2014 part 2: A dream come true, more adventures ahead... Archive

Woensdag 14 Mei 2014 Bodyguard off duty in Curacao, we for some time in Dordrecht The Netherlands
After a comfortable flight, but with no sleep, to Dusseldorf we are safely back in Dordrecht, the Netherlands. Please be patient with us, we will update the blog as soon as possible.

Maandag 28 April 2014 t/m zaterdag 3 mei 2014 Bonaire: snorkelen en duiken

Duiken met Lizzy

Vazen

We do some jobs on the boat, like painting some spots interior. The diving and snorkling around Bonaire is excellent. With a colleague and his wife from Dennis’ job we sail around Little Bonaire and dive behind the island.
--------------------------------------------------------------------------

Klein Bonaire

Klein Bonaire

Tijdens de drie dagen lange oversteek verheugden we ons op Nederlandse friet met een kroket of een portie bitterballen bij de Watta-burger, maar de Amsterdamse snackbar is dicht als wij op het eiland zijn. Op een middag is de patat-tent open en gaan wij gewapend met bakjes witte koolsalade, er moet wel een beetje groente bij, uit eten op de boulevard met een frietje en een kroket. Helaas is de snackbar rond etenstijd weer dicht. Een lokaal tentje heeft ook patat maar het vet blijkt al oud te zijn, want na een paar happen hebben we allebei genoeg. Uiteindelijk moeten we bijna een week wachten en vaart Dennis tijdens een happy hour op de Lizzy even op- en neer voor een paar bitterballen. Heerlijk!

Duiken met Marcel en Marg

Lionfish

In Bonaire doen we wat klussen aan de boot. Ik werk wat kale plekken in het interieur bij. ’s Middags liggen we altijd in het water met onze duikbrillen op. Het koraal en de vissen zijn prachtig. Dennis gaat een paar keer duiken met Rudy en Marijke.

Dennis duikt bij kiel

Vis

Vlak voor we naar Curaçao willen varen arriveert Dennis’ collega Marcel met zijn vrouw Marg. We besluiten even op hen te wachten. Ze hebben een huisje aan de boulevard gehuurd en Marcel zwemt naar onze boot als wij niet op hun geroep reageren. De stevige klop horen wij wel. We nodigen hen uit voor een ronde Klein Bonaire en halverwege gaat het drietal duiken. Ook om te snorkelen is het mooi achter Klein Bonaire.

Donderdag 24 April 2014 t/m zondag 27 april 2014 van Guadeloupe, Les Saints, Terre-de-Haut naar Bonaire, Kralendijk

Vertrek Les Saints

Vertrek Les Saints

We sail in three days to Bonaire. We expected 3.5 days but we go very rapidly. The first day we sail with the two genoas, very comfortable. The second day the wind is more south east and we have to sail with the double reefed main and the genoas at one side. It is less comfortable, but we go fast. We have a new day record: 180 nautical miles in 24 hours. In Bonaire we see our friends on board Lizzy again. The last time we met was in St. Maarten. Trip 474 nm, average: 6.7 kts, distance 2013-2014: 6434 nm.
--------------------------------------------------------------------------
We vertrekken om kwart over acht. De bergjes van Les Saints roepen om het hardst om beklommen te worden. "We kunnen één dagje....," oppert Dennis. Maar nee, lang genoeg ontdekt en verkend. De steven gaat nu westwaards naar Bonaire. De eerste etmaal varen we achter onze twee fokjes aan. Wat is het heerlijk om voor de wind te varen. 's Nachts slapen we om de beurt heel comfortabel in de voorpunt. De boot wiegt een beetje. We slapen alsof we in de haven liggen. Middernacht hebben we 88,9 mijl afgelegd met een gemiddelde snelheid van 5,6 knopen. Vrijdagochtend is de wind wat meer zuid en moet het grootzeil erbij om ruime wind te varen. We doen twee riffen in het zeil en hebben er 90% genua bij. Het gaat hard, want middernacht hebben we 155 mijl afgelegd met een gemiddelde van 6,6 knoop. Echt comfortabel is het nu niet meer. Zaterdag krijgen we ook nog wat stroom er bij. We moeten wat meer naar het zuiden sturen om op koers te blijven. We zeilen een record etmaalafstand: dik 180 nautische mijl, gemiddeld 7,7 knopen. Nog slechts 40 mijl naar Bonaire. Zondagochtend om kwart over zeven liggen we aan 'onze' mooring, dezelfde als ruim twee jaar geleden. Het is niet druk, er zijn genoeg vrije boeien. Lizzy met Rudy en Marijke ligt een stukje verderop. Zij zijn iets voor ons aangekomen vanaf St. Eustatius. We hebben onderweg regelmatig contact gehad via de ssb-radio. Het is tijdens een meerdaagse oversteek altijd goed te weten dat er meer mensen onderweg zijn en zitten te schommelen. We zijn een halve dag eerder dan gepland aangekomen. We hebben 474 nm af gelegd in 72 uur, gemiddeld 6,7 knoop.

Woensdag 23 April 2014 Guadeloupe, Les Saints, Terre-de-Haut
We change the jib for two genoas in the furling. At noon we change our plans. We are not leaving today, but early in the morning tomorrow. We can not go ashore because the dinghy is stored already and there is too much coral to land on the beach safely, we notice when we are swimming to the beach with our shoes. Les Saints look inviting from the water.
--------------------------------------------------------------------------

Les Saints

Om 10:00 hebben we het meeste gedaan, denken we: de fok uit de roller opgehaald en opgevouwen, de genua’s in de roller gehesen, twee maaltijden voor onderweg gekookt, de bijboot schoongemaakt en opgeruimd. Na tien uur wordt het te warm en komt de klad er in. Om 13:00 uur moet de kano nog naar een andere plek en de bomen in de gereed gebracht worden voor het passaatzeilen achter twee fokken. Zelf raken we inmiddels oververhit en springen we in het water om af te koelen. En ach, morgenvroeg vertrekken heeft eigenlijk alleen maar voordelen….Hebben we opeens een vrije middag. Het bijbootje is al opgeruimd. Zwemmend naar de kant is niet zo’n succes vanwege het vele koraal vlakbij het strand. We kunnen alleen over Les Saints oordelen vanaf het water. Het ziet er zo leuk uit en de bergen vragen gewoon om er op te klimmen, maar helaas…De tijd begint te dringen. Onze tickets zijn geboekt en 13 mei vliegen we echt naar huis.

Dinsdag 22 April 2014 Van Guadeloupe Pointe-à-Pitre naar Les Saints, Terre-de-Haut
When we try to sail away the engine is not starting. The start battery is broken. We start with the other batteries. In the marina Dennis buys a new battery and builds it in very quickly. We sail to Les Saints. We arrive in the dark. All moorings are taken. We go on anchor in a no anchoring zone, but we don’t know that yet. Trip 25.5 nm, average: 5.1 kts, distance 2013-2014: 5961 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Het laatste weer binnenhalen, bijbootje op het voordek en naar Les Saintes. Les Saints is een groepje eilanden zo’n 22 mijl zuid van Guadeloupe. Het ligt voor ons op de route naar Bonaire en vormt een mooie stop om even te zwemmen en de fok te ruilen voor dubbele genua’s. “Uhhhuuuuuu,” zegt de motor als we proberen te starten. Het klinkt als een auto met een lege accu die niet wil starten. De universeel meter laat zien dat al bij het voorgloeien de spanning zover terugloopt dat de startaccu leeg is. De overige accu’s worden gemonitord en staan al dagen op 100% met de volle zon hier. Met je auto ga je dan op zoek naar een man met een wat oudere auto voor startkabels. Aan boord omzeilt Dennis het scheidsingsrelais met een schroevendraaien en starten de overige accu’s de motor. Het geluid klink als muziek in mijn oren. Met draainede motor tanken we diesel en water. Om 13:00 liggen we op de ‘kortparkeerplek’ in de marina. Het scheepselectronicawinkeltje is rond luchtijd gesloten. Om 13:30 loopt Dennis er opnieuw heen en om 15:00 uur staat er een nieuwe startaccu in de boot, is de oude accu afgevoerd, dat alles met een steekkarretje en twee paar spierballen, en varen we de haven uit. We gaan alsnog naar Les Saints. We komen in het donker aan. We varen drie keer door het mooringveld, maar alle bollen zijn bezet. Uiteindelijk gaan we midden in een ‘verboden te ankeren gebied’ voor anker, maar daar komen we morgenochtend pas achter.

Maandag 21 April 2014 Guadeloupe Pointe-à-Pitre: Tweede Paasdag
The Monday of Eastern all shops are closed. Ashore there is not much to do.
--------------------------------------------------------------------------
In Nederland keek ik altijd uit naar de Pasen. Het eerste lange weekend van het jaar; een heerlijk lang weekend. Inmiddels zijn wij zo verwend dat we het weekend en feestdagen maar lastig vinden. Het is druk op het water met speedboten en waterscoters van locale mensen. Winkels zijn gesloten. Doe ons maar doordeweeks. Over zes weken piepen we waarschijnlijk wel anders … In Guadelopue is tweede Paasdag blijkbaar een nog belangrijkere dag dan eerste Paasdag. Op zondag waren veel winkels in de ochtend open. Nu op maandag is alles dicht. Ook veel restaurantjes zijn dicht en op de kant maakt het een dode indruk.

Zondag 20 April 2014 Guadeloupe Pointe-à-Pitre: voorbereiden naar Bonaire
The grib files show a good opportunity to leave to Bonaire. So we can prepare our trip the coming days: doing the laundry, cook ahead, change sails, internet and rest.
--------------------------------------------------------------------------
Volgens de gribfiles is het weer woensdag het rustigst voor onze oversteek naar Bonaire. We kunnen de tocht dus rustig voorbereiden: wassen, eten koken, water tanken, fok wisselen voor dubbele genua, internetten en uitrusten.

Zaterdag 19 April 2014 Guadeloupe Pointe-à-Pitre: met huurauto boodschappen doen en naar oostpunt

Omschr

Omschr

We First do the grocereis with the car. After that we drive in three quarters to the eastpoint of Grand Terre. We enjoy the view at Pointe des Colibris.
--------------------------------------------------------------------------

Omschr

Omschr

We doen eerst boodschappen met de auto voor onze drie tot vierdaagse oversteek naar Bonaire. Daarna rijden we in drie kwartier naar de oostpunt van Grande Terre.

Omschr

Bij Pointe des Colibris beuken de golven op de rotsen en hebben we een prachtig uitzicht. We sluiten de dag af met koffie en thee op de Puff van Dico en Yvonne. Zij hebben eerst de Middellandse Zee verkend en daarna hun 12 meter schip op transport naar de Carieb gezet.

Vrijdag 18 April 2014 Guadeloupe Pointe-à-Pitre: eilandrondrit met huurauto
We drive around the Basse Terre, see red route on map. We stop at Cascade aux Ecrevisses (nice picknick place), walk to 2nd Chute du Carbet (very touristic) and Grand Etang. The mountains and the forest are beautiful. The roads are very good.
--------------------------------------------------------------------------

Route op kaartje

Cascade aux Ecrevisses

Met tassen vol boterhammen en een koeltas vol drinken zitten we om acht uur in ons Peugeotje. We beginnen met een eilandrondrit over Basse Terre, rode route op kaartje. Basse Terre is in het Nederlands ‘laag land’. Het is het eiland met de meeste bergen. We nemen de Route de la Traverse. We stoppen bij Cascade aux Ecrevisses. Hier is een picknickplaats met afdakjes langs een snelstromende beek gemaakt. De eerste lokale mensen hebben zich hier al geïnstalleerd met barbecues en koelboxen. Waarschijnlijk hebben ze hier ook geslapen, want sommigen hangen nog (of al?) in hun hangmatten. Het lijkt ons een goede plek om de Paasdagen met familie door te brengen. Af en toe even afkoelen in het riviertje.We rijden verder langs de westkust. Het uitzicht op de bergen in de mist is magnifiek.

Chute du Carbet

Chute du Carbet

In Dominica haalden we de waterval niet. Dit keer heb ik een eenvoudige wandeling naar een waterval (la deuxième Chute du Carbet) uitgezocht. Misschien iets te eenvoudig, want er zijn veel toeristen. We moeten zelfs betalen om over het pad te lopen. De waterval is prachtig, maar het pad eindigt met een hek om toeristen voor het laatste ‘gevaarlijke’ stukje te behoeden, teleurstellend! We lopen een stukje in de richting van de bovenste waterval, een veel moeilijker pad en eten in alle rust onze boterhammen op.

weg

auto

De weg van en naar de waterval (D4) is alsof je door het tropisch bos rijdt, erg mooi.

Grand Etang

We stoppen nog even bij Grand Etang en wandelen naar het meertje. Aan het eind van de middag zijn we weer terug bij de boot.

Donderdag 17 April 2014 Guadeloupe Van Ilet du Gosier naar Pointe-à-Pitre
Like a lot of people we swim to the island. Most tourists come here by local ferry and bring their coolbox. We sail to Pointe-à-Pitre and anchor outside the marina. We clear in. The bridge over the river between the islands is broken for a year so we can not sail over the River Salée. Trip 2.5 nm, distance 2013-2014: 5935 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Het lijkt hier wel een snelweg voor langeafstandzwemmers. Zwemmers in een groepje van drie of vier, zwemmers alleen borstcrawlen van het vasteland naar het eilandje. Sommigen hebben een boeitje met een duikvlag bij zich, zodat ze beter te zien zijn. Het werkt aanstekelijk. Ik bind de feloranje reddingsboei om mijn middel en wij gaan ook op weg naar het eiland. Het water is helder,maar ik zie vooral veel gras. Op het eilandje zitten al aardig wat toeristen onder de afdakjes met koelboxen. Het ziet er gezellig uit. We wandelen een stukje naar de oude verwaarloosde vuurtoren. Terugzwemmen met de wind en de stroom mee gaat een heel stuk sneller. In een half uurtje varen we naar Pointe-à-Pitre. Net buiten de marina gaan we in zeven meter diep water voor anker. Vooral veel franse knikspantjes zien we op de ankerplek. Niet alle boten zijn bewoond. Bij het eilandje hebben we ons ingelezen in Guadeloupe. We hadden er ook een beetje internet en Dennis heeft naar huurauto’s gekeken. We gaan met de lokale bus het eiland verkennen, want de huurauto’s zijn erg duur. Ook willen we met de boot over de River Salée, tussen de twee eilanden van Guadeloupe door. Hoe anders kan het gaan … Volgens de havenmeester op de marina draait de brug in de rivier al een jaar niet meer. Bij de touristiformation, waar de vrouw alleen Frans spreekt, krijgen we te horen dat er op zon- en feestdagen geen bussen rijden. En dat met het Paasweekend voor de deur. We stappen lukraak een autoverhuurder op het terrein van de marina binnen. Peugeot 107; geen probleem, 26 euro per dag. We huren hem meteen voor twee dagen.

Woensdag 16 April 2014 Van Dominica, Prince Rupert Bay naar Guadeloupe, Ilet du Gosier
We get some water at the public watertap in the village. After that we have a fantastic sail to Guadeloupe. Just after Dominica we set one reef in the main for the wind acceleration. We get 23 knots. In the channel we have 15 knots apparent. Trip 39.5 nm, average: 6.29 kts, distance 2013-2014: 5930 nm.
--------------------------------------------------------------------------
We halen 80 liter water in jerrycans bij de dorpskraan. Af en toe laat ik een lokale man met een plastic waterfles voor gaan. Ik geef onze laatste EC dollars bij een supermarkten uit aan eieren en een fles cola. We varen nog even langs Gabber om voor het laatst te zwaaien naar Erik en Ernie. We hebben vier fantastische dagen samen gehad en we zijn benieuwd wanneer we elkaar weer zien. De overtocht naar Guadeloupe is er één uit de folder. Met een knik in de schoot racen we naar Guadeloupe. Eindelijk varen we eens niet hoog aan de wind. Net voor we uit de beschutting van Dominica zijn zetten we een rif. Het venturi effect tussen twee eilanden zorgt korte tijd voor 23 knopen wind. Halverwege kan het rif er weer uit en gaat het lekker met 15 knopen wind over het dek. Om vijf uur laten we het anker achter Ilet du Gosier vallen. Normaal liggen wij met een paar minuten achter ons anker, maar nu Dennis in verbinding is met Nederland via de ssb wil het ankeren niet lukken. We blijven achteruit varen. We gaan op zoek naar een zandplek zonder gras en jawel het anker houdt ... Even lekker plonzen en aan de gebakken aardappelen.

Dinsdag 15 April 2014 Dominica, Prince Rupert Bay: hike to Middleham Falls
We go by bus to Rouseau, take another bus to the start of our hike to the Middlefalls. The walk is tough and we have not enough time to reach the waterfall, but we enjoy the forest with all the sounds of the birds, insects and frogs.
--------------------------------------------------------------------------

Wortels

Anneke en Ernie klimmen

We gaan laat in de ochtend met de bus naar Rousseau. We lopen van busstation naar busstation voor de bus naar het begin van onze wandeling naar de Middlefalls. Het moet een wandeling van een uurtje zijn naar de waterval, maar na twee uur zien wij de waterval pas van een afstand. We gaan terug, want hoe mooi het regenwoud ook is, we willen hier niet in het donker zijn. De wandeling is prachtig en we genieten van alle tropische geluiden. Een geluid dat ik niet ken, blijkt van een boomkikker te zijn. Leuk dat Erik als bioloog dat allemaal weet. We krijgen een lift van een Duitse jonge vrouw die met haar jeep van de berg afscheurt. Ze werkt hier als fysiotherapeut. Onze bus zit snel vol en we zijn al gauw op weg naar de boten. De zon gaat prachtig onder en we zien zowaar vanuit de bus de groene flits.

Maandag 14 April 2014 Dominica, Prince Rupert Bay: regen- en zonnetentje maken

Ernie achter naaimacine

Bodyguard changes in a sewing place. Ernies works very hard to make our rain and sun cover ready. In the night we don’t have to lock the hatch for the rain. The cover works very well!
--------------------------------------------------------------------------

Tentje van achter

tentje vooraanzicht

Ernie heeft zelf de bimini op de Gabber genaaid. Ik ben daar erg van onder de indruk. Ernie biedt aan mij te helpen met een regen- en zonnetentje over het voorluik. Dit wil ik al heel lang en ik neem het aanbod met beide handen aan. We graven de naaimachine en de rollen canvas op uit de achterhut en in een mum van tijd is Bodyguard verandert in een naaiatelier. Met zijn vieren bespreken we het basisontwerp van Dennis op het voordek. Al brainstormend komen we op een tentje met bovenin een tunnel waar een stok in gaat tegen het klapperen. De heren gaan naar de wal op zoek naar een buis. De dames gaan met de canvas aan de slag. Ernie heeft duidelijk meer ervaring dan ik en ik leer vandaag veel. Terwijl ik de catering verzorg, gaat zij onverdroten door en ’s avonds is het tentje af. Die nacht hoeven we het luik niet dicht te doen als het regent. Zo’n tentje hadden we jaren eerder moeten hebben!

Zondag 13 April 2014 Dominica, Prince Rupert Bay: hiking along the Indian River

Bord met Erik, Ernie en Ank

Kokosnoot groeit uit

We hike along the Indian River. We enjoy the rainforest.
--------------------------------------------------------------------------

Grote plankwortels

palulu

Ik schrik me rot als erop eens een grote koe op het wandelpad staat, maar voor de rest is het prachtig op de wandeling langs de Indian River. Drie jaar geleden voeren we met een roeiboot met een boatboy het riviertje op. Nu wandelen we er langs.

Indian River

Indian River

Het regenwoud is prachtig. We zien kokosnoten die uitgroeien tot nieuwe palmboompjes, enorme plankwortels, de palulu bloeit overdadig en de Indian River is vanaf de wal net zo sprookjesachtig als vanuit de roeiboot.

Zaterdag 12 April 2014 Dominica, Prince Rupert Bay: clearing in, to the market and a dinner on board Gabber
We go to the market. In the evening we enjoy a good meal on borad Gabber. They learned to cook the local food in Grenada and here on the market.
--------------------------------------------------------------------------

Gefrituurde broodvrucht

rijst met creoolse saus

Dennis gaat inklaren en ik ga alvast met Erik en Ernie naar de markt. Het is leuk om weer op zijn kleurrijke markt te zijn. ’s Avonds eten we creools bij Erik en Ernie. Van de marktvrouw hebben ze geleerd hoe ze de broodvrucht klaar moeten maken. Er moet vis in, maar daar hoeven Erik en Ernie niet veel moeite voor te doen. Deze is vannacht spontaan bij hen aan boord gesprongen. Dennis en ik genieten van een heerlijke maaltijd en prijzen de koks van dit drijvende restaurant.

Donderdag 10 April 2014 en vrijdag 11 april 2014 Van Sint Eustatius, Oranje Baai naar Dominica, Prince Rupert Bay
We sail close to the wind to Dominica to meet our Dutch friends on Gabber. There are a lot of squals so sometimes we sail with the full main and sometimes with three reefs. Mostly we have one reef and the high aspect jib. Trip 151.8 nm, average: 4.9 kts, distance 2013-2014: 5892 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Gabber in Prince Rupert Bay

In September 2010 lagen we samen met Erik en Ernie van de Gabber klik hier voor de website van Gabber en klik vooral op de reclame; dan verdienen Erik en Ernie weer een paar centen in Camaret en La Coruña. Via de radiozender hebben we altijd contact met elkaar gehouden. We gaan hen verrassen en varen nu in één keer naar Dominica. We zijn al in Dominica geweest, maar het is zo’n mooi eiland daar kun je best vaker komen. Het is geen relaxed tochtje. We varen hoog aan de wind. Er komen regelmatig squals (buien) over en dan neemt de wind fors toe. Het grootzeil wisselt van volledig tot drie maal rif. De high aspect fok trekt ons prima door de golven. Meestal varen we met één rif in het grootzeil. We hebben mooi uitzicht op St. Kitts, Nevis, Montserrat en Guadeloupe en de Saints. We laten ze allemaal links liggen. In Dominica komt de eerste bootboy al naar ons toe als we nog niet eens in de baai zijn. Ik groet hem en kijk direct weer naar de fok alsof dit zeil al mijn concentratie vraagt. Het werkt. De boatboy druipt af. We kruisen de baai in en zien Gabber in het midden liggen. Pas als we zo ongeveer naast hen liggen, merken Erik en Ernie ons op. Wij genieten van hun verbaasde gezichten. De nasi die royaal was voor twee personen, blijkt met een extra ui en prei genoeg voor vier personen en Ernies overheerlijke cranberry toetje vult de laatste gaatjes. Het is geweldig om elkaar weer te zien.

Woensdag 9 April 2014 Sint Eustatius, Oranje Baai: op bezoek bij het pactorstation
We visit George and Shelley, ham radio amateurs with a pactor station. We stay for dinner and see how they feed their goats.
--------------------------------------------------------------------------

Shack

Lang voordat er internet en e-mail was, stuurden zendamateurs al tekstberichten via de kortegolfzender naar elkaar. Je hebt hiervoor een pactormodem nodig. Sterke pactorstations helpen om berichten de hele wereld over te sturen. Op St. Eustatius zit een goed werkend pactorstation. We hebben geprobeerd deze mensen op te zoeken, maar we hebben hen niet gevonden. We hebben hen dus maar een e-mail gestuurd, waar zij enthousiast op reageren. We zijn vanmiddag bij hen thuis uitgenodigd en mogen zelfs blijven eten. Opnieuw liften we naar het begin van de Quill trail en ditmaal stappen we in een pick-up die speciaal voor ons de berg oprijdt. We hebben het huis na een poosje zoeken gevonden. George en Shelley heten ons van harte welkom. Hun huis is prachtig gelegen aan de voet van de vulkaan met uitzicht over de helling en de oceaan. De antennes staan verstopt in de grote tuin achter het huis. We nemen een kijkje in de prachtige shack met airco. Ze hebben ook een weerstation en doen het weer voor het eiland. Ze meten ook de hoeveelheid stof in de lucht. De lucht zit hier af en toe vol met zand uit de Sahara. Soms zo erg dat ze een mondkapje opzetten om het niet allemaal in te ademen. Hun theorie is dat hoe meer stof er in de lucht zit, hoe minder heftig de orkanen zullen zijn. Wij geloven dat dit best waar kan zijn.

Geiten

Geitje krijgt de fles

Aan het eind van de middag worden de geiten, schapen en koeien gevoerd. We zien een bok wanhopige pogingen doen om te paren met een geit. Mevrouw geit is hier niet van gediend. Ze gaat in een goot zitten, zodat haar gaatje niet bereikbaar is. De bok blijft met zijn hoeven over haar rug schrapen en is op een gegeven moment zo kwaad dat hij zich hoog opricht en met zijn hoeven op de geit landt. Ma geit jammert dat het een lieve lust is en wij vinden het moeilijk om het aan te zien. Maar ja, het zijn niet onze geiten en zeker niet op ons terrein. In elk geval weten wij nu waar de uitdrukking ‘geile bok’ vandaan komt. We smullen van een zelfgemaakte pizza van George. George brengt ons met de auto weer naar de haven.

Dinsdag 8 April 2014 Sint Eustatius, Oranje Baai: Quill trail to volcano and dinner in town

krater

krater

We walk the Quill trail to the volcano. The last part of the Panoramic Trail we have to use our hands to climb. The view is magnificent. Late in the afternoon we pick up our fresh bread at the bakery and we enjoy dinner in the restaurant with Ocean View opposite the fort. It is run by a Dutch man. It is nice eating there, the food is good and the price very reasonable.
--------------------------------------------------------------------------

slang

Ank op trail

Vanaf de boot zien we de vulkaan op St. Eustatius. De Quill trial leidt naar de krater. Als er ergens een wandelpad naar een hoog punt gaat, ben ik er voor te porren. We kunnen vanaf de boot naar de vulkaan lopen, maar om mijn krachten te sparen voor de top, liften we een stukje met een aardige lokale mevrouw. Ze heeft in Barendrecht stage gelopen en spreekt goed Nederlands. Op een rots staat met een pijl het begin van de wandeling aangegeven. We lopen opnieuw in een woud, maar geen tropisch regenwoud als op Saba. Dit bos doet meer aan de Veluwe denken. Onderweg komen we regelmatig een bord met wat informatie over de flora en fauna of over de historie van het pad tegen. Quill is een Engelse verbastering van ons woord “kuil” voor krater. Na twee uur staan we aan de rand van de krater. Je kunt de krater in of via de Panorama weg naar een uitzichtpunt. Wij kiezen voor de panoramaweg. Het laatste stuk moeten we met handen en voeten klimmen. We trekken onszelf aan touwen, bomen en wortels naar boven. Een avontuurlijke wandeling, maar nooit gevaarlijk.

uitzicht vanaf vulkaan

Uitzicht op opslagtanks

Op de top worden we beloond met een schitterend uitzicht. We kijken de hele noordkant van het eiland over. We zien Bodyguard als stipje in de baai liggen, de olieopslagtanken in de bergen voor speculatie, de zeeschepen voor anker en het vliegveld. We vinden Oranjestad allebei zo’n leuk stadje, dat we nadat we vers brood gehaald hebben, uit eten gaan bij het restaurant tegenover het fort. Het restaurantje met ‘Ocean View terrace’ wordt geleid door een Nederlander en het is er gezellig en goed eten.

Maandag 7 April 2014 Sint Eustatius, Oranje Baai: naar Oranjestad

Fort Oranje

We visit the Fort Oranje and talk to the man who rings the bell. He talks proud of the queens of the Netherlands, our queens in the past. It is nice that we have had the same queens and now share the same king
--------------------------------------------------------------------------

Bord naar touristinformation

Ank op slavenpad

We lopen opnieuw via het slavenpad naar Fort Oranje. Dit keer zien we Bodyguard netjes opgespannen tussen het anker en de mooring liggen. St. Eustatius is afwisselend van de Fransen, de Engelsen en de Nederlanders geweest. Het grootste deel van de tijd was het eilandje in Nederlandse handen. We leerden op school Saba en St. Eustatius. Veel meer dan dat ze bestonden en aan de andere kant van de oceaan liggen, heb ik er nooit over gehoord. Hier heet het eiland Statia (speek uit: Steetsia). In de 17de eeuw was het een rijk eiland. Het was een van de grootste havens in de Carieb, omdat het een vrije haven was. Alle andere landen waren met elkaar in oorlog en mochten niet met elkaar handelen, maar iedereen mocht met St. Eustatius handelen. Michiel de Ruyter is in mei 1665 ook op St. Eustatius geweest leert een memorial in het fort ons.

KLOKKENLUIDER

Uitzicht vanaf fort

We maken een praatje met een oudere man. Hij kijkt elke halve minuut op zijn horloge. Hij blijkt de klokkenluider te zijn. Elke dag om 06:00 uur, 12:00 uur en 18:00 uur luidt hij de klok en dat al dertig jaar lang. Nog nooit een dag ziek geweest. Van de koningin, zowel van Juliana als van Beatrix heeft hij een onderscheiding gekregen voor zijn inzet voor de gemeenschap. Bijzonder is dat dan dat je samen dezelfde koningin gehad hebt.

Zondag 6 April 2014 Sint Eustatius, Oranje Baai: short walk to Oranjestad
We walk over the old slave road to Oranjestad. The town looks nice and well maintained. From the fort we have a nice view over the anchorage and we see that Bodyguard has turned. That is not right. We were on a mooring and an anchor to port to keep the swell on the nose. We untie and go on anchor, put the mooring to our stern and at port we put the spare anchor for extra stability.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard voor Oranjestad

Vanaf de boot kijken we tegen hoge kliffen aan. Beneden is het strand met een weg, palmbomen, wat gebouwen en ruines. Boven is de stad. We zien iets van een fort en een torentje. We leggen het bijbootje aan een prachtig dock in het haventje en lopen noordwaarts naar het oude ‘slavenpad’ om boven in de stad te komen. Heuvel op gaat goed, maar heuvel af is nog steeds pijnlijk door de spierpijn. Oranjestad ziet er prachtig uit en we zwerven wat door de smalle, netjes onderhouden, straten. De toren blijkt van de Nederlandse gereformeerde kerk te zijn. De kerk is nu een ruïne. Vanaf het fort hebben we een mooi uitzicht over de baai. We zien Bodyguard andersom liggen dan we hem achtergelaten hadden. De boot ligt aan een mooring en we hadden aan bakboord een anker uitgezet om de punt in de golven te leggen tegen het rollen. We zien de mooring nu naast de boot liggen. Alle lijnen zullen kriskras onder de boot moeten lopen. Dit is niet goed en we gaan weer terug. Dit keer gaan we voor op ons hoofdanker liggen in de richting van de deining. Achter maken we de boot aan een mooring vast en aan bakboord doen we ons reserveanker voor extra stabiliteit.

Zaterdag 5 April 2014 Van Saba, Well’s Baai naar Sint Eustatius, Oranje Baai

Gevaren route Saba Statia

We sail around the north of Saba. We tack and can sail in one shot the Statia. A lot of squalls are coming over and we reef the main three times. We pick a mooring in Oranje Bay. Trip 22.5 nm, average: 5.0 kts, distance 2013-2014: 5740 nm.
--------------------------------------------------------------------------
Met een giga spierpijn in de benen (Dennis voelt zijn spieren een beetje, ik des te meer) gaan we op een rollende boot aan de slag met huiken eraf halen, buitenboordmotortje ophijsen en de dinghy op het voordek leggen. Het gaat allemaal een stuk langzamer als de boot ligt te rollen. We hijsen achter het eiland, enigszins beschut, het grootzeil en twijfelen over één of twee riffen. Bij twijfel kiezen we altijd voor twee en gelukkig maar, want eenmaal buiten de beschutting van het eiland, kunnen we naar het oosten kijken en zien we een enorme donkere lucht aankomen. Al snel varen we aan de wind en loeit er dik 30 knopen over het dek. Ik zie het zonnepaneel bijna in het vaste water verdwijnen. De fok gaat weer in en we motorzeilen tot de bui voorbij is. Met het voorbijtrekken van de bui ruimt de wind steeds meer naar het zuidoosten en we zeilen nu in rechte lijn naar St. Maarten. Tot onze vreugde gaat de wind daarna naar het noordoosten draaien. We gaan overstag en kunnen in één slag naar St. Eustatius varen. We hadden verwacht te moeten kruisen. De wind is vlagerig en neemt in buien flink toe. Op het laatst hebben we drie riffen in het grootzeil. Zo’n bewolkte dag zijn we hier helemaal niet gewend. Voor het eerst zeilen we in de Carieb zonder zonnebril op. Ik weet dat St. Eustatius een eiland in de Carieb is en dat bij Nederland hoort. Sinds 10-10-2010 is het net als Saba en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland, de bes-eilanden. Maar dat is eigenlijk alles wat we van het eilandje weten. In Nederland hoor je nauwelijks iets over St. Eustatius. Van Saba wisten we dat daar de hoogste berg van Nederland is en dat er een heel klein vliegveld is. St. Eustatius heet hier Statia. Van een afstand zien we een hoge vulkaan en wat zeeschepen voor anker liggen. In Oranje Baai pikken we een mooring op. We maken snel het bijbootje in orde en Dennis gaat inchecken. Dat zijn de geneugten van de kapitein. Ik ben op zulke momenten graag bemanning en ga lekker een tukje doen.

Vrijdag 4 April 2014 Saba, Fort Bay: eilandrondrit en op de hoogste berg van Nederland

Straatje The Bottom

Huizen in The Bottom

We let us drive over the island by a taxi ($ 50). The driver brings us to the trail up the MT Scenery and will pick us up at Windwardside 4 hours later. We reach the top of the 3084 ft high mountain, but unfortunately there are clouds, so no view. But the walk itself is beautiful. We walk in a rainforest. The path exists of steps in the rocks and is tough to walk, also downwards. We move to Wells Bay, but are still rolling.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard aan mooring bij Fort Bay

Haarspeldbochten

Op onze mooring staat “Tosca”. Waarschijnlijk is het een privé mooring. Er liggen vier gele parkmoorings en al vroeg verlaat er een boot zijn mooring. Voor de zekerheid verkassen we daarheen. We checken in bij de havenmeester en stappen dan in een taxi voor een eilandrondrit. De wegen op Saba zijn steil. Langs de weg zijn mooie muurtjes gemetseld. Alles ziet er keurig verzorgd uit. The Bottom is de hoofdstad. Alle huizen zijn wit moet groene kozijnen en een rood dak. Het ziet er prachtig als eenheid uit.

vliegveld

taxi

We rijden door het tweede stadje: Windwardside en kijken vanaf boven naar het vliegveld. De landingsbaan is kort en de taxichauffeur vertelt trots dat er nog nooit een ongeluk met een vliegtuig heeft plaatsgevonden. Alleen de beste piloten mogen hier landen. We laten ons zo hoog mogelijk door de taxi afzetten op het wandelpad naar de top van de hoogste berg, Mt Scenery (877 meter hoog).

trap

Ank wandelt

Een uit de rotsen gehakt pad brengt ons naar boven. De treden zijn wat aan de hoge kant.

gele palulu

olifantsbladeren

We lopen door een tropisch regenwoud en onderweg zien we prachtige bloemen, Palulu’s en horen we mooie tropische vogels. Volgens de taxichauffeur moeten we een olifantsbladeren afsnijden als het gaat regenen en twee van deze bladeren boven ons hoofd houden als paraplu. Het is bewolkt, maar het blijft droog.

steen op top

steen andere kant

in wolken

Helaas is het op de top bewolkt en hebben we geen prachtig uitzicht. Voordeel is wel dat het niet zo erg warm is.

uitzicht vanaf berg

uitzicht vanaf berg

De wandeling is prachtig en onderweg hebben we af en toe mooie vergezichten. Ik ben trots dat ik op het hoogste punt van Nederland gestaan heb, maar naar beneden met de hoge treden is zwaarder dan ik verwacht had. Gelukkig kan ik van een wandelaar een stok lenen en deze aan het eind in de trailwinkel weer inleveren. Met stok gaat het een stuk beter. De taxi staat, zoals afgesproken, om twee uur in Windwardside voor ons klaar. Ik moet nog flink doorlopen om op tijd te zijn. Dus niks even lekker wat drinken, hup gelijk terug naar de boot. We drinken even wat bij een cafeetje aan de haven. De boot ligt enorm te rollen en we varen direct naar Wells Bay. Dit is echt een spectaculaire ankerplaats. Je voelt je nietig als je tegen de uit de oceaan oprijzende bergwand omhoog kijkt. We wassen het zweet van onze lijven door even in het water te plonzen. Het was een topdag! Met als enige tol een rolnacht.

Donderdag 3 April 2014 Van St. Maarten, Simpson Bay naar Saba, Fort Bay.

Saba vanaf boot

Saba

We sail on a flat sea to Saba. The mountain gets closer and closer. We go around the north and sail between the island and the Diamond Rocks. Boats are on a mooring at Wells Bay. The mountain is so high that the boats looks very small. We pass the ladder. The ladder are steps in the rocks. In the past goods were carried up the coast here. We sail on to Fort Bay. Here is a little harbor with a dinghy dock. We pick a mooring. Trip 28.4 nm, average: 5.2 kts, distance 2013-2014: 5716 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Saba, Mount Scenery

Voor de komende dagen wordt regen voorspeld. Dat wordt weinig schilderen. Wel zien we rustig weer met weinig deining. Saba? Saba is een prachtig vulkanisch eiland, maar je ligt er enorm te rollen. Je kunt er alleen naar toe als de zee vlak is. Dat is vandaag en morgen het geval. We gaan snel aan de slag: uitklaren, brood halen, water tanken, huiken er af, opruimen, motortje van de bijboot aan de achterpreekstoel. We besluiten het bootje te slepen. Over een rustige zee varen we ruime wind naar de hoge berg die steeds dichterbij komt. Onderweg lepelen we een kop soep naar binnen. Zo zou het zeilen altijd mogen zijn. In vijf uur varen we naar Saba. We gaan om de noordkant heen.

 Boten aan mooring bij Wells Bay

Ladder

We varen tussen Saba en Diamond Rocks door. Het blijft vreemd zo’n 900 meter hoog eiland dat zo uit de oceaan komt oprijzen. Tot 50 meter uit de kust is het meer dan 40 meter diep. Bij Wells Bay, aan de noordwestkant, liggen een paar boten aan moorings. We varen er voorbij in het avondlicht van de ondergaande zon. Het is een prachtig gezicht. Door de hoge berg lijken de boten erg klein. We zien de Ladder. De Ladder bestaat uit treden uitgehakt uit de rots. Hier werden vroeger de schepen gelost. Onvoorstelbaar dat men vroeger met kleine bootjes hier naar de Ladder voer en dan met de lading op de nek naar boven klom. Er is geen strand op Saba. Soms schijnt er wat zand onderaan de rotsen te liggen, maar dat spoelt regelmatig weg. Wij zien geen strand. We pakken een mooring bij Fort Bay aan de zuidwestkant. Hier is tegenwoordig een klein haventje waar je de dinghy kunt achterlaten en redelijk beschut kunt in- en kunt uitstappen. We liggen te rollen en we zijn allebei opgewonden dat we nu bij zo’n prachtig eilandje zijn.

Woensdag 2 April 2014 St. Maarten, Simpson Bay: Dinner on board Senang
All the scratched spots are now build up with primer, mid coat and the pre-finish coat. Ready to sand and do the final painting. In the afternoon we get a lot of rain. But luckily the paint has already dried. Dinner is served by Pim on Senang as a thank you for solving his ssb radio problem.
--------------------------------------------------------------------------
Alle roestplekken staan nu in de primer, hebben een tussenlaag gekregen en vanochtend vroeg zijn ze met de vooraflakverf voorgesmeerd. We waren op tijd klaar met verven, want ’s middags vallen er een paar tropische buien. Ik vang wat water op in pannen. Het regenwater van zo’n hoosbui is heerlijk zacht drinkwater. De dinghy is veranderd in een ligbad. Zoveel water heb ik nog nooit eerder uit het bootje moeten hozen na een paar uur regen. Opnieuw hoef ik niet te koken. Dit keer worden we culinair verwend door Pim. Zijn vriend Adri is zojuist met het vliegtuig geland. Hij heeft een nieuwe tuner bij zich. Hij ziet opvallend wit ten opzichte van de rest van ons. We beginnen met geroosterde stokbroodjes met tomaat en mozzarella. Daarna zet Pim een heerlijke pasta met eendenborstfilet voor onze neus. Heerlijk! Pim en Adri gingen vroeger bij hun zeilvereninging aan de Kralinse Plas veel met Truus en Ruud om, die wij weer kennen van de Kolibri Vereniging. We zijn op eens niet meer ver van huis, maar liggen op de Kralingse Plas.

Dinsdag 1 April 2014 St. Maarten, Simpson Bay: Dinner on board Sitatunga
We have a good meal on board Sitatunga as a thank you for our towing. After the meal we play scrabble in English. Thanks to the Scrabble Dictionary we win the game. Before our cruise to VS and Canada our English was not good enough to play such a game in English.
--------------------------------------------------------------------------

Scrabble in het Engels bij Sitatunga

's Avonds heerlijk gegeten bij Dan en Cindy als bedankje voor ons sleepavontuur. Cindy heeft als voorgerecht een lekkere salade gemaakt. Dan heeft een groot stuk varkensvlees met uien en gember in aluminiumfolie op barbecue gelegd. Na het eten spelen we scrabble in het Engels. Dankzij het scrabbleboekje wint team Bodyguard van team Sitatunga. Dat was voor onze reis onmogelijk: scrabble in het Engels. Nu moeten we soms zoeken naar Nederlandse woorden als we met Nederlanders praten. Dat is best raar want onderling praten wij Nederlands, maar blijkbaar valt ons Engelse woordje tussendoor dan niet op.


For older journals, click here