaran Calliope aan het tanksteiger. We wachten op onze uitklaringspapieren. Gisteren heeft Dennis twee uur met het marina personeel en de coastguard gesproken over de ondoorzichtigheid van het in- en uitklaren. Overal worden andere tarieven berekend. Het schrikt cruisers af als je van te voren niet weet waar je aan toe bent. Eerst moesten we 40 dollar betalen om uit te klaren, maar dat is na het lange gesprek verlaagd tot 25 dollar. De catamaran heeft een dure nacht gehad. Ze zijn gisteren ingeklaard voor 250 US dollar. Ze gaan vandaag alweer verder, maar moesten wel inklaren, omdat ze diesel moesten tanken. En ze hebben vannacht niet eens rustig kunnen slapen, omdat er weer een lokale motorboot met keiharde muziek in de baai voor anker lag. Al om 9 uur krijgen we onze despachio en paspoorten weer terug . Van ons laatste lokale geld tanken we wat diesel. De eerste uren staat er te weinig wind om te zeilen. Tegen de middag gaat het waaien en zeilen we voor de wind met een vaart van 7 knopen naar het 130 mijl verderop gelegen Isla Beata. Tegen de avond gaat er voor mijn gemoedsrust een rif in het grootzeil.

Maandag 2 Februari 2015 Dominicaanse Republiek, Boca Chica, Marina Zar Par: naar waterval bij Jaracaboa

wandel

wandel

For 200 dollar we have a taxi for the whole day to bring us to the fereteria and the waterfall, Salto de Jimenoa Una, at Jaracaboa. It is 2,5 hours driving. The way gets cleaner and the surroundings greener. A steep hike brings us to a beautiful waterfall. At the way back we get in the traffic jam at Santo Domingo. The traffic is really chaotic. Some cars have no light and the motorbikes cross the lanes.
--------------------------------------------------------------------------

waterval

pad

Samen met de buren op de mooring, 2 Italianen, hebben we een auto met chauffeur geregeld om ons naar de bergen te brengen. Bij Jarcaboa is volgens internet een waterval met een leuke wandeling. We stoppen bij de ferreteria in Santo Domingo voor een nieuwe accu voor de Italianen. Het is een grote winkel waar ze naast keukenspullen, autobanden, gereedschap en accu's verkopen. Sonia moet even naar de wc en vraagt of ik haar portemonnee even wil vasthouden. Zonder nadenken neem ik twee portemonnees in ontvangst. Aan het eind van de dag dreigt dit voorval een vervelend staartje te krijgen. De weg wordt steeds rustiger, het landschap groener en de hoeveelheid zwerfvuil minder. De chauffeur wijst ons de rijstvelden aan.

waterval

Na 2,5 uur rijden zijn we bij het begin van Salto Jimona Uno. We betalen $ 1 pp om aan de wandeling te mogen beginnen. De waterval horen we al snel. Het pad loopt steil naar beneden. Na een uur zien we een dikke stroom water 60 meter naar beneden vallen. We staan in een vallei, prachtig groen door het vele water. Een koud beekje voert het water tussen de bergen en rotsen door af. Ik maak me zorgen over de terugweg en vertrek voor de anderen naar boven. Het naar boven lopen gaat boven verwachting. Blijkbaar is dit een zuurstofrijke omgeving. Een half uur na de mannen ben ik boven. Onderweg pluk ik een klein groen banaantje. Voor onze chauffeur, Eddy, was dit de eerste keer dat hij bij deze waterval was en ook hij vond hem erg mooi; "muy bonito". Eddy neemt ons mee naar een lokaal tentje en voor nog geen 20 euro zitten we met z'n vijven aan de kip met rijst, yuca's, bakbananen en salade inclusief een drankje. Helemaal prima zo, mooie wandeling, prachtige waterval, lekker eten en goed gezelschap. Op de terugweg staan we bij Santo Domingo in de file. Ik ben blij met onze rustige chauffeur die kiest voor veiligheid boven snelheid. Wat een chaos. Ik krijg steeds meer waardering voor de Nederlandse APK. Wat een zwarte wolken komen er hier uit sommige auto's. Onverlichte brommers schieten van links naar rechts over de weg. Af en toe rijdt er een onverlichte auto voor ons. Vrachtwagens met oplegger rijden toeterend keihard door. Voor geen goud ging ik hier nu zelf achter het stuur zitten. Sonia ook niet, terwijl ze in Italië motor rijdt. Eenmaal bij de marina moet elk stel Eddy $ 100 geven. Sonia mist een briefje van $ 100 uit haar portemonnee. Met grote verschrikte ogen kijkt ze Dennis aan en Dennis ziet wat zij denkt. Wij hebben toch niet ... Nee dat hebben we niet, maar hoe kunnen we dat bewijzen? We zijn blij als even later het bewuste briefje tussen de 1dollarbiljetten opduikt en de mooie dag mooi eindigt.

Vrijdag 30 Januari 2015 Dominicaanse Republiek, Boco Chica, Marina Zar Par: naar Santa Domingo
We go by public bus to Boca Chica. At the busstation we change to the Santo Domingo Expresse bus. In zona colonial we admire the cathedral, but there is a mis so we can not enter. We walk through beautiful streets. We climb the Fortaleza. At the coast there is a huge statue of Antonio Montessino. He fought for the rights of the Indians.We have lunch with a fried banana, the egg on the picture. The cathedral is beautiful inside. At the busstation there are a lot of cars that sell vegetables. They also drive on the highway.
--------------------------------------------------------------------------
Als je de free cruising guide leest, moet je in de Dominicaanse Republiek netjes gekleed gaan, maar intussen niet je portemonnee of je geld laten zien. Je dure sieraden thuis laten en niet opzichtig met je camera gaan rondlopen. Wij kleden ons een beetje netjes aan en hebben alleen wat cash bij ons. We nemen een groezelig rugzakje mee en laten de tablet thuis. Ik verwacht dat, zodra ik één voet buiten het terrein van de marina zet, ik belaagd word door allerlei mensen die iets van me moeten. Maar dat valt reuze mee. Zonder dat iemand me lastig valt, bereik ik de bushalte en kan ik direct in de bus stappen. Bij het busstation in Boca Chica stappen we over op de expresse bus naar Santa Domingo. De meeste mensen in deze bus zitten naar een schermpje te staren en ik vraag het meisje achter me of ze WiFi heeft. Dat is er niet in deze bus en ze geeft mij haar telefoon zodat ik een What’s App-je kan versturen … Om kwart over acht stapten we in onze dinghy en om kwart voor tien staan we in het oude gedeelte van Santa Domingo. De heenreis kostte ons ongeveer 1,5 euro pp.

Dennis bij kathedraal

mooi straatje met bloemen

De Zona Colonial uit de tijd van Columbus hebben we snel gevonden. Op de Plaza de Colon bewonderen we de kathedraal. Het is de oudste kathedraal van de ‘nieuwe wereld’, het door Coloumbus ontdekte Amerika. De kerk stamt uit 1512. Als wij er zijn, is er net een dienst aan de gang. We mogen er niet in, maar buiten horen we prachtig gezang. We lopen een stukje door de Isabel la Católica straat. De staartnaambordjes zijn prachtig.

Fort

oude stadsmuur

We lopen naar de rivier en komen uit bij het fort, Fortaleza de Santa Domingo. Als echte toeristen beklimmen we het fort, maar er is verder geen informatie over het fort. Aan de waterkant zien we nog een mooi stuk van de oude stadsmuur.

Beeld Antonio Montessino

lunch

We lopen naar de kust en bewonderen een groot beeld. Het blijkt van Antonio Montessino te zijn. Deze spaanse monnik kwam op voor de rechten van de indianen. We strijken neer op een terrasje aan het water. Het grote ‘paasei’ van Dennis is een gefrituurde geprakte banaan, erg lekker.

vuilnis

in kathedraal

Het oude gedeelte van Santa Domingo heeft de toerist echt wat te beiden, alleen al die vuilnis … Een prachtige trap aan de kust leidt naar een strand. Alleen het strand is één grote vuilnisbelt. Zonde hoor! Weer terug bij de kathedraal lopen we met een koptelefoon de audiotour door de kerk. Het is een prachtige kerk! Met hulp van de smartphone en wat rondvragen vinden we de expresse bus naar Boca Chica terug.

snelweg

rijdende groentestal

Bij het busstation stikt het van de groentestalletjes en onderweg zien we dat de groentestalletjes ook gewoon de snelweg opgaan. Vlakbij de marina stappen we uit de bus en zien we de bus tot bijna bij de marina doorrijden. Als we dat geweten hadden …

Donderdag 29 Januari 2015 Dominicaanse Republiek, Boco Chica, Marina Zar Par: boodschappen doen
A man from the marina takes us to the supermarket Hiper Olé along the highway. The shop is very well sorted with a lot of fresh fruit and vegetables. The prices are about the half of the prices in Bonaire. The supermarket will bring us back. You must have a ticket with at least 10 US dollar a person, so we pay both a part of the groceries. While we are waiting we speak to a local lady who tells us how we can get in Santa Domingo by public transportation.
--------------------------------------------------------------------------
Een chauffeur van de marina brengt ons naar een grote supermarkt, Hiper Olé, langs de snelweg. De supermarkt brengt iedereen met een bonnetje boven de ongeveer 10 euro weer naar huis. In de supermarkt is van alles te koop. Van servies to handdoeken en theedoeken tot drank en voedsel. Het groenteschap is het leukst. Het ziet er goed gevuld en vers uit. Ze hebben zelfs prei en peterselie en dat allemaal voor heel schappelijke prijzen. Ook het vlees ziet er prima uit. Dennis rekent alle zware vloeibare spullen af. Ik sta bij de kassa met het eten en de verse spullen. We hebben ongeveer evenveel boodschappen gedaan als in Bonaire, maar we betalen er hier ongeveer de helft voor van wat we normaal in Bonaire kwijt zijn. We melden ons bij de customer service om weer naar de marina gebracht te worden. De auto vertrekt net met vier personen er in dus we moeten even wachten. Ik pin wat geld en Dennis gaat een hotdog en wat friet in het restaurantje in de supermarkt halen. Ondertussen vraag ik in mijn beste Spaans of de mevrouw naast mij ook op de auto van de supermarkt wacht. Dat doet ze en ze begint meteen enthousisat te vertellen dat ze hier al 15 jaar woont. Ze komt oorspronkelijk van de Azoren en heeft jarenlang in Canada gewerkt. Ik vertel dat we uit Nederland komen en dat we met de boot in de marina liggen. Onmiddellijk vertelt ze in rap Engels tegen de man naast haar mijn verhaal. Hij blijkt oorspronkelijk uit Duitsland te komen. De vrouw vertelt mij, nu in het Engels, waar we op de bus kunnen stappen en hoe we naar Santa Domingo kunnen reizen. Veel meer dan een paar euro gaat dat blijkbaar niet kosten. We worden netjes weer bij de marina afgezet en gaan aan de slag met de verse groenten.

Woensdag 28 Januari 2015 Dominicaanse Republiek, Van La Romana naar Boco Chica, Marina Zar Par

kranen Andres

haven

Dennis goes ashore to get our Despacio, a document with our names en boatname that states that we are allowed to sail to Marina Zar Par in Boca Chica. There is too little wind from the east to sail so we do the whole trip on engine. It takes us 8.5 hours. Trip: 41.3 nm, av: 4.8 kts, odo: 656 nm
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard aan mooring

Dennis roeit naar het kantoor van de Coastguard om onze Despachio op the halen. Een Despachio is een A4 waar op staat dat Bodyguard met twee personen voorzien van namen en paspoortnummers van La Romana naar marina Zar Par in Boca Chico mag varen. En dan een indrukwekkende stempel er op. Onderweg mag je niet stoppen, behalve als je moe bent of problemen met je boot hebt. Blijkbaar geldt de Despacio niet alleen voor buitenlanders, want samen met Dennis komen ook veel lokale schippers hun papiertje ophalen. Het zeilende vrachtschip verlaat de rivier iets eerder dan wij. Zij lagen al helemaal klaar aan de kade, terwijl wij de dinghy op het voordek moeten leggen en het anker moeten ophalen. Ze hebben er nu wel een buitenboordmotor aanhangen. Het zeilende vrachtschip gaat naar het oosten en wij gaan naar het westen. Er staat een licht oostenwindje dat wij dood varen. We doen het hele stuk op de motor en gaan halverwege even aan de zwemtrap hangen om af te koelen. Om half vijf naderen we de baai waar de marina in ligt. We zien club Nautico met enorme motorboten en daarachter is de marina. De marina is kleiner dan bijvoorbeeld WSV Bru aan de Grevelingen. Voor de haven liggen moorings. Wij kiezen voor een mooring. Dennis gaat naar de kant om de Despachio af te geven. Tegen de avond stappen we even onder de douche op de kant en maken we een praatje met de bemanning van de Existence. Dit schip zagen we tijdens de oversteek op AIS. Het is een stel uit Montenegro dat rondvaart met drie meisjes van 4, 2,5 en 10 maanden oud. Petje af!

Maandag 26 Januari 2015 en dinsdag 27 januari 2015 Van Puerto Rico, Bajia de Guanica naar Dominicaanse Republiek, La Romana

Kaartje oversteek PR DR

In the morning we leave the beautiful anchorage behind Gilligan Island. We go trough the reefs en hoist the main sail. With the genoa on the boom at the port side, while the main is at starboard we do 7 knots with 18 tot 23 knots of wind from the east/southeast. In the evening the wind moderates and next morning there is only little wind. We check in at La Romana and have to pay 160 dollar. We are in another world now. People are rowing and loading a freight ship with sails. Trip: 139.6 nm, av: 5.6 kts, odo: 615 nm
--------------------------------------------------------------------------

Kaartje oversteek PR DR detail

Om kwart over tien ligt de bijboot op het voordek en zijn we klaar om te vertrekken. Uitgezwaaid door de bemanning van Sally Lightfoot en Havcat III verlaten we op de motor deze prachtige ankerplek. We motoren tussen de riffen door. Thomas komt op zijn surfplankje voorbij stuiven en roept ons een goede reis toe. We hebben een oost/zuidoosten wind 18 tot 23 knopen. We hijsen het grootzeil, rollen de genua uit en gaan dan zelf met dik 7 knopen naar het westen. Het gaat eigenlijk een beetje te hard en Dennis doet voor de wind varend een eerste rif in het grootzeil. De genua blijft volledig uitgerold op de spinakerboom zijn werk doen. Tegen de avond neemt de wind wat af en de volgende ochtend hebben we een zuidenwindje van slechts tien knopen. Dat is prima, want in de Dominicaanse Republiek mag je alleen tijdens kantooruren de officiële havens aanlopen. Een cruiseship haalt ons in. Ik hoor het cruiseship wel twintig keer Port Control La Romana oproepen voor er iemand terugkomt. Ik begrijp dat het cruiseship achteruit de haven in moet. Wij kunnen dus nog wel even aansukkelen met ons rif en een vaartje van net 3 knopen. We kunnen er toch nog niet in. Om half elf varen wij de rivier op langs het cruiseship en vlak voor de brug gaan we voor anker.

La Romana oostoever

La Romana westoever

Het is warm hier en we zijn allebei moe. We moeten van de autoriteiten aan boord wachten tot zij klaar zijn met het afhandelen van het cruiseship. We zijn in een andere wereld beland. Er roeien hier mensen in houten roeibootje rond. Aan de kade voor de douane ligt een vrachtzeilschip. Het is zo’n twaalf meter lang, maar is een stuk lager dan onze boot. Er staat een klein houten mastje op maar de giek en gaffel zijn erg lang. De hele dag zijn mensen bezig deze boot in te laden. Planken gaan aan boord, zakken met iets van meel of rijst en allerlei groene kratjes maar ik weet niet of daar bier in zit. Na een uur worden wij opgeroepen en moet de kapitein met de paspoorten en de scheepspapieren naar het kantoor komen. We zijn naar La Romana gegaan, omdat we hier ‘goedkoop’ dachten in te klaren. In Boca Chica in marina ZarPar doet de marina het voor je en daar betaal je dan ongeveer 100 dollar extra voor. We horen van allerlei boten op het radionetje flinke bedragen. Een boot die van west naar oost vaart, is in Salinas in geklaard en heeft het laagste bedrag betaald 83 dollar. Volgens de free Cruising Guide van DR uit 2010 klopt dit met de 10 dollar pp, 43 dollar voor de boot en nog iets van 10 tot 20 dollar voor allerlei andere instanties. Maar dat was in 2014. En wat doe je als je, zoals Dennis tegenover 6 man zit, je spreekt de taal niet en ze beweren dat de prijzen gestegen zijn? Dan betaal je met tegenzin toch de 160 dollar. De bootinspectie stelt weinig voor. Een jongeman in spijkerbroek loop een rondje door onze kajuit en is binnen een minuut weer vertrokken. De rest van de middag halen we wat slaap in en blijven we aan boord. Tegen de avond verlaat het cruiseship de haven. Wij gaan een rollende nacht in met de golven die recht de rivier oplopen.

Zondag 25 Januari 2015 Puerto Rico, Bajia de Guanica: opnieuw windsurfen en vertrek voorbereiden

luchtfoto naar oost

 luchtfoto naar west

Thomas made with his RC-glider some pictures from out of the the sky. Boduguard is the boat in the middle. We surf and go sailing in the Sunfish again. At the end of the afternoon we prepare our trip to Dominican Republic. I know it is nice to see new things and to travel in a new country, but I like it here so much that I could easily stay here for some more weeks.
--------------------------------------------------------------------------

D surft

surfers

Thomas heeft in de ochtend zijn op afstand bestuurbaar zeefvliegtuig, laten opstijgen en mooie foto’s uit de lucht gemaakt. De middelste boot in de ankerbaai is Bodyguard. We gaan nog even surfen en met de Sunfish varen. Aan het eind van de middag gaan we ons vertrek naar de Dominicaanse Republiek voorbereiden. Ik weet dat het leuk is om weer nieuwe dingen te gaan zien en ondernemen, maar het is hier zo heerlijk dat ik hier ook nog wel een paar weken kan blijven.

Zaterdag 24 Januari 2015 Puerto Rico, Bajia de Guanica: windsurfen

surftuin

strand met dinghies

We are invited at some local german windsurfers. We can use their boards and little sailboat. It is a long time ago I have been windsurfing and I think it difficult and tough to do it now. I enjoy the Sunfish. In the afternoon Dennis can use the car of the owner to do the groceries with the women of the other boats. Very friendly!
--------------------------------------------------------------------------

kids surfen

sunfish

Thomas, de Sunfish zeiler, heeft ons, acht Nederlanders, gisteren uitgenodigd om te komen windsurfen. Dat laten wij ons geen twee keer zeggen en om half tien leggen er drie dinghies aan op het strand van het huis van de Duitse watersporters. Deze plek is een paradijs voor windsurfers. In de tuin is een afdakje gemaakt waar wel 15 opgetuigde zeilen in hangen. Onder het huis liggen verschillende surfplanken. Verder liggen er nog wat kayaks en de sunfish. De eigenaar vindt het blijkbaar leuk om surfles te geven, want al snel krijgen de twee jongens van de Havcat III surfles van hem. Hij heeft zelfs een kinderzeiltje. Ik stap met Willy in het Sunfishje. Dennis en Petra stappen ook op een surfplank en Dick ligt heerlijk op een ligbed onder de parasol. De overige Duitsers surfen af en aan. Binnen het rif is vlak water, maar zij gaan ook tussen het rif door in de golven. Regelmatig komt er één terug om van zeil te wisselen. Net wat groter of net iets kleiner. Ik heb in mijn jeugd veel gesurfd en in mijn naïviteit denk ik zo op een surfplank te kunnen stappen en weg te kunnen varen. Maar ja dat was in een tijd dat ik mijn hand niet omdraaide voor 100 km fietsen op een dag zonder te trainen. Nu is het heel anders. Wat wiebelt zo’n plank. De bijna 70 jarige Gerd roept dat ik mijn kont naar voren moet doen. Is het zo erg? Wat vermoeiend is dat surfen zeg! Laat ik het maar bij de Sunfish houden. Dick probeerd het later ook nog op een sufplank. We stappen even onder de douche in de tuin, vullen onze jerrycans en gaan even lunchen en uitrusten op de boot. In de middag gaat Dennis met de vrouwen van de overige boten boodschappen doen met de auto van de eigenaar. Ontzettend aardig allemaal!

Vrijdag 23 Januari 2015 Puerto Rico, Bajia de Guanica: heerlijk watersporten

A in sunfish

Sunfish en Bodyguard

I sail in a sunfish from a man on holiday here. Dennis repairs the VHF on board Sally Lightfoot and has to climb the mast for that. I kayak through the mangroves at Gillican Island at sundown.
--------------------------------------------------------------------------

A in sunfish

Sunfish en Bodyguard

“Ik durf het bijna niet te vragen ….” Er woont hier een Duitser die we vorig jaar ontmoet hebben. Jaarlijks rond deze tijd komt hier een groep vrienden bij hem logeren om te surfen. Daar staat nu te weinig wind voor en één van de gasten komt met een sunfish, open zeilbootje, een praatje maken bij Sally Lightfoot. Dennis is daar aan boord om naar de marifoon en de accu’s te kijken. Ik ben al terug op Bodyguard om een lunch met pizzabroodjes te maken. Maar dat kan wachten. Ik kayak weer naar Sally Lightfoot. Natuurlijk mag ik even in het sunfish-je varen. Een sunfish is een grote platte open zeilboot, soort grote surfplank, met een groot gaffelzeil. Ik denk dat het vergelijkbaar zeilt als een laser. Het bootje komt gemakkelijk op snelheid en stuurt heel licht. Het is echt genieten om met dit bootje te zeilen, zelfs met heel licht weer.

A in sunfish

Aan het eind van de middag klimt Dennis via de stepjes in de mast van Sally Lightfoot om de bovenste plug schoon te maken. Ik ga nog een rondje kayakken over het heerlijk gladde water. Tot mijn verassing is er een doorgang door Gilligan Island en peddel ik door een paar honderd meter lange mangrove gang. Erg leuk.

Donderdag 22 Januari 2015 Puerto Rico, Bajia de Guanica: kayakken

A in kayak

Kreek bij Gillican Island

At sunset I go kayaking while Petra rows her Walker Bay. We go the Gilligan Island and around the islands. The rest of the day we show each other the beautiful places where we have been on the map.
--------------------------------------------------------------------------
Met de opkomende zon ga ik met Petra kayakken. Ik zit in mijn kayak en Petra roeit haar Walker Bay. We varen naar Gillican Island en om een paar mangroven eilandjes heen. De rest van de dag zitten we over de kaarten gebogen en wijzen Dick en Petra mij de mooie plekken aan waar zij geweest in. Ik wijs hen daarna waar wij geweest zijn en wat ze absoluut niet over moeten slaan.

Woensdag 21 Januari 2015 Puerto Rico, Van Ponce naar Bajia de Guanica

Petra en Sally Lightfoot

 Petra in Walker Bay

There is no wind. We go on engine to the west. In the bay behind Gillican Island we meet Sally Lightfoot. The last time our boats were together was January 2012 in Curaçao. It is nice to see each other again. Petra has a Walker Bay dinghy in which you can sail. Trip: 16.8 nm, av: 5.2 kts, odo: 478.2 nm
--------------------------------------------------------------------------

Petra verwelkomt Bodyguard

Avondeten op Bodyguard

We dachten dat we vanaf nu de komende drie maanden alleen maar voor de wind zouden zeilen. We gaan immers vanaf hier naar het westen en met een oost waaiende passaat … Alleen zitten we in zo’n uitzonderlijke situatie, dat er helemaal geen wind staat. Normaal is rond deze tijd van het jaar de passaat op zijn sterkst, de zogenaamde Christmas Blows. We gaan dus op de motor naar het westen. Dick en Petra op de Sally Lightfoot doen hetzelfde maar dan naar het oosten. Op de AIS zien we hen al liggen achter Gilligan Island, een prachtige open baai beschut door een rif en mangrove eilandjes. Petra komt ons in haar Walker Bay tegemoet zeilen. We hebben Dick en Petra voor het eerst in Rabat, Marokko ontmoet in 2010. Daarna zagen we elkaar met Kerst in Las Palmas, Gran Canaria, vervolgens op de Kaapverden en in Suriname. In januari 2012 lagen onze boten voor het laatst vlak bij elkaar in Curçao. Daarna ging de Sally Lightfoot naar het westen en wij op- en neer naar het noorden. Nu drie jaar later liggen onze boten weer naast elkaar voor anker. Het is meteen erg gezellig en we hebben veel bij te praten. We onderbreken het praten met zwemmen, zeilen in het bijbootje en een wandelingetje over het strand. ’s Avonds komen Dick en Petra bij ons pasta eten.

Dinsdag 20 Januari 2015 Puerto Rico, Ponce: naar kapper en opnieuw naar winkelcentrum
With the folding bikes we go to customs. We fill the papers and get a cruising permit. We go to Plaza de Caribe and enjoy shopping: new clothes, new pillows and groceries. Groceryshop, El Pueblo, is cheaper than the shop on Bonaire.
--------------------------------------------------------------------------
Mijn haar wordt met zorg geknipt door een wat oudere man. Ik heb er alle vertrouwen in. In de zaak staan drie kappersstoelen, maar toen ik om tien uur binnenkwam, zat de enige kapper met de armen over elkaar achterin de winkel te wachten. In het half uur dat ik binnen zit, komen er geen andere klanten. De naastgelegen schoonheidssalen, waar een jonge vrouw mij vorige jaar knipte, is weg. Ik mag in de spiegel kijken. “Bueno, muy beuno,” knik ik goedkeurend. Mijn haar is keurig geknipt en dat voor 10 dollar. Ik geef de man anderhalve dollar fooi en zijn ogen beginnen helemaal te stralen en mijn hand wordt nadrukkelijk gedrukt, allebei blij. Dennis heeft zich intussen vermaakt in de computerzaak. Ook hier is hij de enige klant. Terwijl er hier wel tien man aan personeel rondloopt.

lunch in Plaza de Caribe

We trakteren onszelf op een broodje in het overdekte winkelcentrum. Langs de wanden zijn allerlei eetzaakjes: subway, tacomaker, sandwiches, hamburgertent, thais, creools, chinees, aardappelen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Zelfs een lunch met cookies. Het publiek bestaat uit werkmensen, scholieren, militairen, moeders met kinderen, opa’s en oma’s achter een rollator en twee toeristen die als één van de weinigen niet naar een schermpje kijken, want er is geen gratis WiFi meer.

Maandag 19 Januari 2015 Puerto Rico, Ponce: inklaren
With the folding bikes we go to customs. We fill the papers and get a cruising permit. We go to Plaza de Caribe and enjoy shopping: new clothes, new pillows and groceries. Groceryshop, El Pueblo, is cheaper than the shop on Bonaire.
--------------------------------------------------------------------------
Als je de havenkom binnenvaart is aan bakboord een hoge betonnen pier met autobanden. De CBP (US Customs and Border Protection) heeft hier een boord opgehangen dat dit de inspectie pier is. Het ziet er niet aanlokkelijk uit zo'n hoge kade waar je onder kunt schieten met zwarte autobanden. Wij hopen door ons vroeg op het kantoor te melden onder een inspectie uit te komen. Al vroeg roeien we met de dinghy vol vouwfietsen naar de kant. Nog voor half negen staan we bij het douanekantoor en al snel zitten we als twee schoolkinderen aan een gammel bureautje allerlei formulieren in te vullen. Het verloopt rommelig. Onze paspoorten en scheepspapieren worden mee naar achteren gekomen en komen diverse keren terug om direct weer opgevraagd te worden. Na het invullen begint een kruisverhoor. "Hoe laat zijn we in Puerto Rico gearriveerd. Hoe lang is onze boot en opnieuw When did we arrive." Tot drie keer wordt er gevraagd wanneer we aangekomen zijn. Wij spelen het spelletje mee. We doen alles als we maar geen inspectie aan die enge pier hoeven te doen. "Half twee, 1 uur 30, 13:30 uur," antwoorden wij. Ruim een uur later staan we met stempels in de paspoorten en cruising permit buiten. Op naar het winkelcentrum. Het is leuk kleding passen als je bruin bent, je bent afgevallen en wat spieren hebt van het zeilen en schrap zetten. Alleen m'n haar nog. Daar ga ik morgen wat aan doen. Het winkelcentrum is erg ruim opgezet en wij fietsen minuten lang van de ene naar de andere winkel. De supermarkt, El Pueblo, is ruim gesorteerd en de prijzen zijn een stuk lager dan op Bonaire.

Zondag 18 Januari 2015 Aankomst Ponce, Puerto Rico dag_4
We go on engine and the jib for the stability. After 3x24 hours we arrive in Ponce. Trip: 380.7 nm, av: 5.2 kts, odo: 461.4 nm
--------------------------------------------------------------------------

Kaartje route

De hele nacht en ochtend varen we op de motor. Gelukkig kan de fok er wel bij voor de stabiliteit. Na precies drie etmalen lopen we Ponce binnen.Er liggen een paar boten aan moorings. Zo te zien allemaal onbemand. Tot onze teleurstelling zien we de Sally Lightfoot niet liggen, ook niet in de haven. ’s Avonds op het radionetje horen we dat ze in Parquera liggen en langzaam aan naar het oosten komen. Gelukkig zijn ze Ponce nog niet voorbij en gaan we elkaar nog zien. We gaan lekker vroeg naar bed. Heerlijk de hele nacht op een stilliggend bed liggen. Alleen vanaf de kant komen zes verschillende muzieken onze kant op en het volume wordt alleen maar harder. We waren even vergeten dat het in Ponce net een discotheek is in het weekend. Karels Bar in Bonaire is heel braaf vergeleken met deze herrie.

Zaterdag 17 Januari 2015 Onderweg naar Dominicaanse Republiek of Puerto Rico dag_3

Dolfijnen

 Dolfijnen

A Group of 9 dolphins come at our bow. We see one little one that swims synchronically with his mother. In the evening the wind is too little to sail. We lower the sails and start the engine.
--------------------------------------------------------------------------

 Dolfijn

Bodyguard

In de ochtend gaat ook het eerste rif uit het zeil. We zijn allebei ingeslingerd en zo is het heerlijk zeilen. Aan het eind van de middag worden we ook nog getrakteerd op een groepje van 9 dolfijnen, waarvan 1 kleintje. Het kleintje zwemt keurig synchroom met moeder mee. Eén dolfijn begint vlak voor onze boeg te zigzaggen en met zijn staart op het water te slaan. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. De dolfijnen gaan allemaal in groepjes van twee zwemmen en zwenken plotseling allemaal af naar rechts. Even later zijn ze weer terug en herhaalt het ritueel zich. Helaas komen ze nu niet meer terug. Na het avondeten draait de wind naar het noorden en neemt helemaal af. Het is uit met de pret. De motor moet aan de zeilen naar beneden.

Vrijdag 16 Januari 2015 Onderweg naar Dominicaanse Republiek of Puerto Rico dag_2
Wind and waves moderate. We unreef the second reef from the main.
--------------------------------------------------------------------------
De wind en de golven worden wat comfortabeler. We halen een rif uit het grootzeil. In de avond zou er eigenlijk nog wel een rif uitkunnen, maar even lekker slapen is ook wat waard. We laten het rif zitten en nemen de wat lagere snelheid voor lief.

Donderdag 15 Januari 2015 Vertrek naar Dominicaanse Republiek of Puerto Rico
We leave to the north. Wind is 20 to 23 knots from the east. We have two reefs in the main en our high aspect jib. The waves are rather high and we go rapidly, 6,5 to 7 knots. We will steer as east as possible and look where we will end. Puerto Rico or the Dominican Republic. The coming days the wind will be east, but Saturday the wind will shift to northeast and maybe north, so on the nose.
--------------------------------------------------------------------------

Brandaris vanaf zee

Kust Bonaire

Hoe langer je stilligt hoe meer tijd het kost om de boot weer vaarklaar te maken. Om kwart over elf maken we de mooringlijnen los en zwaaien we naar Foxy Lady, North Wind en Blue's. Nog even de watertank vullen in de marina en dan gaat het gebeuren. De eerste twee uur zitten we nog in de beschutting van Bonaire en kunnen we heerlijk soep eten en de windvaan met autohelm klaar maken voor gebruik. Met een dubbel gereefd grootzeil gaat dat prima. We kijken nog even naar de Brandaris. Vorige week stonden we daar op de top. Vlak voor de beschutting ophoudt, rollen we de fok uit. Bodyguard begint direct te versnellen. 20 tot 23 knopen wind en wij gaan er met 6,5 tot 7 knopen vandoor. De golven zijn nog flink en al snel vul ik het emmertje met mijn maaginhoud. Gelukkig heb ik een snelle stofwisseling en is de lunch al verteerd, zodat er niet te veel voedingsstoffen verloren gaan. Voortaan toch maar eerst zelf een stuk sturen. We zullen de eerste twee etmalen oosten wind hebben, maar in de loop van de zaterdag gaat de wind naar het noordoosten en mogelijk zelfs naar het noorden. We koersen zo oost als mogelijk en zien dan wel waar we uitkomen. Het kan Ponce worden in Puerto Rico, maar ook de Dominicaanse Republiek.

Dinsdag 13 Januari 2015 Voorbereiden voor vertrek naar noorden
The wind will calm down. Wednesday the waves are still high. So we plan to leave on Thursday. We put the windows in the dockhouse, do the laundry, get the groceries and start cooking ahead. Tomorrow the wind starts to moderate, but then we have a swell in the anchorage so all the boas are rolling.
--------------------------------------------------------------------------
Het weergaatje blijkt zich te ontwikkelen tot een prima weergat. Eigenlijk is het tot eind januari licht weer met af en toe een paar dagen wat meer wind. Woensdag zijn de golven nog te hoog en wij sturen aan op een vertrek donderdag. Dan krijgen we het altijd druk: de was, boodschappen, eten malen voor onderweg en de boot vaarklaar maken. De ruiten zitten 's avonds in de buiskap. De was is gedaan, de boodschappen zijn aan boord en de helft van de hutspot ligt in de koelkast voor onderweg. Het is maar goed dat we vandaag zoveel gedaan hebben, want morgen neemt de wind flink af en liggen we te rollen op oude golven achter de mooring. Onze voorburen hangen over de reling en vluchten de haven in.

Maandag 12 Januari 2015 Rondje Klein Bonaire met Michiel
We sail around Klein Bonaire with Michiel and stop for a dive at Sharons Serenity. We sail only with the jib and that goes very well.
--------------------------------------------------------------------------
We pikken Michiel met zijn duikspullen op bij Karels Bar. Met lood en een fles van Blue's is zijn duikuitrusting compleet. Met alleen de fok zeilen we naar de achterkant van Klein Bonaire. We pikken net voor een snelle duikboot de mooring van Sharon's Serenity op. Ik zwem even naar de kant. Het is hier ook prachtig snorkelen, maar er staat wel wat stroom. Dennis en Michiel duiken onder water en ik vlucht naar binnen voor twee flinke regenbuien. We eten een kop tomatensoep en Michiel vertelt over zijn baan als piloot. Het lijkt ons een prima baan. Je hebt een flinke verantwoordelijkheid, maar je zit wel midden in de Nederlandse winter even lekker in de zon op een tropisch eiland. We zeilen heel Klein Bonaire rond op de fok. Aan het eind van de middag zetten we Michiel weer af. Het was een leuke dag en eigenlijk is het raar dat we het prima met elkaar kunnen vinden, maar in Nederland elkaar alleen op bruiloften zien.

Zondag 11 Januari 2015 Welkom Michiel op Bonaire

KLM op Bonaire

Co-piloot Michiel

We got the windows out of the dockhouse when we left the boat in the sun. Today we are busy to prepare to put them in again. In the evening Dennis welcomes his cousin, the co-pilot, on Bonaire. In the meantime
--------------------------------------------------------------------------
Halverwege volgende week komt er een weergaatje om naar het noorden, de Dominicaanse Republiek of Puerto Rico, te zeilen. Tijd om de ruiten weer in de buiskap te zetten. De kunststof ramen gaan in de felle zon achteruit. Daarom halen wij ze er uit als we de boot voor langere tijd achterlaten. Het geeft ook een heerlijk fris windje in de kuip. Het verwijderen van de oude lijmresten van de rubbers is een flinke klus. In de avond gaat Dennis op de fiets naar het vliegveld om zijn neef Michiel, de co-piloot, welkom te heten. Ik doe intussen het radionetje "Dutchies at sea" en leidt -met het zweet in mijn handen van de concentratie- de ronde met een recordaantal van 14 inmeldingen.

Zaterdag 10 Januari 2015 Bimini repareren
While the man are diving Bertie and I repaire our bimini on Blue’s.
--------------------------------------------------------------------------
Bertie van de Blues zag dat er een stuk stiksel van onze bimini kapot was. Ze bood aan het te repareren en ik heb dat voorstel met beide handen aangenomen. Ik heb niet zo'n goede band met mijn naaimachine. Bertie en haar machine zijn dikke vrienden en op het laatst zijn alle naden van ons zonnetentje opnieuw gestikt. Bedankt Bertie! Intussen zijn de mannen met La Aventura mee om te duiken.

Donderdag 8 Januari 2015 Brandaris beklimmen

Route

subi Brandaris

With a rented truck we ride to National Park Washington-Slagbaai. We take the short route to the start of the hike to the Brandaris. We climb the Brandaris and enjoy the view from 241 meter height. First the hike is easy walking but the last part we climb with use of our hands. The view at the top is fantastic. We drive back along the Goto-lake and enjoy the flamingos. At Seru Grande we have a view on Kralendijk and we see two parrots.
--------------------------------------------------------------------------

Start wandeling Brandaris

Bord begin voor 12:00 uur

“Ik weet niet of ik nog wel verder ga. Ik vind het uitzicht hier ook mooi,” zeg ik tegen Dennis. De afgelopen twintig minuten ben ik met handen en voeten naar boven geklommen over allerlei rotsblokken. Het was niet eng, maar wel erg vermoeiend. Ruim anderhalf uur geleden stapten we in het Nationaal Park Washington-Slagbaai uit onze gehuurde truck.

wandelpad

rugzak met uitzicht

Het eerste stuk liepen we over een goed pad. Later lagen er grote stenen op het pad en werd het lopen moeilijker. Het is heerlijk om in het Nationaal Park te lopen. In 2011 hebben we de lange route met een huurauto gereden.

uitzicht onderweg

A in diepte

“Waar je te voet was, daar was je werkelijk” is de slogan van een wandelorganisatie op het Canarische eilandje La Gomera en dat is ook zo. We horen allerlei tropische vogels zingen. We ruiken de bomen en zien af en toe de takken wild schudden als er een leguaan naar boven klimt. Ze zitten doodstil als wij passeren. Zodra de leguaan boven in de boom is, laat hij zich gewoon naar beneden vallen en met een doffe plof en soms krakende takken, is hij weer op de grond.

uitzicht onderweg

A op top

“Over vijf minuten sta ik op de top,” zegt Dennis en hij begint te klimmen. Ik volg een stuk langzamer en na een paar grote rotsen, kan ik weer een stukje ‘normaal’ lopen. Dennis is al lang uit het zicht. Het waait hier een stuk harder dan beneden. Ik ben blij met mijn shirt met lange mouwen, want de zon brandt hier ongenadig fel. Mijn pet waait af en toe af, maar hij zit gelukkig aan een koordje. “Ik sta op de top,” hoor ik Dennis opeens joelen. Ik kijk op mijn horloge. Het was inderdaad maar vijf minuten.

uitzicht vanaf top

meer vanaf top

Het kost mij nog tien minuten voor ik ook boven ben, maar dan is het uitzicht geweldig. We zijn echt op het hoogste punt en hebben 360 graden rondom zicht. We boffen. Het is helder weer. We zien het nationaal park onder ons. Het diepe water is donkerblauw, maar langs de kust is het prachtig lichtblauw. Iets lager eten we in de schaduw van een boom ons brood met een gekookt ei.

terugweg

A loopt omlaag

De terugweg gaat een stuk sneller, maar is hier en daar toch nog lastig en de vermoeidheid gaat ook tellen.

onverharde autoweg

huurauto

Met de auto rijden we naar Wayaka II, een duik- en snorkelplek. De wegen in het park zijn onverhard en langs de kant staan metershoge cactussen.

kust

leguaan

Heerlijk even afkoelen in het water en al het zweet en zonnebrand van onze lijven spoelen. Ik heb een jerrycan met zoet water meegenomen en bij de auto douchen we even het zout van ons af. Spoedig zijn we omsingeld door leguanen die al dat zoete water erg interessant vinden.

Goto meer met Brandaris op achtergrond

flamingo’s

Op de terugweg rijden we langs het Gotomeer en genieten we van de vele flamingo’s.

Seru Grande

papegaaien

Via het uitzichtpunt Seru Large rijden we terug naar de boot. Bij Seru Large treffen we nog twee papegaaien in een boom. Het was een absolute topdag!

Zondag 4 Januari 2015 Fietstochtje in het zuiden en duiken

twee vouwfietsjes

dor landschap

In the morning we cycle to the south along the airfield to Belnem, then due east to Lac Bay and back to Kralendijk. The landscape looks very dry. We see a wooden traffic sign. In the afternoon we sail to Punt Vierkant. Dennis dives with Martin from Blue’s.
--------------------------------------------------------------------------

houten verkeersbord

 houten verkeersbord  close up

Tegen de passaatwind in zeilen is geen pretje maar er tegen in fietsen is dat evenmin. Gelukkig is Dennis bereid om voor twee te fietsen. Ik houd zijn rugzak vast en fiets voor de vorm een beetje mee, maar Dennis doet absoluut het zware werk. We zijn vanochtend naar het zuiden gefietst langs het vliegveld en bij Belnem afgeslagen richting Lac Bay, pal oost tegen de heersende wind. Het landschap is vooral cactus, droog en dorre planten. Bij Lac Bay zijn veel surfers en we kijken even naar de vele felgekleurde surfzeilen. De roze flamingo’s zien we een stukje verderop op een afstandje staan. Na de molen buigt de weg naar het westen en hier hebben we het voor gedaan. Het laatste stuk hebben we de wind in de rug. Omdat we ook wat hoogte gewonnen hebben, hoeven we bijna niet meer te trappen. Een houten verkeersbord vertelt dat we weer in de bebouwde kom zijn. We lunchen bij Albert Heijn met ons net gekochte brood, kaas en salade. ’s Middags zeilen we op de fok met Martin en Bertie van de Blue’s naar Punt Vierkant. De heren gaan duiken, Bertie gaat snorkelen en ik doe een dutje. We kunnen ook op de fok weer helemaal terug zeilen en zelfs met dinghy achter ons, halen we de 6 knopen. We sluiten de dag af met een broodje gehakt.


For older journals, click here