2013 part 2: A dream come true, more adventures ahead... Archive

Zondag 13 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, West Head: in de vissershaven
We take a day rest and moor in the Fisherman’s Harbor. We don’t need to pay the 15 dollar. Dennis walks to the grocery store. The north east wind on Wednesday and Thursday is now predicted as a strong wind and we decide to go tomorrow early in the morning to go to Portland in Maine, 200 miles to the west with light winds from everywhere. We have to cross the Bay of Fundy with big currents in the end of the Bay. The tide is there 16 meter! We cross the beginning of the Bay with tides of 2 knots.
--------------------------------------------------------------------------
We zijn allebei moe van gisteren en we nemen een dagje rust voor aan de meerdaagse oversteek van de Bay of Fundy gaan beginnen. Het wordt een dure rust zal later blijken. De Bay of Fundy is een serieus water. Aan het eind van de baai is het grootste verval ter wereld, zo’n 16 meter. Hier staan flinke stromen. Wij steken de monding van de baai over en zullen te maken krijgen met dwars stromen van ongeveer twee knopen. Aan de overkant zijn we in Amerika in de staat Maine. We zullen moeten inklaren. Je hoeft niet uit te klaren als je Canada verlaat. Portland is volgens de pilot een Port of Entry en we besluiten daar heen te gaan. Portland ligt ongeveer 200 mijl naar het westen: ’s ochtends vroeg vertrekken en de volgende dag ’s avonds laat aankomen. Nu gaan we de vissershaven in om even de benen te strekken en nog wat vers eten te kopen. We vinden een mooi plekje onder een hijslift en hebben hier zelfs elektriciteit. Een man van de kustwacht komt even een praatje maken. “Waarom liggen we hier als we naar Maine willen terwijl er nu een noordoostenwind waait?” vraagt hij. De twijfel slaat bij ons toe. Moeten we niet toch gaan oversteken? Woensdag komt er opnieuw oostenwind en even rust kan geen kwaad. We wandelen een stukje, melden ons bij het havenkantoor en komen daar dezelfde man van daarnet weer tegen. We hoeven geen havengeld (15 dollar volgens het bord als je je meldt, 50 dollar als je je niet meldt) te betalen. We lopen heerlijk in de zon langs een rustige weg en na een half uur vind ik het mooi geweest en keer terug naar de boot. Dennis loopt nog even door en is een uur later terug met brood, melk,vlees en sla. Hij gaat nog even met de fiets weg om ergens een internetsignaal op te pikken. De grib-files zien er nu anders uit. De lichte oostenwind van woensdag en donderdag is toegenomen tot 25 knopen op donderdag. Dat vind ik wat veel van het goede in combinatie met de stroom. We gaan morgen met lichte wind vertrekken en zullen dan veel moeten motoren. We hebben volgens de urenteller nog zo’n 70 uur motoren met de diesel in de tank.

Zaterdag 12 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Van Port Mouton Island naar West Head
With NE 25 knots we sail fast to the southwest. Underway the coastguard asks via the VHF if we are allright. “We are fine.” We have the current against us in the Bay of Fundy but still do 5 knots. Just outside the fishermans harbor we go on anchor. Trip 66.4 nm, Average: 6.4 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Met een voorspelling van NE 20 tot 25 knopen ( 6 bft) afnemend naar NE 15 knopen later in de middag verlaten we onze stille ankerplek. We gaan naar het zuidwesten en hebben wind mee. Ik twijfel over wel of geen rif, Dennis wil geen rif. Het is immers voor de wind. Eenmaal buiten waait het echt 25 knopen en hebben we veel te veel zeil op staan. We doen er maar meteen twee riffen in. Met de fok uitgeboomd gaan we met 8 tot 9 knopen naar het zuidwesten. Dat schiet goed op. We sturen met de hand en om de beurt lepelen we een bak erwtensoep naar binnen. Heerlijk als je dat alleen maar hoeft op te warmen. Vanuit de verte komt een groot schip onze kant op. We zien hem niet op AIS. Het blijkt de kustwacht te zijn. Dennis zit aan het roer. De boot komt duidelijk naar ons toe, draait en begint met ons mee te varen. We worden opgroepen op de marifoon. “Ze zullen wel iets willen checken,” zeg ik tegen Dennis terwijl ik naar binnen ga om de oproep te beantwoorden. Ik word naar kanaal 10 gedirigeerd. “Is everybody well on board?” vraagt de kustwacht. “Yes, we are all right,” antwoord ik. “What is your destination?” Tja, waar gaan we eigenlijk naar toe. Even snel op de kaart kijken. We zouden zuidwaarts gaan tot het donker werd. “Cape Sable Island,” roep ik terug. Het zuidelijkste puntje van Nova Scotia. En onze final destination? Tja wat ga ik daar op zeggen? Ooit gaan we weer een keer naar Nederland. Nu is ons plan via Bermuda naar de Carieb. Maar als er geen goed weergaatje is, gaan we weer binnendoor en komen we dan wel in de Carieb? “New York,” roep ik terug. Iedereen weet waar dat ligt en voorlopig gaan we die kant op. “Have a safe trip and the wind and waves will calm down in a few hours,” krijg ik als antwoord. De kustwacht draait weer op en ik zie meters hoge golven over de boeg heen rollen. Wat een verschil of je voor de wind of tegen de wind in gaat. “Ze wilden alleen maar checken of alles goed ging,” zeg ik buiten tegen Dennis. “Stoer dat ik niet gepiept heb hè? De kustwacht keert om om te vragen of alles goed gaat en meldt dat de wind en golven afnemen en ik ben hier aan het zeilen zonder te piepen!” Om Cape Sable Island heen gaan we de Bay of Fundy in. We hebben flinke stroom tegen en gaan met vijf knopen vooruit. Eenmaal in de beschutting van het eiland zeilen we heerlijk aan de wind zonder golven naar West Head, net voorbij Clark’s Harbour, waar we buiten de vissershaven voor anker gaan, nasi opwarmen en slapen.

Vrijdag 11 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Van Lunenburg naar Port Mouton Island
The weather is beautiful. Blue sky, sun but no wind. We go on engine to Port Mouton Island. The water is still flat when we are on anchor and I peddle a round in my kayak. I have a meet and greet with a big seal on 50 feet distance. Trip 43.9 nm, Average: 5.2 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Het water is spiegelglad, de hemel strakblauw. Met een felle zon is het 13 graden en heerlijk weer. We besluiten toch maar naar het zuiden te gaan al zal dat nu op de motor moeten. Lunenburg is niet zo groot en hebben we inmiddels wel gezien en het is heerlijk om nu op het water te zijn. Dennis gaat, geïnspireerd door Erik, met de sextant aan de slag. Ik kook erwtensoep in de snelkookpan. Helaas blijft er aan het eind van de kooktijd een spliterwt in het ventiel hangen en zit na een paar seconden stomen de hele keuken onder de erwtensoepsmurrie. De halve middag ben ik vervolgens aan het schoonmaken … zucht. Maar de erwtensoep is heerlijk.

Port Mouton Island

Port Mouton Island

We ankeren om kwart voor zes bij Port Mouton Island. Het water is nog steeds spiegelglad; ideale kajakconditie. Ik ga een rondje peddelen. Plots steekt op zo’n vijftien meter naast me een grote zeehond zijn kop boven water. We kijken elkaar echt in de ogen. Hij lijkt te zeggen: “Als jij niet dichterbij komt doe ik dat ook niet, oké?” Ik ga graag akkoord. Vanuit een kano is een zeehond toch een stuk indrukwekkender dan vanaf ons gangboord. Het verschil of je vanaf een hoogte van bijna driemeter (vrijboord plus lichaamslengte) of op ooghoogte naar elkaar kijkt. De zon gaat prachtig onder.

Donderdag 10 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Lunenburg: Bluenose 2 en wandeling door stadje
We see the Bluenose 2, a famous schooner. The Bluenose was built in 1921 in Lunenburg and was for 20 years the fastest sailing ship of the eastern America and Canadian coast. The Bluenose 2 is a replica. The boat is on the Canadian 10 cent coin. Since 1995 Old Town is on the World Heritage List of Unesco. The city is founded in 1753 and the most colonists were from the German Lüneberg. At the end of the afternoon we drink a glass of wine on the Snow Dragon2. A 15 meter aluminum boat sailed by two women.
--------------------------------------------------------------------------

Lunenburg

Lunenburg en Bodyguard

Vanaf de boot ziet Lunenburg er aanlokkelijk uit. Eenmaal op de kant zijn de huizen mooi, goed onderhouden en in vrolijke kleuren geverfd. Het is wel erg toeristisch. Het ene souvenirwinkeltje na de andere kunstzaak die allemaal Bluenose uitademen.

Bluenose 2

Bluenose 2

In Lunenburg werd in 1921 de beroemde Bluenose gebouwd die, hoewel hij als schoener voor de zeevisserij op de Grand Banks voor New Foundland was bedoeld, bijna twintig jaar lang alle regatta’s langs de oostkust van Amerika won. Een afbeelding van dit snelle schip staat op de achterzijde van het Canadese dubbeltje. In 1963 werd een replica van de Bluenose gebouwd. Tegenwoordig is hij als hét symbool van Nova Scotia een publiekstrekker. We ontmoeten Erik bij de Bluenose. Deze Bluenose is in 2008 gebouwd, ditmaal van hardhout, maar blijft Bluenose 2 heten. Erik is als toezichthouder voor de overheid bij het project betrokken. De Bluenose is nu dicht voor publiek, maar wij krijgen een privé-rondleiding. De machinekamer met twee motoren ziet er indrukwekkend uit. Er zijn veel ruimtes. De keuken is groot, maar als je bedenkt dat de Bluenose ook als opleidingsschip voor de Cadetten gaat dienen en je dan voor 25 man moet koken, is het behoorlijk klein. Ik ben niet jaloers op de kok. In de keuken is geen enkel raam. Ik zou heel zeeziek worden als ik op een bewegend schip niet even naar de horizon kan kijken.

3 huizen

1 huis

Voor we afscheid nemen van Erik lunchen we met z’n drieën buiten op het terras van de Subway en kunnen we tussen twee gebouwen door net Bodyguard zien. Wat een heerlijk weer. In 1995 is de gehele kern van het stadje door Unesco tot werelderfgoed verklaard. De stad is in 1753 gesticht door ongeveer 1700 kolonisten, waarvan het merendeel uit het Duitse Lüneburg kwam. De straten liggen als een schaakbord: keurig evenwijdig en haaks op elkaar. De huizen zijn mooi en in allerlei kleuren geschilderd. Iets buiten het stadje ligt een supermarkt, waar we de verse voorraad eten aanvullen. Aan het eind van de middag varen we naar Snow Dragon 2. Klik hier voor link snowdragon2.com Het blijkt een aluminium Koopmans te zijn. De eigenares, Frances, komt uit Alaska. Zij vaart met de veel jongere Krystina. Ze zijn begonnen in Alaska, door het Panamakanaal naar de Middellandse Zee en Zwarte Zee gevaren. Ze hebben schade opgelopen in Portugal en zijn lange tijd in Nederland geweest om de boot te (laten) repareren. Op hun visitekaartje ligt hun boot in het ijs in Svalbard (Spitsbergen). De man is slechts opstapper. Voorheen namen ze vrienden mee om samen de oceaan over te steken. Maar ze kwamen er achter dat ze beter vrienden konden uitnodigen als ze (bijna) stillagen. Want tijdens de oversteek waren ze aan het ‘babysitten’. Wat een stoere vrouwen! Ik had ze graag beter leren kennen, maar zij eindigen hun reis hier voorlopig. Volgend jaar willen ze opnieuw naar Groenland en Baffin Island. De boot ligt in de winter aan een mooring en Krystina wil die tijd gebruiken om artikelen voor zeilbladen en mogelijk een boek te schrijven. Tijdens het varen heeft ze daar geen tijd voor. Ik ben blij dat van een jonge energieke meid te horen. Regelmatig loop ik verschrikkelijk achter met mijn blog. Het is hier veel intensiever varen dan in de Carieb, waar we na de overtocht naar een ander eiland weer minstens een week stil lagen.

Woensdag 9 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Van Halifax, Dartmouth Sailing Club naar Lunenburg

Bodyguard en Bagheera

Bodyguard en Bagheera

We say goodbye to Katya. Erik we ‘ll see in Lunenburg again. In the morning we sail wonderful. After the lunch the wind is too light to sail. On AIS we see another sailship Snow Dragon 2. Lunenburg looks nice: houses painted in all colors. We anchor close by the Snow Dragon and see the two women and the man go to shore in the dinghy. Trip 52.3 nm, Average: 4.8 knots.
--------------------------------------------------------------------------

Zeeschip

Ferry

Bij het krieken van de dag verlaten we onze box. We leggen Bodyguard nog even naast Bagheera. Twee stoere zelfgebouwde stalen schepen naast elkaar. We nemen afscheid van Katya. Erik zullen we morgen nog in Lunenburg zien. Op de motor varen we langs de stad. Een flink zeeschip komt ons tegemoet en de ei-vormige ferry steekt voor ons over.

Kust

Lunenburg

Aan het eind van de baai kan het zeil omhoog en we zeilen heerlijk langs de kust tussen een paar eilanden door. Het is opnieuw een prachtige zonnige dag met de strakblauwe lucht. Rond de lunch valt de wind weg. We doen nog een poging met de spinaker, maar het beetje wind dat er staat is ook nog pal tegen. We gaan verder op de motor. Op AIS zien we een ander zeilschip de ‘Snow Dragon 2’ zo te zien met dezelfde bestemming als wij. Lunenburg ziet er vrolijk uit. Huizen in allerlei kleuren geschilderd bovenop een heuvel. We ankeren vlakbij de Snow Dragon 2. We zien de bemanning net in de dinghy stappen: een wat oudere man en vrouw en een stuk jongere meid. ‘Een echtpaar met hun dochter op bezoek’: kleur ik het plaatje in. Helemaal fout zal morgen blijken.

Klassieke dinghy

klassieke dinghy

In het laatste daglicht zeilen klassieke dinghies in de baai. Een prachtige gezicht met het zachte licht van de ondergaande zon.

Dinsdag 8 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Halifax, Dartmouth Sailing Club: Onverwacht bezoek

Martin en wij

An old sailing friend is for his work in Halifax. In the evening we meet on our boat. It is nice to see each other again after about 10 years in Halifax.
--------------------------------------------------------------------------
We krijgen een e-mail van Martin, een oud kolibri-zeiler. ’s Avonds zit hij bij ons aan boord. Met Erik erbij is het een kolibri-reunie. Martin is hier voor zijn werk en het is bijzonder om elkaar hier in Halifax na vele jaren weer te ontmoeten.

Maandag 7 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Halifax, Dartmouth Sailing Club: Rustdag
Our jib is repaired, a strong new patch and a new hank. The sailmaker did a good job.
--------------------------------------------------------------------------
De zeilmaker heeft onze fok keurig gerepareerd en op de boot gezet. Wij gaan hem vandaag betalen. Hij heeft het voorlijk gerepareerd,een verstevigins patch gemaakt en een nieuwe leuver er in gezet. We kopen ook gelijk een groot stuk zeildoek dat je kunt plakken. Dennis fietst de halve stad door op zoek naar een schoenmaker om zijn laarzen te laten repareren. Ik ben de halve middag bezig met het wegstouwen van alle voorraden die we bij de Bulk Store gekocht hebben.

Zondag 6 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Halifax, Dartmouth Sailing Club: Cape Split Hiking Trail

Bord

Pad

We make a beautiful 5 hours during hike on the Cape Split Hiking Trail. The walk is through the woods with at the end a beautiful view over the Bay of Fundy. We have a clear sunny day.
--------------------------------------------------------------------------

Ank en Erik

Ank en Dennis

Met de rugzakken vol eten en drinken rijden we met Erik naar de start van de Cape Split Hiking Trail; een wandeling door het bos naar Cape Split, waar je uitkijkt over de Bay of Fundy. Volgens het informatiebord is het 4 tot 5 uur lopen. Vijf uur is -inclusief de pauzes- de tijd die wij erover doen. De wandeling is een prachtig pad dat eerst stijgt door het bos. Het laatste stuk lopen we langs de Bay of Fundy, maar pas bij de kaap zijn de bomen weg en hebben we een prachtig uitzicht over de baai. Het is een prachtige zonnige dag en veel mensen maken de wandeling.

Omschr

Omschr

De wandeling door het bos is mooi, maar het eindpunt is echt een cadeautje: prachtig en dan hebben wij nog niet eens de volle stroom op de kliffen. Wij zijn er rond hoog water, maar evengoed is het uitzicht schitterend.

Herfstkleuren

Herfstkleuren

De rit in de auto is ook genieten. De herfstkleuren van de bomen zijn prachtig om te zien. De Canadese esdoorn wordt knalrood.

Zaterdag 5 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Halifax, Dartmouth Sailing Club: shoppen met Erik
We visit the Farmers Market to buy fresh vegetables and fruit. In the afternoon Erik takes us to a Bulk Store where we fill a lot of plastic bags with: nuts, chocolate, chips, coffee, tea, pasta, rice, flour, sugar and salt. In the Mall we buy a big pot to cook bigger meals. We often cook more so we can simply heat it up under sail.
--------------------------------------------------------------------------
Om acht uur ‘s ochtends staan we met onze boodschappentassen op de steiger en gaan we met Erik en Katya naar de Farmers Market. Het is een leuke markt met veel verse groenten en fruit. Deze spullen zijn beter houdbaar dan die uit de supermarkt omdat ze niet gekoeld zijn. We slaan lekker in. Voor tien uur zijn we weer aan boord. Anders zouden we nu net ontbeten hebben, nu hebben we dat allemaal achter de rug en zelfs de boodschappen al gedaan. We graven voor Erik (en ook voor onszelf) de naaimachine op uit de voorpunt. ’s Middags neemt Erik ons mee naar de shopping mall en maken we kennis met de Bulkstore. Hier kun je allerlei voedsel in de hoeveelheid die jezelf wilt, kopen. Wij gaan helemaal uit ons dak en vullen vele zakjes met chocola, M&M’s, chips, thee, koffie, pasta, rijst, suiker, zout, noten en bloem. In de Mall maak ik mezelf blij met een grote pan. We koken best vaak grote hoeveelheden soep, nasi of pasta die we onderweg alleen maar hoeven opwarmen. Voorheen deden we dat in de snelkookpan, maar die is zo lastig afwassen.

Vrijdag 4 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Halifax, Dartmouth Sailing Club: naar de stad en Maritiem Museum

Old Town Clock

Waterfront

Early in the morning Erik drops us at the fort on the top of a hill. We can easily walk downtown. We stroll along the nice waterfront and visit the beautiful Maritime Museum where we learn about the Titanic and an explosion in 1917 when a ship with munitions collided with another ship. The explosion was the strongest until the Hiroshima bomb. More than 2000 people died and countless people severe injured. The complete waterfront was gone.
--------------------------------------------------------------------------

De Emigrant

Onderweg naar zijn werk zet Erik ons af bij de citadel zodat we naar beneden naar het centrum kunnen lopen. We lopen langs de Old Town Clock, hét symbool van Halifax, naar het Waterfront. Je kunt hier overdag gratis met je boot liggen. Voor de nacht betaal je CAN$ 1,75 per foot. We wandelen langs het mooie Waterfront en komen langs een splinternieuw beeld (19 september 2013) van ‘de Emigrant’, prachtig. Als zeilers moeten we natuurlijk het Maritieme Museum in en dit keer is het een heel mooi en groot museum. (In Kingston viel het maritieme museum tegen.)

Titanic

Titanic zinkende

We zien een film van het wrak van de Titanic, gezonken bij New Foundland, nu op 4 km diepte. Het museum heeft ook voorwerpen uit de Titanic. De Titanic zonk op 15 april 1912 na een aanvaring met een ijsberg. Sindsdien zijn de SOLAS regels opgesteld: onder andere dat er voor elke opvarende een plaats in een reddingssloep moet zijn, de ijsbergen gerapporteerd worden en de noodfrequenties permanent uitgeluisterd moeten worden. We lezen over de Halifax Explosion van 6 december 1917 waarbij een Frans munitieschip in aanvaring kwam met een ander schip. De explosie die volgde kostte ruim 2000 mensen het leven. De explosie was tot de Heroshimabom de krachtigste explosie ter wereld. We gaan met de ferry en de bus terug naar de haven.

Woensdag 2 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Van Halifax, End of Northwest arm naar Whrights Cove, Dartmouth Sailing Club

Halifax Yacht Squadron

Herfstkleuren

We admire the big houses along the Northwest Arm. The sun is shining and with little wind we sail along the waterfront of Halifax. We see a cruiseship and the ships of the marine. In the Bedford Basin we go to the Darthmouth Sailing Club. In the evening we meet our old friend Erik and his wife Katya. We know him from the sailing in het small wooden boats in the Netherlands. Just like we, he built his own boat and charters with his Bagheera in the arctic waters, see Click here to bagheera-sailing.com. It is nice to see our friends and in the evening we have dinner on Bodyguard. Trip 10.7 nm, Average: 3.5 knots.
--------------------------------------------------------------------------

Halifax Waterfront

We liggen hier wel in het sjieke gedeelte van Halifax. Wat een huizen. In de parken komen de rode herfstkleuren al tevoorschijn. We varen met een prachtig zonnetje de noordwestarm weer uit. De pakken hangen buiten te drogen en als we de bocht omgaan naar het hoofdvaarwater naar Halifax hijsen we de zeilen. Het waait te zacht om lekker te kunnen zeilen, maar de zeilen kunnen zo mooi drogen en wij rusten nog even uit van gisteren terwijl we langzaam langs het mooie waterfront van Halifax glijden. We zien een cruiseschip liggen en wat verderop de marineschepen. Halifax is één van de best beschutte havens ter wereld. De baai is zo’n 12 mijl diep en in de ingang ligt een eiland. Wij zijn op weg naar het Bedford Basin, Dartmouth Sailing Club. Hier liggen Erik en Katya met hun zelfgebouwde boot Bagheera. Erik zeilde vroeger ook in een kolibri en chartert nu met zijn stoere 52 voeter in de wateren tussen Baffin Island en Groenland. Dus als je hier wilt zeilen, zonder je eigen boot hierheen te slepen kijk dan eens hier Klik hier voor bagheera-sailing.com. De sailing club gaat binnenkort de moorings verwijderen en wij krijgen een plaats in de haven aangeboden voor het tarief van een mooring (17 dollar per nacht). We liggen aan dezelfde steiger als Bagheera. Erik en Katya zijn niet aan boord. We worden vriendelijk ontvangen in de haven. Wij krijgen toegangspasjes, een internetcode en de sleutel van de douche. Het lijkt wel een haven in Nederland. Aan het eind van de middag komt Erik uit zijn werk en zien we Bagheera voor het eerst van binnen. Wat een ruimte! De laatste keer dat we de boot zagen, was het een roestig casco op de kant.’s Avonds ontmoeten we Katya en eten we met z’n vieren op Bodyguard. Omdat we met Erik Nederlands kunnen praten is het net alsof we in Nederland zijn en zitten na te praten na een zeilwedstrijd met de kolibries. Na het eten gaat Erik boodschappen doen en wij rijden mee. Sinds maanden staan we weer in een grote supermarkt. We slaan flink in. Er is zelfs een ‘Dutch’ schap waar we Venz hagelslag (5 dollar) kopen en ontbijtkoek.

Dinsdag 1 Oktober 2013 Canada, Nova Scotia, Van Marie Joseph, Smith Cove naar Halifax, End of Northwest arm

Route tussen eilanden

We do a quick ride to Halifax. The first 17 miles we have protection of the islands, but we sail on the ocean. The waves make it uncomfortable. I don’t feel very well. In the bay of Halifax there are a lot of boats. It is difficult to find a good anchorplace. We end up in the end of the Northwest arm, but even there are moorings. Trip 82.5 nm, Average: 6.4 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Met een voorspelling van Noordoost 20 tot 30 knopen (6-7 bft) afnemend naar Noord 15 to 20 (4-5 bft) later in de avond verlaten we onze eenzame, maar beschutte baai. De eerste 17 mijl varen we beschut tussen de eiland, maar daarna gaan we de oceaan op en dat vind ik best spannend met 30 knopen wind. Net buiten onze baai ,aar nog wel binnen de eilanden krijgen we de eerste bui over ons heen en zie ik de windmeter oplopen naar 29 knopen, terwijl we toch ruim 8 knopen met de wind mee varen. “Hoe moet het buiten zijn?” vraag ik me af en ik begin te piepen en stel Dennis voor om terug te gaan. Gelukkig overtuigt Dennis me om door te gaan. De wind gaat afnemen, we hebben de wind mee en het alternatieven is dagen in deze verlaten baai, zonder internet, afwachten tot de wind bezeilbaar is. We gaan door en het eerste stuk buiten is zwaar. Ik geef net niet over, maar voel me belabberd. Dennis voelt zich goed en zit veel aan het roer, omdat het sturen op de golven dan toch beter gaat dan met de stuurautomaat. Aan het eind van de middag voel ik me beter en na een kop soep neem ik het roer over en kan Dennis even liggen. Met zeven à acht knopen en op de surf richting 11 gaat het rap en tikken de mijlen naar Halifax snel weg. Eenmaal in de baai van Halifax hebben we de wind tegen en gaan we op de motor en in de regen verder. Welkom in de beschaving … ons mooi uitgekozen ankerplekje, Purcells Cove, ligt vol moorings en boten. Geen veilige ankerplek meer voor ons. Een stukje verder varen is Halifax Yacht Squardron met een enorm mooringveld. We zien bijna door de masten het bos niet meer. We pikken een mooring op en ik plof in bed. Het is elf uur ’s avonds. We hebben 80 mijl gevaren in 12,5 uur. Dennis gaat in de weer met zijn internetantenne en meldt even later dat de mooring 75 dollar kost. Argggg! Dennis vaart alleen 2,5 mijl de noordwestarm verder in en ik help even met ankeren. Daarna hangt de kajuit vol natte pakken en liggen wij in ons heerlijk warme, stilliggende bed. We zijn in Halifax!

Maandag 30 September 2013 Canada, Nova Scotia, Van Fisherman’s Harbour naar Marie Joseph, Smith Cove

Vogels op rots

With a very light wind we sail and go on engine to Smith Cove. The blue sky and the sun make the colors very beautiful. Trip 24.3 nm, Average: 4.5 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Er staat een heel licht windje, maar omdat het zo heerlijk zonnig is en de kleuren zo mooi zijn, gaan we toch zeilen. Met een rustig vaartje glijden we de baai uit en genieten we van de rotskust. De tweede helft is de wind te weinig om te zeilen en varen we op de motor.

Zondag 29 September 2013 Canada, Nova Scotia, Fisherman’s Harbour

Bodyguard in Fishermans Harbour

I wrote a follow up for the Sun and Record, the local newspaper of Sodus, NY and surroundings. Click the links below for the frontpage and the inside page.
--------------------------------------------------------------------------

Weg

Bloemen

In één van de weinige huizen van deze baai heeft iemand zijn WiFi modem open laten staan. Wij maken er dankbaar gebruik van en ontvange per mail de PDF van het artikel dat ik voor het plaatselijke krantje van Sodus, NY en omstreken heb geschreven. We stonden op de voorpagina. klik hier voor de voorpagina en hier voor het vervolg Terwijl Dennis de pakkingdrukker van het vetkoord voor de schroefas afdichting aandraait (onder het bed in de achterhut), doe ik een handwasje. We wandelen een stukje over de weg. Veel is hier niet te beleven.

Zaterdag 28 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Van Dover naar Fisherman’s Harbour

Uit Dover

Dennis

A beautiful sunny day. We sail and go on engine to the south and anchor in a bay with a few houses. Trip 37.1 nm, Average: 4.6 knots.
--------------------------------------------------------------------------

Ank

Opnieuw een prachtige zonnige dag. We starten ruime wind met een lichte wind die langzaam draait en afneemt. We trekken het zeil steeds verder aan en motoren uiteindelijk naar Fishermans Harbour. Dit is een baai met een paar huizen op de kant en een steiger. Aan de steiger liggen is natuurlijk makkelijk omdat je zo op de kant kunt stappen, maar wij kunnen inmiddels de privacy van het voor anker liggen erg waarderen en dat is ook een stuk minder werk. Het anker laten vallen tegenover stootwillen ophangen, vier lijnen vastknopen en een zonnepaneel inklappen.

Vrijdag 27 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Van St. Peters Lock naar Dover
With beautiful weather we sail to Dover Bay. The night is cold with beautiful stars. Trip 33.3 nm, Average: 5.6 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Gisteren was het een grijze dag, maar vandaag is het prachtig helder weer. We hebben een strakblauwe lucht en een felle zon. De wind is goed om een stukje naar het zuiden te varen, maar wel een tikje aan de harde kant: Noord 20 tot 25 knopen, 6 bft. We liggen heerlijk achter de sluis aan een betonnen kade met gras op de kant. Een prima plek om de high aspect fok op te vouwen en de genua in de rol te hijsen. Na een prima lunch met pizza boterhammen, varen we weg. Het is prachtig om onder zeil met de huidige zon de baai uit te zeilen. Het oversteken van de Chedabucto Bay is heftig met hoge golven. De wind neemt toe tot 26 knopen en we zetten een tweede rif. In de schemer varen we door de betonde vaargeul Dover Bay in. Zodra de zon onder gaat, valt de temperatuurvan 20 graden naar 8 omdat er geen wolken zijn. Eenmaal voor anker gaan we om de beurt even buiten kijken naar de prachtige sterrenhemel.

Donderdag 26 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Van Barachois Harbour naar St. Peters Lock

Bord St. Peter’s Lock

Brug

The wind had turned to the north s we can sail over the lake for the third time. We go fast. A little further than the lock we fill the water tank at the marina. Then we go under the bridge through the canal. The canal was digged in 1854 till 1869 to let ships have a protected sail to Sydney. Before that they pulled the ships with horses over the land. The lockmaster is very friendly and we moor behind the lock at the quay.
--------------------------------------------------------------------------

Kanaal

St. Peters Kanaal

Om kwart over zes ’s ochtends trekken we in de regen het anker uit de grond. We hebben geluk. De wind is weer naar het noorden gedraaid en voor de derde keer kunnen we het hele meer overzeilen. Het waait behoorlijk en we gaan hard. Binnen zeven uur hebben we 46 mijl afgelegd. We varen naar de marina net voorbij de sluis. We zien niemand en gooien de watertank vol. En dan gaan we door de sluis. Eerst onder de brug door.

Paarden trokken schepen over land

Van 1854 tot 1869 is hier vijftien jaar hard gewerkt om een kanaal door de rotsen te graven, zodat schepen over het beschutte Bras d’Or Lake naar Sydney konden varen. Voor de sluis trokken de paarden de schepen het land over.

Bodyguard in sluis

Bodyguard na sluis

De sluismeester heeft eerst de brug geopend en komt nu aanrennen om in de sluis onze lijnen aan te nemen. Hij maakt een prachtige sliding als hij in de bocht uitglijdt. Als ik vraag hoe veel getij er aan de andere kant staat, gaat hij zijn kantoortje in en komt terug met een printje van de waterstanden. Wat een vriendelijkheid en behulpzaamheid bij deze sluis! Na de sluis meren we aan de kade af. We fietsen opnieuw naar de supermarkt, maar we hoeven geen groenten te kopen. We hebben sla, tomaten, wortelen, bieten, peterselie, radijsjes en een courgette uit Peters tuin.

Woensdag 25 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Barachois Harbour: Kajak en muziekavond
Catherine knocks on Bodyguard to ask me for a kayak ride. It is a beautiful morning and the water is as flat as a mirror. I make a garlic sauce and a potato-salad for the music-evening. It is nice to make music together.
--------------------------------------------------------------------------

kajakken

“Klop klop,” horen we op de boot. We liggen nog op bed. Het is Catherine in haar kajak, of ik mee kom kajakken. Wat een energie heeft deze vrouw die de zestig toch al geruime tijd geleden gepasseerd is. “Give me 10 minutes,” antwoord ik. Het is acht uur en het is een prachtige ochtend. De zon schijnt en het is windstil. We peddelen over het spiegelgladde water. Ik denk dat we een doodlopende baai invaren, maar achterin is een brug onder de rails door en dan komen we in een wirwar van kreekjes uit. Heel erg gaaf. Het is leuk om een ‘kajakvriendin’ te hebben en af en toe leggen we de bootjes even naast elkaar om te praten of een mini marsje te eten. Dennis komt met de dinghy naar het huisje voor het ontbijt.

Muziekavond

Muziekavond

Na het ontbijt ga ik knoflooksaus en een aardappel-eier-salade maken voor de muziekavond van vanavond. Vijftien mensen spelen op gitaars, violen en ukeleles. Het niveau is voor mij te hoog om mee te spelen. Dennis klopt vrolijk mee met zijn lepels. Wel doen Catherine, Dennis en ik mijn Titanic-song en later op de avond zingen Dennis en ik zelfs “Het is een nacht” van Guus Meeuwis. Dennis doet het ritme en ik weet de tekst. Normaal durf ik niet te zingen voor een groep, maar deze mensen zie ik waarschijnlijk nooit meer. Catherine is er inmiddels aan gewend dat ik niet kan zingen en bovendien vraagt ze er zelf om. Mike pakt het ritme op met zijn gitaar en een paar vrouwen zitten al snel met de samba-ballen mee te schudden. Dit is eigenlijk wel heel erg leuk. Gaan we in Nederland ook eens doen!

Dinsdag 24 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Barachois Harbour: Uisge Ban Falls Trail bij Baddeck

P,C,A op brug op trail

D,A bij boom om steen

We hike to the Uisge Ban Falls. It is a beautiful hike through the wood along a brook. We lunch in Baddeck. On the way back we take some pictures of the entrance of Bras d’Or Lake. We stop at a friend of Peter and Catherine. She lives in a beautiful self built house with a huge garden. In the garden is a Japanese garden.
--------------------------------------------------------------------------

Waterval

Waterval

Vandaag een sportieve dag. We wandelen naar een waterval over de Uisge Ban Falls Trail. Het is een prachtige wandeling door het bos langs een beek. We dalen en stijgen continu kleine stukjes. Peter and Catherine lopen met zware rugzakken. Zij hebben hun volle bepakking bij zich als training voor hun vakantie binnenkort in de Appelachen. De laatste 200 meter ruilen we van rugzak. No way dat ik dit ooit ga doen. Doe mij dan maar een fietsvakantie. We lunchen in Baddeck en in de jachthaven zien we de zeilboot uit Woody Point weer liggen. De eigenaar is hem aan het winterklaar maken.

Ingang Bras d’Or

Brug

Op de terugweg stoppen we even om foto’s te maken van de ingang van het Bras d’Or Lake en de brug waar we onderdoor gevaren zijn. Nu is er een lichte stroom tegen.

Ank in Japanse tuin

We rijden nog even langs een vriendin van Peter and Catherine. Zij woont in een prachtig zelf gebouwd huis met een enorme tuin; een groentetuin, een Japanse tuin en veel gras. Wat hebben wij in Nederland dan ‘postzegel-tuintjes’.

Maandag 23 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Barachois Harbour: naar Sydney

Uitzicht en Peter

Amerikaanse zeearend landt

Bodyguard transforms from an all-inclusive place in a hotel. We only sleep on our boat. After breakfast Peter drops some meat on the beach and we see the bald eagles eating it. Then we drive to Sydney and listen to a group violists that sounds beautiful. We have lunch near the water with life music and we walk to the big fiddle, the symbol of Cape Breton, and take a look in the little museum to see clothes and goods from the original inhabitans, the Mi’maq-indians. In the evening we make music together. Dennis does a great job with his new tablespoons.
--------------------------------------------------------------------------

2 arenden

Dennis kijkt door telescoop

Bodyguard degradeert van een all-inclusive-oord tot een hotel. We ontbijten, lunchen en dineren bij Peter en Catherine. Na het ontbijt legt Peter wat overblijfselen van een eerdere barbecue op het strand. Vanuit het huis kijken we of de bald eagles, Amerikaanse zeearend of witkopzeearend, er op af komen. Eerst eten alleen de kraaien ervan en kijkt de arend vanuit de boom in de verte toe. Dan komt hij sierlijk aanvliegen, landt en heeft even later het rijk alleen. Een tweede arend arriveert iets later, maar nummer één eet eerst alle lekkere stukjes op voor nummer twee ook wat mag. Wat een imposante vogels! We zien ze heel duidelijk door de telescoop. Helaas hebben we alleen ons compacte cameraatje meegenomen.

Bodyguard

Kabush

Peter en Catherine hebben een flink stuk grond direct aan het meer. Wij liggen in hun achtertuin. Ze hebben een ‘caboose’ als keuken en badkamer. Een caboose was vroeger de laatste wagon van de trein. Hier kon de machinist vanuit het kraaiennest de trein in de gaten houden. Het was ook de ruimte om te rusten. Daarnaast hebben onze vrienden een soort theehuisje aan het water waar ze slapen en eten. Het oude stationsgebouw van Barachois Harbour zit midden in een verbouwing, maar we kunnen er prima zitten en naar de vogels kijken. Halverwege de ochtend rijden we naar Sydney en nemen we een kijkje bij de vioolles van Catherine. Ongeveer twintig mensen en één pianist spelen samen en dat klinkt erg mooi. De viool is het symbool van Cape Breton. Dennis vraagt om een muziekwinkel en vijf minuten later staan we in een winkel waar de muziekinstrumenten er om vragen om bespeeld te worden. Dennis koopt twee houten lepels die aan elkaar vast zitten. Hij kan er goed ritmisch mee kloppen en dat klinkt overal goed bij. Ik trakteer mezelf op een schort met een viool in de tegenoverliggende kunstwinkel.

Lunch in Sydney

Big fiddle

We lunchen in een restaurantje aan het water. Omdat er een cruiseschip voor de wal ligt, is er life muziek en opnieuw genieten we van vioolmuziek ditmaal met elektrische piano en een gitaar.

Mi’maq kostuum

Na de lunch lopen we naar het cruiseschip, bekijken we de grote fiddle en struinen we even door het museum over Cape Breton en zien we kleding en voorwerpen van de oorspronkelijke bewoners de Mi’maq-indianen. ’s Avonds speelt Catherine op haar viool, ik op mijn gitaar, Dennis klopt ritmische mee met zijn lepels en Peter laadt de samba-ballen schudden. Het is leuk om dit met elkaar de te doen en gelukkig speelt iedereen mee met de liedjes die ik kan spelen.

Zondag 22 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Van St. Peters Lock naar Barachois Harbour

Bodyguard voor sluis

Bodyguard voor sluis

The lockmaster promises us that we can through the lock on Thursday. Officially the lock operates today for the last time this season. So we can see our friends and sail 40 miles back on Bras d’Or to anchor in the backyard of Peter and Catherine. We met them for the first time in Tobago in 2011. Trip 44.1 nm, Average: 6,1 knots
--------------------------------------------------------------------------

Sluis

Peter and Catherine zijn thuis en hebben een e-mail teruggestuurd. Ze vinden het erg leuk om ons weer te zien. We gaan een praatje maken met de sluismeester, want officieel draait de sluis vandaag voor het laatst dit seizoen. Inderdaad de budgetten zijn dit jaar flink gekort, maar hij en een collega zijn nog een aantal dagen in de week bij de sluis voor onderhoud en beloven ons donderdag door de sluis te laten. En hup daar gaan we weer opnieuw het hele Bras d’Or Lake over, 40 nm, naar het huis van Peter and Catherine. En dat is geen straf, want het is een prachtig zeilgebied en de wind is nu zuidwest dus we hebben weer wind mee. In zeven uur leggen we de 44 mijl naar Barachois in St Andrews Channel af. Het is al donker als we Peter en Catherine op het strand ontmoeten en even later aan een drankje in hun stationshuis zitten.

Zaterdag 21 September 2013 Canada, Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Van Carters Cove naar St. Peters Lock

Bodyguard en weg

Weg

We meet Mr. Carter on the shore. We see that we just sailed by the house of two Canadian friends we met in Tobago in 2011. At the end of the afternoon we sail to the lock and go to the grocery store with the folding bikes. The assortment in the little shop is big in comparison to the stores in New Foundland and Labrador. Trip 3.5nm
--------------------------------------------------------------------------

Brievenbussen

Ank en kant

Op de kant komen we Mr. Carter tegen op een quad. Kan geen toeval zijn als je in Carters Cove ligt. Hij is meteen bereid ons naar de grocery store te brengen, maar als wij horen dat die vlak bij de sluis is, slaan we het vriendelijke aanbod af. Daar komen we vanmiddag zelf wel. We lopen een stukje over de stille weg en zien brievenbussen staan. De postbode gaat hier blijkbaar niet elke deur langs. Ik herinner me dat Peter and Catherine in Nova Scotia wonen. Dit Canadese echtpaar hebben we in 2011 in Tobago ontmoet. We zoeken hun e-mail met adres op en zien tot onze schrik dat we hun huis al voorbij gevaren zijn. Ze wonen aan het Bras d’Or Lake, redelijk aan het begin in een andere arm dan waar wij door gekomen zijn. We sturen hen een e-mail en balen verschrikkelijk dat we dit niet eerder gecheckt hebben. We hadden gewoon in hun achtertuin voor anker kunnen gaan! Maar ja …

Eiland

Huis

Aan het eind van de middag varen we naar de sluis. Als zuinige Nederlanders kunnen we dan een nachtje aan de kant liggen, omdat de sluis na 16:30 uur niet meer draait. We cirkelen weer om allerlei eilandjes heen en door kronkelvaarwatertjes. Heel mooi en erg leuk, maar ook intensief sturen en op de kaart kijken, want het is niet overal diep genoeg en de bodem kan hier hard zijn. De buurman van de sluis stopt met grasmaaien en pakt onze lijnen aan. De grocery store is hier tien minuten lopen vandaan en nog een uur open. Snel zetten we de fietsen op de kant. Het wordt tijd dat we de voorraden weer aanvullen. De chips waren op en erger nog: de kaas. Ook snak ik naar weer eens wat anders dan sla, paprika, wortelen of bleekselderij. De grocery store is een winkeltje naar mijn hart. Niet zo’n enorme Wal-Mart waar je minstens anderhalf uur bezig bent met je boodschappen en elkaar telkens kwijt bent. Deze winkel heeft een assortiment dat je binnen een half uur kent en als Dennis bij de chips of frisdrank staat dan heb ik hem binnen 10 seconden weer gevonden. Vanavond eten we broccoli met een biefstukje en toch ook een beetje sla omdat Dennis niet van broccoli houdt.

Vrijdag 20 September 2013 Canada, Van New Foundland, Codroy naar Cape Breton Island, Bras d’ Or Lake, Carters Cove, dag 2

Rode boei en fok

Rode boei onder water

In the morning we arrive at the entrance of Bras d’Or Lake. We have the current with us and with 11 knots we fly in. The buoy is pulled under water by the current and the waves are choppy. We cross the lake because tomorrow the wind is on the nose. Bras d’Or Lake is beautiful and nice sailing without waves. In Carters Cove we drop the anchor. We have to do 3.5 miles to the lock that operates Sunday (officially) for the last time. Total trip 151,1 nm, Average: 5.7 knots
--------------------------------------------------------------------------

Kabbelend water

11.4 speed op GPS

Voor ik mijn bed in duik, zetten we eerst een rif. De wind begint aan te trekken. Dennis heeft in de nacht hard gevaren, want als ik om half zes het roer overneem zitten we al bijna bij Cape Breton Island. Het gaat hard: met acht tot negen knopen stuif ik op Bras d’Or lake af. “Roep me maar als we bij de brug zijn,” zei Dennis voor hij de achterhut in dook. No way dat ik met een uitgeboomde fok en een snelheid van dik acht knopen de 60 meter nauwe ingang van het Bras d’Or Lake op ga in mijn eentje. Het is half acht. Dennis heeft twee uur geslapen en ik roep hem erbij. “Moet ik opschieten?” vraagt Dennis met zijn gezicht voor het raampje. “Nee, je kunt rustig aankleden, maar je moet stand-by zijn als we het meer op gaan,” antwoord ik, terwijl ik met tien knopen van een golf af surf. Dit gaat wel heel erg hard en we doen het grootzeil naar beneden. Met alleen de fok gaan we met 25 knopen wind in de rug nog steeds 7 knopen en ik ben zo blij dat ik Dennis er bij geroepen heb. We vliegen namelijk de ingang in. De boeien worden onder water getrokken door de stroom. Ruim 11 knopen op de GPS! Het water ziet er heel woest uit met korte golven. We hadden van te voren naar de stroom moeten kijken, misschien is het ook maar beter zo. Als ik dit geweten had, had ik me vast de hele reis zorgen gemaakt over ons aankomstmoment. Beter dan dit hadden we het niet kunnen plannen.

Dennis

Fok en brug

Het is half tien ’s ochtends als we het meer opvaren en omdat de wind morgen tegen is, gaan we maar meteen het hele meer over; 45 mijl. Als het water wat breder wordt, neemt de stroom af. De eerste brug kunnen we onder door. Dennis gaat weer slapen. De Barra Straight Bridge moet voor ons draaien. De vriendelijke brugwachter doet de brug al ruim van te voren open. Ik vaar op de motor door de brug. Na de brug hijs ik alleen de zeilen. Wat gaat dit gemakkelijk zonder golven.

Vuurtoren

Kust

Aan het eind van de middag zijn we het meer overgestoken en varen we door een soort Biesbosch met kronkel watertjes langs rotseilanden. Alleen is het hier 20 meter diep. Het ruikt heerlijk naar naaldbomen. We zien af en toe een zeilboot aan een mooring liggen en onderweg kwam ons één zeilboot tegemoet. We gaan voor anker in Carters Cove. Ik zie nog twee zeilboten in de schemering ons voorbijvaren. De afgelopen maand in New Foundland hebben we in totaal vier zeilboten gezien. We moeten nog 3,5 mijl naar de sluis. De laatste schutting is overmorgen. We gaan het gewoon halen, maar nu eerst slapen.

Donderdag 19 September 2013 Canada, Van New Foundland, Codroy naar Cape Breton Island, dag 1

Gewassen pakken

Bodyguard in Codroy

We use the water of the fish factory to clean our sailsuits. We take a little walk along the shore and in the afternoon we set sail to Cape Breton Island. We have a light wind from the northeast. Trip 39.3 nm, Average: 5.3 knots
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard in Codroy

Bloemen onderweg

Onze stekker past niet in het stopcontact op de kade, maar bij de visfabriek is wel water dat we mogen pakken. We lopen een paar keer heen en weer met onze jerrycans en spoelen daar de zoute zeilpakken en laarzen mee af. We wandelen een stukje langs de kust. Het is hier mooi wandelen, erg stil en mooie bloemen. Na de lunch is het tijd voor een middagdutje en om 17:00 uur gaan we onderweg naar Cape Breton Island. We hebben een licht noordoostenwindje en rond middernacht zijn we 39 mijl verder.

Woensdag 18 September 2013 Canada, New Foundland, Codroy: Schoon schip maken

Bodyguard aan kade

We clean the boat, take some rest and in the afternoon we move to the fisherman’s wharf. We walk through the village. Codroy seems more poor and not so clean as Woody Point, but that was in an national park.
--------------------------------------------------------------------------
We slapen flink uit, ruimen de boot op en halverwege de middag verleggen we de boot naar de kade waar ook vissersboten aan liggen. We maken een wandeling in het plaatsje. Het is niet veel: een paar huizen, een visfabriek en een kerk. Er zijn geen winkels. Woody Point lag in een Nationaal Park en was erg schoon. Codroy maakt een wat armere indruk en het valt ons op dat er hier en daar afval langs de weg ligt.

Dinsdag 17 September 2013 Canada, New Foundland, Van Lark Harbor to Codroy

Kust onderweg

Kust onderweg

With a west 20 to 25 knots of wind we close haul reach to Cape Cormorant after the cape we go half wind to Codroy. We did more than 100 miles in a long daylight day. Trip 101.5 nm, Average: 6.5 knots
--------------------------------------------------------------------------
We hebben vannacht goed geslapen en om kwart over zes trekken we het anker weer omhoog. We hebben vandaag een westen wind, 20 tot 25 knopen. We zeilen eerst aan de wind naar Cape Cormorant en daarna halve wind naar Codroy. Wat gaat het hard als het bezeild is. Om tien uur ’s avonds gaan we voor anker in Codroy en hebben we in een lange dag dik 100 mijl gezeild.

Zondag 15 September 2013 en maandag 16 september 2013 Canada, New Foundland, Van Woody Point to Lark Harbor
With a southwest wind 20 to 25 knots we leave Bonne Bay. We tack with 2 reefs in the main and the small jib. The waves are high and I get very tired and Dennis very seasick. He vomits several times. Monday morning very early we decide to take a break in Lark Harbor. The Bay of inlands is very beautiful, especially in the morning light. We go on anchor and sleep the most of the day. We sailed almost 100 miles to get 40 miles to the south. Trip: 97.7 nm. Average: 4.7 knots.
--------------------------------------------------------------------------
Het weerbericht voor ons district, Port au Port, luidt:” voor zondag en maandag ZW 20-25 knopen (6 bft) ruimend naar West 15-20 knopen (5 bft) maandagavond. Buien eindigen vanochtend, buien beginnen maandagmorgen. Dinsdag West 25 knopen, Woensdag ZW 15-20, donderdag variabel 10 tot 15 knopen. “Jij mag kiezen,” zegt Dennis, “vandaag kruisen met een kleine 6 of wachten tot dinsdag dan is het meer bezeild met een dikke zes.” Het is kiezen uit twee kwaden. Wachten tot donderdag is geen optie. Het weer verandert hier zo vaak. De kans dat de lichte wind niet uitkomt, is groot. Bovendien halen we dan de sluis niet meer. Vanaf 23 knopen vind ik het niet leuk meer en dus kies ik voor vandaag vertrekken met minder wind dan dinsdag. Terwijl we het fjord uitvaren lepelen we snel een kop champignonsoep naar binnen. Een behoorlijk culinair soepje voor een zware tocht op zee. In het fjord is het water vlak en waait het nauwelijks. Eenmaal buiten staat de windkracht zes er echt en met twee riffen in het grootzeil en de werkfok ploeteren we voort. Oef, dit was ik vergeten. Wat een golven. Ik voel me langzaam maar zeker zeeziek worden. Dennis hangt al snel echt over de reling. Een droog toastje komt er bij hem weer uit en ook de hutspot blijft niet binnen. We sturen zoveel mogelijk zelf om de zeeziekte te baas te worden.. Waarschijnlijk zit er lucht in de leiding, want de kachel wil niet aanslaan. De wacht af kan niets anders doen dan binnen op bed liggen. Slapen is er niet bij, daar rollen we te veel voor. Vanuit mijn bed in de achterhut hoor ik Dennis nogmaals kotsen. Ik kijk op mijn horloge. Half vijf. Dennis heeft me al een half uur langer laten liggen. Ik ga er uit. “Zullen we stoppen en hier de haven ingaan?” stelt Dennis voorzichtig voor. We gooien dan onze hoogte weg, maar ik ben er helemaal voor. Ik ben gebroken en als onze sterke man zo zeeziek is, dan moeten we eerst op krachten komen. Ik val af en met de wind schuin van achteren en de golven mee race ik naar de Bay of Islands. Wat gaat het zo lekker.

Waterval

Waterval

De bergen tekenen zich pikzwart af. Om zes uur begint het een beetje licht te worden en langzaam maar zeker worden de bergen steeds groener. Met een opkomende zon varen we de baai in. Ik roep Dennis er bij. De berg is prachtig en eenmaal in het fjord zien we een waterval van de top tot in de baai. Prachtig gezicht in het ochtendlicht. Ik verwachtte dat we naar een baai met alleen maar bomen en groen zouden varen, maar Lark Harbor is een klein dorpje met een echte visserssteiger, wat huizen en een weg. We gaan voor anker en duiken meteen de kooi in. Wat zijn we moe. We hebben gisteren en vannacht bijna 100 mijl gevaren en liggen nu in een haven 40 mijl zuidelijker dan Woody Point. We lunchen met alle restjes: champignonsoep, chili con carne en gebakken aardappelen. We hebben zowaar internet en checken de weerberichten. Morgen NW 15 tot 20 knopen. Prima, morgen verder. Om half vier gaan we opnieuw ons bed in. Als ik wakker word, is het donker en ben ik even de kluts kwijt. We hebben vier uur liggen slapen. Ik warm een restje hutspot op en kook wat aardappelen bij een blikje zuurkool. Vooral dat zurige van de zuurkool bevalt ons nu erg goed. En twee uur later liggen we opnieuw als marmotten te slapen.

Zaterdag 14 September 2013 Canada, New Foundland, Woody Point
Gabrielle is weakened by the time she hits New Foundland. We are already 1.5 week in Woody Point and the time is counting for the lock in Cape Breton Island, the 22th September the last opening. We decide to stop waiting for a light wind from the north. Doorrol we‘ll go beating the wind.
--------------------------------------------------------------------------
Gabrielle was al redelijk uitgeraasd toen ze New Foundland bereikte. En hier achter een enorme berg merken we niets van veel wind. We hebben alleen wat regen gehad. We liggen nu alweer anderhalve week in Woody Point –met een klein uitstapje naar Norris Point- en de tijd begint te dringen. Als we blijven wachten tot de wind onder de 25 knopen is én bezeild is dan liggen we hier voorlopig nog wel even. We laten de eis van ‘bezeild’ varen en spreken af dat we morgen gaan kruisen als de wind onder de 25 knopen is. Klaar met het ‘tuttenzeilen’. We gaan nu echt varen.

Vrijdag 13 September 2013 Canada, New Foundland, From Norris Point to Woody Point

Baan van tropische strom Gabrielle

To hide for tropical storm Gabrielle we go again to the pontoon in Woody Point. Today we will get 35 knots of wind from SW. In the evening the wind will calm down and Saturday there will be a NE 35 knots wind.I become moody by all these depressions. Time is counting for Cape Breton. We want to sail over Bras d’ Or Lake and that lock closes September 22th. We could sail around it, but this is a beautiful route.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard in Woody Point

Bodyguard in Woody Point

We zouden vandaag met Matthew naar de Western River Pond kunnen gaan, ware het niet dat tropische storm Gabrielle naar New Foundland onderweg is. Voor vanmiddag wordt ZW 35 knopen voorspeld. Vanavond neemt de wind weer af om zaterdagochtend met noordoost 35 knopen te gaan poeieren. Dan blijven we maar liever ‘boat-sitten’. Omdat de ankergrond in Norris Point nogal blubberig is en niet echt goed houdt, gaan we weer terug naar de steiger bij Woody Point. De visser ligt er ook weer en volgens de schipper zijn we net te laat. Hij is net gelost en anders had hij wel wat Heilbot voor ons, helaas…

Clydes huis

Het is wel lekker om weer even te kunnen douchen in Clydes huis. Clyde is er nog steeds niet en ons afscheidsbriefje ligt er nog. Maar ik word nu wel een beetje humeurig van de ene depressie na de andere. De tijd begint te dringen voor Cape Breton waar we over het Bras d’ Or Lake willen en die sluis stopt 22 september met draaien. We kunnen er natuurlijk wel omheen varen, maar dit moet een erg mooie route zijn.

Donderdag 12 September 2013 Canada, New Foundland, Norris Point: a nice hike

Weg

Bonne Bay

The harbormaster of the little marina drops us at the visitor centre and we walk back. It is a beautiful walk with a good view on the Tablelands. Matthew, a photographer (Click here forlink) comes over for dinner. We met at the visitor centre. He takes some pictures of us and of the boat, that will follow soon.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard in baai

Paddenstoelen

We leggen ons bijbootje in de kleine marina. We stappen bij een vriendelijke havenmeester in die ons bij het bezoekerscentrum zo’n 12 km verderop afzet. We hoeven het bezoekerscentrum niet te zien, maar gaan teruglopen. Op de parkeerplaats maken we een praatje met Matthew (Klik hier voor link), een fotograaf op vakantie uit Toronto. We spreken af misschien gezamenlijk naar West Brook Pond te gaan; een spectaculaire rivier met 600 meter hoge bergwanden. We lopen eerst over de autoweg. Dat is een stuk minder druk dan het klinkt, want er komt ongeveer elke vijf minuten een auto langs. Na een poosje hebben we een prachtig uitzicht op Bonne Bay en vanaf hier zie je pas goed hoe hoog en kaal de Tablelands zijn. In Woody Point zit je er dan te dicht op.

Wandelpad

We kunnen een stuk over een echt wandelpad lopen en dat doen we dan ook. Het weggetje gaat door een prachtig bos. Bij elke stap zegt het lepeltje in een mok ‘ting’ in Dennis’ rugzak. Normaal een irritant geluid maar bij gebrek aan een belletje op je schoen om de beren niet te laten schrikken, voldoet dit ook. Ik weet niet of het komt omdat we een beetje vereenzamen zonder andere cruisers om ons heen, maar voor vanavond hebben we Matthew voor het avondeten uitgenodigd. Hij heeft een enorme camara bij zich. Onze spiegelreflexcamera die wij eigenlijk te groot vinden om mee te wandelen, is een compact dingetje vergeleken bij dit stuk techniek. Ik kan hem nauwelijks een paar minuten vasthouden. Een paar prachtige foto’s van ons en van ons interieur, dat op eens veel groter lijkt, volgen spoedig.

Woensdag 11 September 2013 Canada, New Foundland, From Woody Point to Norris Point
Last days there was a lot of wind and rain. So we didn’t do much. Today we think we can sail to the 40 nm miles more south Bay of Islands. Outside we think it is rather uncomfortable and we return to Bonne Bay. This time we anchor in Norris Point in a second bay at the other side of the bay. It looks beautiful here. There are a few left boats on moorings. Trip 24,5 nm, shortest route: 3 nm.
--------------------------------------------------------------------------
De afgelopen dagen was de barometer net als het landschap hier. Hoge pieken, diepe dalen. De barometer ging gerust in een dag van 1020 naar 1000 HPa. Dan ging het ook waaien. Verwaaid liggen is op zich niet erg, maar meestal gaat het dan ook regenen. Zo ook de afgelopen dagen. Het waren saaie dagen en wij werden steeds luier. We sliepen steeds langer uit, hingen aan het internet en we maakten heerlijke soepen en pizza-boterhammen voor de lunch. Elke dag maakten we een klein wandelingetje om de vuurtoren of naar het dorpje. Van de garage kregen we geen uitsluitsel over de prijs van de huurauto en wij waren ook niet zo happig om de in de regen te gaan rijden. In de zon zien de bergen er toch een stuk mooier uit en wij houden ook van stukjes lopen.

Google maps woody point en Norris Point

Vandaag is er een gunstig windje, oost 20 knopen, om naar de 40 nm zuidelijker gelegen Bay of Islands te varen. Om zeven uur wurmen we onszelf achter Clydes bootje vandaan en om negen uur zijn we buiten het fjord. Daar staat meer wind dan voorspeld en de marifoon heeft het over tropische depressie Gabrielle die vrijdag en zaterdag harde wind in New Foundland gaat geven. Dit gaat een oncomfortabele acht uur geven naar een onbekende bestemming. We gaan terug en kruisen met drie riffen en de werkfok tegen 28 knopen wind, 7 bft, terug naar Woody Point. De wetenschap dat het maar voor even, is maakt dit zeilen eigenlijk best leuk. “Klaar om te wenden, ree,” ik ga overstag. Dennis trekt met gemak ons werkfokje aan. Het is voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland –augustus 2010- dat we dit zeiltje op hebben staan. Het zou eigenlijk ook op een rol moeten zitten, dan zouden we het vaker gebruiken, in plaats van onze genua half opgerold uit model zeilen. De hoge bergen vertekenen enorm. Ik denk dat ik redelijk dicht bij de berg overstag ben gegaan, maar het blijkt op de elektronische kaart net over de helft van het vaarwater te zijn. Als het gaat regenen wordt het koud.

Bodyguard in Norris Point

We gaan niet terug naar de steiger bij Woody Point, maar naar de andere kant, Norris Point. Hier gaan we midden in een beschut tweede baaitje voor anker. Het ziet er idyllisch uit. Er liggen een paar onbemande boten op moorings.

Vrijdag 6 September 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: to the music
There is too much wind from the wrong direction to sail further. Dennis is buzy with his electronics and I do some small jobs on the boat. This evening we have a great time in a pub with guitarist Mike Madigan.
--------------------------------------------------------------------------
We liggen verwaaid en we komen de dagen door met klussen en wandelen. Dennis is bezig met z’n elektronica. Ik doe wat kleine klusjes als nieuwe tell tales in het grootzeil plakken en elastieken op maat maken aan het buiskaptentje. De enige huurauto in het dorp is door de mannen van de vissersboot gehuurd. De schipper is wel aardig maar de jongens zijn ruw en afstandelijk. ’s Avonds gaan we naar een muziekavond en het voelt alsof we een avondje uit gaan.

Mike Madigan

Mike Madigan met lepels

In the ‘Merchant’ speelt Mike Madigan, een lokale gitarist en zanger. Als er een oudere man de zaal in loopt, vraagt Mike of hij zijn tabespoons instruments heeft meegenomen. Dat blijkt niet het geval te zijn. Maar de man komt na een tijdje terug en begint met twee eetlepels ritmisch mee te kloppen met de gitaarmuziek op zijn been en onder zijn hand, terwijl zijn hele gezicht begint te stralen. Het klinkt goed. Met een dertigtal mensen zitten wij te luisteren en mee te zingen. Het mooiste lied vinden wij: Saltwater Joys van Buddie Wasisname and the other fellows Klik hier voor YouTubelink. Inmiddels is het ons ‘New Foundland-lijflied’. Na het optreden gaat in de kroeg de cd-speler aan. Ik maak een praatje met de man met de eetlepes. De lepels zitten aan elkaar en al spoedig zit Dennis er ritmisch mee te kloppen en doet de oudere man stralend mee met zijn tweede set houten lepels. De hele zaal begint te klappen. Er is ook een ‘dirty stick’ een droge dikke tak met bierflesdopjes als belletjes en een blikje bovenop waar je met een houtje op slaat. Mike geeft wat mensen les hier in. Als we met twee mannen aan de praat raken, blijkt dat we in de gaten gehouden worden. Ze weten dat we eerst voor anker lagen, een weekje weg zijn geweest en nu aan de visserssteiger liggen. Het was een leuke avond en dat voor 15 dollar: de prijs van een koffie, thee, bier en een jus d’orange.

Woensdag 4 September 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: to the Chocolate Moose
It is here much warmer than in Red Bay. There we weared our winter coats, here we can walk in T-shirt. We get a ride to the Chocolate Moose; a very good bakery, lunchroom and convenient store down the bay. We take a good lunch and the owner brings us back to the boat with three breads. The coming days the wind will be SW 25 to 35 knots. Also the fisherman on our pontoon will stay a while.
--------------------------------------------------------------------------
De zon schijnt en we besluiten even te benen te strekken. We doen onze zeiljassen aan, zodat ze meteen kunnen drogen. Een slecht plan, want het is hier veel warmer dan in Red Bay. In Red Bay liepen we in onze winterjassen. Hier kunnen we weer in ons T-shirt. Heerlijk! En wat is het hier mooi. We hebben al snel een lift naar de bakkerij zo’n 7 kilometer hier vandaan. Rond lunchtijd lopen we de bakkerij binnen en gaan natuurlijk meteen voor gaas. Ik bestel een overheerlijke vissoep en Dennis gaat aan de hamburger met patat en salade. De vissoep is gevuld met heel veel vis en erg lekker. Overmorgen zal ik last hebben van het zout, maar de kok verzekert mij dat er maar een heel klein beetje zout in zit. Nu geniet ik er in elk geval van. Met drie grote broden in onze rugzakken, staan we na de lunch te liften. Veertig minuten en 19 auto’s later staan we er nog steeds. We hebben onze zeiljassen aangetrokken, zodat we er als zeilers uitzien, maar niemand neemt ons mee en ik geef Dennis’ baard daar de schuld van. Wat zullen we doen? Ongeveer twee uur teruglopen of in de bakkerij vragen of ze ons terug willen brengen. We zijn best goede klanten. Inmiddels hebben we er vijf broden gekocht en er twee keer geluncht. “Natuurlijk,” brengt de eigenaar ons terug en zet ons voor de boot af. De komende dagen blijft de wind ZW 23 tot 35 knopen waaien. De visser aan onze steiger vertelt dat hij dat ook een beetje veel van het goede vindt. Hij vist met lijnen in diep water en blijft voorlopig liggen. We voelen ons meteen wat minder ‘watjes’. We liggen hier prima. We liggen beschut voor de wind. Er is hier water en elektriciteit, die we niet nodig hebben. We mogen in Clydes huis douchen en dat is twee minuten de heuvel op. En niet onbelangrijk: we betalen geen havengeld. De winkels zijn een leuke twintig minuten wandeling langs de kust.

Dinsdag 3 September 2013 Canada, Labrador, Van Red Bay to New Foundland, Woody Point, day 2
The wind varies from 5 to 25 knots in the morning; a lot of work. In the afternoon the wind becomes 35 to 40 knots. We go very slowly to Bonne Bay Fjord. We make a short stop in Rocky Harbor en later in the evening the wind diminishes to 25 to 30 knots and we sail further to Woody Point. We more at the pontoon for small craft and fishing boats, very good protected for southerly winds. Trip 144.2 nm, av: 5,4kts.
--------------------------------------------------------------------------
’s Ochtends zit ik opnieuw in mijn winterjas en chalopet (winddichte fleece overall zonder mouwen) onder het tentje. Nu is de wind wat wispelturiger dan gisterenavond. De wind zakt onder de vijf knopen en ik overweeg om het rif uit het grootzeil te halen, maar besef dan dat het niet veel uitmaakt en start de motor. Een halfuur later neemt de wind weer toe en rol ik de genua weer uit. Een paar minuten later poeiert er 25 knopen schuin van voren over het dek. Ik verlaat het warme tentje en ga de genua een stuk inrollen. Dat gaat niet gemakkelijk met windkracht 6. Flats een golf ijskoud water over me heen. Geen zeilpak aan, alleen een winterjas en chalopet. Ik vroeg me altijd al af of die overall zonder mouwen waterdicht was, maar dat blijkt wel zo te zijn. Alleen mijn humeur zakt enorm. Mijn gemopper haalt Dennis een half uur voor zijn wacht uit bed. Ik had hem lief willen wakker maken met een kop koffie, nu wordt hij wreed gewekt en kan meteen aan de bak. Dennis neemt het over en ik duik mijn bed in. Als ik rond lunchtijd wakker wordt, waait het 30 knopen. De harde wind is dus al eerder gekomen. We werken allebei een paar boterhammen met een kop soep naar binnen en daarna moeten we nog 1,7 nautische mijl naar de ingang van het fjord. Een half uur later moeten we nog 1,3 nm. De motor draait bijna voluit,maar de snelheid varieert tussen de nul en een halve knoop. Dit gaat nog wel even duren. Ik weet niets anders te doen dan naar de windmeter en onze snelheid op de GPS te kijken. Zodra de windmeter van 38 knopen naar 40 knopen gaat, gaat onze snelheid van 1,1 naar 0,7. Hoppa 42 knopen, snelheid 0,4 knopen. Dit gaat nog wel even duren. Bij de ingang van het fjord zijn we er nog niet. Woody Point is nog zes mijl het fjord in waarvan ongeveer 4 mijl tegen de wind in. We besluiten naar het dichterbij gelegen Rocky Harbor te gaan. Om vijf uur liggen we hier beschut aan een hoge kade. Om kwart over vijf liggen we allebei moe op bed. Om zeven uur zitten we aan de hutspot en luisteren we naar het weerbericht. De komende dagen ZW 25 tot 35 knopen. Dan liggen we hier wel erg open. De wind is nu wat afgenomen en de trossen gaan weer los. Op dit soort momenten wou ik dat ik in Nederland lekker een stilstaand bed in kon. Ik zou dan niet klagen over het vroege opstaan de volgende dag om naar mijn werk te gaan. Op naar Woody Point. We doen dik twee uur over zes mijl, maar 25 tot 30 knopen wind vinden we nu meevallen. De steiger tegenover Clydes huis is gelukkig vrij. Met lange lijnen leggen we de boot goed vast en duiken het bed in.

Maandag 2 September 2013 Canada, Labrador, Van Red Bay to New Foundland, Woody Point, day 1: Heading south again
There is a huge depression coming so we skip Battle Harbor in the north and return south again. The wind is NE and Tuesday evening there is 30 knots of wind predicted, so we have to be in before that. We go fast to the south with 7 knots. Trip 70 nm, average: 6,5 kts.
--------------------------------------------------------------------------
We willen nog naar Battle Harbor, een haven net om de hoek aan de Labrador kust. Hier is één van de eerste walvisdorpen in nog redelijk originele staat. Wij zijn hier leuk aan het buitenspelen, maar de natuur laat even zien wie hier de spelregels maakt. Het is september en er komt een enorme depressie langs. Als we morgen naar Battle Harbor gaan, liggen we daar minstens een week verwaaid in een niet al te beschut gebied. Laten we ons maar aan de spelregels houden en de noordoostenwind van vandaag en morgen overdag benutten om zo ver mogelijk naar het zuiden te varen. Voor dinsdagavond wordt 30 knopen wind voorspeld. Voor die tijd moeten we ergens in een haven liggen. Ik maak vast kerrie kip met rijst voor vanavond en na de lunch vertrekken we. Het gaat hard met 15 kts halve wind en we lopen dik zeven, soms acht knopen. Buiten is het 7 graden, binnen brandt de kachel en is het 17 graden. Onder het buiskaptentje is het aangenaam en ik zit er met mijn Musto tussenlayer en winterjas. Elke tien minuten steek ik even mijn hoofd buiten het tentje om goed in het rond te kijken. Dan zet ik mijn muts op en ga na twee keer 360 graden scannen gauw weer in de tent.

Zondag 1 September 2013 Canada, Labrador, Red Bay: Regen
The whole day it is raining. We catch the rainwater, for the water here looks green and has a cooking advice. Since 2013 we sailed 1360 nautical miles. That is an average of 24,3 nm per day en 42,5 nm per sailing day. 3,5 times we sailed during the night. In the evening the weather improves and with the wintercoats we take a walk.
--------------------------------------------------------------------------
De hele dag regent het. Ik vang het regenwater op, want het water dat we hier bij het restaurant in onze jerrycans kregen ziet groen. Er rust ook een kookadvies op. Buiten is het 7 graden, binnen met de kachel aan 17. Ik bereken wat statistieken over 2013 tot nu toe: we zijn 5 juli jl. uit Sodus Point vertrokken. Sindsdien hebben we 1360 nm afgelegd. Dat is gemiddeld 24,3 mijl per dag en 42,5 mijl per vaardag. Hierbij zijn 3,5 keer ’s nachts doorgevaren. ’s Avonds klaart het op en gaan we met de winterjassen aan even de benen strekken.

Zaterdag 31 Augustus 2013 Canada, Labrador, Red Bay: Tracey Hill Walking Trail

Begin Trail

Ank en Bodyguard

It is a beautiful sunny day and we walk the Tracey Hill Walking Trail. We can see the boardwalk from the boat. The trail is a complete boardwalk to the top and walks easy. The view is magnificent. Later in the afternoon we fly with the dinghy to the other side of the bay. Thereare two grocery stores and showers for RV’s.
--------------------------------------------------------------------------

A en B

Top

Vanuit de kuip kijken we uit op een boardwalk naar de top van de berg. En daar moet ik natuurlijk op. Ik vind het altijd geweldig om vanaf een hoogte naar de omgeving te kijken. Je hebt dan meteen een goed overzicht. Het is prachtige zonnige dag en de lucht voelt wintersportachtig. We beginnen de wandeling met een praatje met drie lokalen die een huisje hebben vlakbij ‘onze’ dinghysteiger. De mannen zijn hier opgegroeid. Vroeger werd één van hen dagelijks door zijn moeder naar de school geroeid. In de winter liep hij over het ijs, maar vorige winter was de baai niet eens helemaal dichtgevroren. Tegenwoordig zitten er nog slechts 17 leerlingen op school. De meeste mensen zijn hier weggetrokken en de gezinnen zijn niet meer zo groot als vroeger.

Top

Ingang baai

Aan het pad ligt het niet, als je niet bovenkomt; een prachtige boardwalk. Er zitten treden in en elke eerste trede is oranje geschilderd. Ik zie geen enkele losliggende of rotte tree. Het uitzicht is geweldig. Bovenop kunnen we rondom kijken. We zien Red Bay met eromheen wat huizen en we zien een weg die door de bergen kronkelt maar daar is geen huis meer te zien. In Red Bay ligt een stuk asfaltweg, maar de rest van de hoofdweg door Labrador is een gravelweg. Er wonen ongeveer driehonderd mensen in Red Bay.

Ank

Stenen top

Op de heenweg komen we niemand tegen. Op de terugweg komen we de twee lokale mensen weer tegen en nog twee andere wandelaars.

Bessen

Lodestar

Langs het pad groeien blauwe bessen en ik zie een oudere man deze bessen plukken. Hij maakt er jam van, maar je kunt ze ook zo eten. Dat lijkt mij een stuk gemakkelijker. We droppen even het fototoestel op de boot en planeren dan met boodschappentassen door de baai.

Weg

Weg

Aan het eind van de baai zitten twee supermarktjes en we kopen brood, eieren, tomatenpuree, blikje ananas en een zak chips. We komen bij een kruising waar de asfaltweg naar het centrum van Red Bay gaat en een gravelweg naar … nowhere. ’s Avonds is het buiten 6 graden, binnen brandt de kachel en vinden we het met 18 graden zelfs een beetje warm, maar wel erg lekker warm.

Vrijdag 30 Augustus 2013 Canada, Labrador, Red Bay: to Interpretation Centre

Bodyguard in Red Bay

Chalupa

We visit the Red Bay National Historic Site Interpretation Centre. In the second half of the 16th century the Basques from north Spain sailed here every year to hunt the whales for the blubber which they rendered into oil with tryworks. Archeologs found the whale station ashore and divers found three shipwrecks and four wrecks of smaller boats (chalupa).
--------------------------------------------------------------------------

Tryworks

Walvisvaarder

Wij vinden onszelf erg stoer nu we in Labrador zijn met onze eigen boot. Maar de Basken zeilden hier in de zestiende eeuw al jaarlijks naar toe en dan zonder elektronische kaart, GPS, warmteondergoed en kachel. In 1978 begonnen archeologen hier met hun zoektocht en zij hebben de resten van een Baskisch walvisstation uit de tweede helft van de zestiende eeuw blootgelegd. Selma Barkham vond in 1970 in Noord Spanje in de archieven aanwijzingen voor een hier gezonken walvisvaarder. Duikers hebben verschillende scheepswrakken ontdekt. Het galjoen San Juan zonk in 1656 met een lading walvisolie aan boord. Duikers hebben het schip latje voor latje naar boven gebracht. Op schaal is het schip nagebouwd en het wrak ligt nu weer intact op de bodem. In de zestiende eeuw kwamen hier ieder jaar ruim twintig Baskische walvisvaartschepen om te jagen op Groenlandse Walvissen en Noordkapers, die door de Strait of Belle Isle trokken. In het museum ligt een ruim 400 jaar oude chalupa, een kleine boot waarmee de vissers op walvisjacht gingen. Ook zien we een artist impression van de ovens waarmee het walvisvet werd omgezet in olie. Naar deze olie was in Europa veel vraag. Het werd gebruikt voor verlichting, maar ook voor het maken van zeep.

Eilandje in de baai

’s Avonds is het windstil en ik spring nog even in de kajak. Ik was een beetje vergeten hoe leuk dit was. Het water is kristalhelder en ik vaar vlak over allerlei grote stenen heen. Hier en daar ligt een zeester. Vanuit de bergen komt langzaam een mist opzetten en op de vuurtoren op het eiland voor de haveningang klinkt de misthoorn. Ik peddel om het kleine eilandje in de baai en de meeuwen krijsen om het hardst om mij weg te jagen.

Donderdag 29 Augustus 2013 Canada, Van New Foundland, Port Saunders naar Labrador, Red Bay
Because of the good sailing wind we leave at noon. With full main and genoa we sail very well.

Rug

Rug

Underway we see two impressive whales. We estimate they are around 60 feet long (20 meters). They flow at the surface. We recognise them by the fountain. When they dive we see the huge back and after some seconds the impressive tail. Very impressive. At night we wear gloves. We passed two southgoing ships: Bengaya and Athos. With the Bangaya we chat on the VHF. He did the Northwest Passage last year. Temperature is 55 Fahrenheit, but it is doable. Trip 82.5 nm, av 5.7 kts total distance 2013: 1405 nm.
--------------------------------------------------------------------------
’s Ochtends is het 10 graden in de boot. Nu gaan we de kachel echt aandoen. Binnen een half uur is het op standje ‘Eco’ ruim 17 graden binnen. Heerlijk die kachel, anders kwamen we voorlopig het bed niet uit. Ons doel is: Red Bay aan de Labrador kust. In de ochtend is de wind nog NE, later draait hij naar E en SE. Gisteren planden we een vertrek om 17:00 uur. We zouden dan vrijdagochtend met daglicht in Red Bay aankomen. De nieuwe weerberichten laten zien dat de wind in de ochtend al gunstig is en vrijdag ochtend weer naar NE draait. We gaan dus NU vertrekken. Ik sta helemaal achter de keuze om nu te vertrekken: een goede zeilwind moet je niet laten lopen. Alleen heb ik altijd wat moeite met wijzigende plannen. Na een slow start moet ik nu opeens van alles gaan doen. Ik hijs mezelf in me isotherme onderkleding, fleecelaag en zeilbroek. Eenmaal de baai uit, blijkt het helemaal niet zo koud als het lijkt en kan alles weer uit. Het eerste stuk varen we aan de wind, later kunnen we wat ruimen en ruimt de wind ook wat. Het gaat lekker zo met vol tuig.

Rug

“Kijk daar eens,” zegt Dennis. Schuin voor ons ligt iets groots net onder de oppervlakte van het water. Door de golven zien we af en toe een stuk grijszwart en een fontijn van een paar meter hoog.

Fontein

Een walvis: maar wat voor één. We passeren hem op zo’n honderd meter afstand. We weten uit Tadoussac dat walvissen zo af en toe een kwartiertje slapen aan de oppervlakte.

Rug

Hij bemerkt ons en duikt onder. We zien een enorme rug zich krommen. “Nu komt de staart,” zegt Dennis. Maar dat is niet zo.

Staart en water

Het duurt nog enkele seconden voor een enorme staart boven water komt, iets naar boven gaat en dan majestueus onder water verdwijnt. Wow! We gaan binnen in het walvissenboek kijken of we hem kunnen identificeren. Ik ga weer even naar buiten om te checken of de ‘kust nog veilig’ is. “Ja, nog één, roep ik naar Dennis. Schuin voor ons is er weer één. Hij blijft op één plek. Dennis verwisselt de lens van het fototoestel en ik val iets af om wat dichterbij te komen. De zeilen vier ik bewust niet, zodat we langzaam langs hem zullen glijden. Uit respect voor het dier blijf ik op zo’n twintig meter afstand, maar veel dichterbij durf ik ook niet. We zien weer een enorm dier in het water liggen. Regelmatig spuit een fontein een paar meter water op. Als we hem net voorbij zijn, bemerkt hij ons waarschijnlijk want hij duikt onder water. We zien een enorme rug zich bollen en onder water duiken. En dan … het duurt weer een paar seconden de gigantische staart.

Staart omhoog

Doodstil en met open mond staan we te kijken. Dit is indrukwekkend. Misschien wel het meest indrukwekkende wat ik ooit gezien heb. Wat een enorm dier. Als je dit beest in een 25 meter zwembad legt, is het alsof hij in bad ligt. Het zwembad is dan vol met walvis. We denken dat de ‘Potvis’ het meest in de buurt komt.

Bengaya

Rond het avondeten passeren we een zuidgaande tweemaster. De schipper van de Bengaya roept ons op de marifoon. Hij heeft vorig jaar de Noordwestelijke doorvaart gedaan, is zes weken geleden uit Hamburg vertrokken en komt nu via IJsland en Groenland naar hier met bestemming de Carieb en Amazone. Yeah right, denk ik. Het is alsof de grote jongens op ons speelveldje komen. Nou uuhhh wij zijn hier ook aan het buitenspelen. “We go a bit further north and then to the Carieb,” hoor ik Dennis antwoorden. De twwemaster wil nog weten hoe groot wij zijn. Ik schat hem op zo’n 20 meter en hij mag dan wel heel stoer gevaren hebben, momenteel vaart hij al een tutje met twee masten met alleen een werkfokje. ’s Avonds trekt de wind wat meer aan. We reven en met 7,5 knopen spuit Bodyguard naar Red Bay. Tijdens mijn wacht lig ik op ramkoers met de Athos, een zeilschip van 65 meter lang. Het is druk vandaag met twee schepen. Om twee uur ’s nachts laten we het anker in Red Bay vallen. Buiten is het nu 13 graden. We hebben voor het eerst handschoenen aan, maar verder was het prima te doen.

Woensdag 28 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Van Cow Head naar Port Saunders
In the village we find a grocery store. In the afternoon there is a fine rain and the temperature is dropping. Inside the temperature stays 61 Fahrenheit while outside it is 52. We sleep with an extra blanket.
--------------------------------------------------------------------------
Het is een grijze grauwe dag en voor het gaat waaien gaan we even de benen strekken. We varen met de dinghy naar de steiger bij de vissershaven.

Vissersschip

In de vissershaven ligt een splinternieuw vissersschip. We mogen even binnen kijken. We stappen in een enorme keuken. De bemanning slaapt in vier stapelbedden met zijn achten in één ruimte. De stuurhut is echt indrukwekkend. Bekleed met leren en een enorme stuurstoel. De hut van de kapitein is privé en deze krijgen we niet te zien. En dat maakt me des te nieuwsgieriger. We lopen het plaatsje in en komen uit bij een supermarkt. Met onze rugzakken vol en twee boodschappentassen gaan we weer naar de boot. Het motregent en inmiddels is het nog maar 11 graden. ’s Avonds zakt de temperatuur in de boot niet onder de vijftien graden. Vijftien graden is bij ons de grens om de kachel aan te doen. Ik doe de olielamp aan en de temperatuur stijgt met het buiskaptentje dicht en twee van de drie luiken in de deuropening naar 16 graden. Van de één op de andere nacht doe ik een pyjama aan, een slaapzak op het dekbed en een fleece deken over mijn hoofd.

Dinsdag 27 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Van Cow Head naar Port Saunders

ATS

Ingang Port Saunders

We start early and sail with our asymmetrical spinnaker. When the wind becomes stronger we go further with the main and the genoa on the boom. We go on anchor in the good protected Port Saunders Bay. Tomorrow there will be 30 knots of wind from the northeast. Trip: 51.9 nm, av: 5.5 kts.
--------------------------------------------------------------------------
“Ben je er klaar voor?” roept Dennis vanaf het voordek. “Yes,” roep ik terug. Ik zet de stuurautomaat aan en trek aan de lijschoot. 120 vierkante meter spinakerdoek vouwt zich uit. Al drie jaar zeilen we met deze enorme ruimte innemer rond en we hebben hem slechts één keer gebruikt. Nu hebben we allebei zojuist “Zoute dromen, harde lessen van Ewoud Eyssen gelezen. Een achttien jarige jongen die solo met een Etap 22 rondom Spanje en Portugal zeilt. Hij spinakert bijna continu en wij mogen ook wel eens wat minder lui worden. En het gaat lekker: 5 knopen wind over het dek en vijf knopen snelheid. Bij 12 knopen wind gaat de snelheid om hoog naar zeven knopen en moeten we gijpen. We vinden het wel prima zo en gaan vol tuig met de Genua uitgeboomd verder. Aan het eind van de middag lopen we Port Saunders binnen. De vissershaven ziet er vol uit. Een kleinere steiger vinden we er te zwak uit zien voor de 30 knopen wind die morgen voorspeld wordt. We gaan lekker voor anker.

Maandag 26 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Van Woody Point naar Cow Head

Kust

Haven

We sail first with all the sails in 7.5 kts of wind from 40 degrees on the nose, later by engine due to too little wind. We park the boat in the fishing harbor. We are not used anymore to be in a harbor. From two walkers we get pictures of our boat. We do a little walk. Trip: 28.9 nm, av: 4.5 kts
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard

Bodyguard

Om elf uur verlaten we de prachtige Bonne Bay. Ik had hier nog wel weken kunnen blijven. Alleen al vanuit de kuip naar de bergen kijken is prachtig. Ik had ze ook graag vanuit mijn kano gezien. Ik had naar de Western River Pond willen liften om te wandelen en te varen en ik had nog willen fietsen, maar de Labrador kust en met name Red Bay trekt ook. We vertrekken en bewaren nog iets voor als we hier nog eens komen. Drie uur lang zeilen we heerlijk aan de wind met een vaartje van rond de 4,5 knopen. De laatste twee uur moet de motor aan, omdat de wind inzakt. We ‘parkeren’ de boot in de vissershaven. Het is luxe dat je zo op de kant kunt stappen, maar wij zijn inmiddels niet meer gewend aan stootwillen ophangen, zonnepaneel inklappen en lijnen klaarleggen. Het verval is hier ongeveer een meter. Twee wandelaars hebben foto’s van ons gemaakt. Moe en rammelend van de honger lopen we zelf ook een rondje.

Zondag 25 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: Tablelands Walk

Tablelands

Groep

Early in the morning we are walking to the Discovery Center. Suddenly we here the blow out of a Minke Whale and we see his back. It is a magnificent sight to see and hear the whale in the silent fjord. We hitchhike with other visitors to the start of the Tablelands Walk. We have a very nice guide. The stones here are 570 million years old and come from the middle earth layer. Possibly the stones on Mars are rather the same. A new theory, not yet proved, is that life does not start out of the water but out of the stones.
--------------------------------------------------------------------------

Vallei

Om half negen zijn we al op pad. We lopen het wandelpad langs de kust. Het gras is nog nat van de dauw en onze schoenen nu ook. Het is stil op deze stralende zondagmorgen. De lucht is nog fris, zo’n 16 graden, maar de hemel is knalblauw en je voelt aan de zon dat het een warme dag gaat worden. Er is nog geen mens wakker, behalve wij dan. Ook de dieren houden zich stil, behalve één. Pffoeff klinkt het door de stille baai. Ik kijk naar het water en midden in het fjord zie ik de rug van een walvis, een Minke Whale. En nog een keer Pffoeff en de majestueuze rug glijdt door het water. Machtig om dit mee te maken. Om negen uur zijn we bij het Discovery Center dat net opengaat.

Bord Discovery Center

Groep wandelt

Een medewerkster schrijft op de bord welke wilde dieren de afgelopen dagen gezien zijn. Onze walvis staat als meest recente bovenaan. We willen vandaag de Tablelands Walk doen. Elke ochtend wordt deze wandeling door een gids begeleid en wij willen graag meer te weten komen van de kale bergen die we vanaf onze boot in het zuiden zien. Alleen nu nog zien hoe we daar komen. Er is nog helemaal niemand in het bezoekerscentrum. Na een tijdje stappen er vier mensen binnen. Zij kopen ook tickets voor de Tablelands Walk. En ja wij mogen meerijden met Dennis in de kofferbak. We treffen een erg leuke gids. Deze knul had ook leraar of cabaretier kunnen zijn. Geweldig zoals hij kan vertellen en hoe hij het ook leuk probeert te maken voor de kinderen. De stenen die hier liggen zijn 570 miljoen jaar oud en zijn afkomstig uit de aardkorst. Mogelijk hebben stenen van Mars dezelfde samenstelling als deze stenen en een heel nieuwe, nog niet bewezen theorie, is dat het leven niet voortkomt uit het water, maar uit de stenen.

Plant

Grijs mos wordt groen

We krijgen ook wat uitleg over de planten. Er is een grijs mos dat de warmte weerkaatst, maar als er water op valt, helemaal groen wordt.

Dennis en Ank

Ank op boardwalk

Aan het eind van de wandeling is een beekje en een heerlijke plek om te lunchen. Blijkbaar zijn wij de enige met een broodtrommeltje, want we blijven als alleen over. Ook op de terugweg hebben we heel snel een lift te pakken. ’s Middags vaart Dennis met het bijbootje op en neer naar de wasserette. Morgen willen we vertrekken MET een schone was.

Zaterdag 24 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: Zeilen

Opstappers

Roue in kaart

With our new friends we sail into the fjord, beautiful. On the way to it we sail downwind under genoa only, on the way back, we tack with reefed main and genoa. Good sailing with 15 to 20 knots of wind and no waves. Later we have dinner together again; codfish, delicious. Trip: 19.6 nm.
--------------------------------------------------------------------------

Rots

Tot de zon opkwam. Zo lang hebben Clyde en zijn vrienden zitten praten, drinken en muziek maken. Hun ontbijt is voor ons een vroege lunch. Al zingend en harmonica spelend glijden we met alleen de genua het fjord in. De kust is prachtig. Onze gasten hebben een koelbox met bier meegenomen. Daarnaast lusten ze ook van onze rum. Ik ben blij dat Dennis, net als ik, alleen frisdrank drinkt. Wij varen nu wel met ons huis rond. Aan het eind van het fjord gaan we voor anker. Op het strand is een man met een klein kind aan het spelen. Morgen blijkt dat hij onze gids zal zijn. Clyde vertelt dat hier veel bruine beren in het bos zitten. We eten mijn eigengemaakte tomatensoep en gaan kruisend terug. Zeilen met hoofdletters in deze prachtige omgeving met 15 tot 20 knopen wind zonder golven. Het is een gezellige boel aan boord, maar ik bedenk dat ik toch maar niet ga charteren. Mèn wat moet je goed opletten met opstappers. Ze gaan plassen als wij gaan ankeren, willen hun schoenen gaan pakken als wij het zeil laten zakken en ternauwernood haalt Tana haar handen weg als het bakskistdeksel terugvalt. Maar wat hebben ze genoten. Opnieuw eten we samen. Dit keer Codvis en gebakken in de witte wijn is dat superlekker. We wisselen adressen uit en nemen afscheid van onze nieuwe vrienden. Wat een levensgenieters.

Vrijdag 23 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: Naar Trout River

Trout River

Trout River

Clyde takes us on a tour to Trout River, a little fisherman’s village. We take a look over the Trout River Pond. In the Chocolate Mosse we have lunch and we buy two handmade breads that last for two weeks. In the evening we have dinner with Clyde and two old friends from St. John’s.
--------------------------------------------------------------------------
De eerste inwoner van Trout River was George Crocker uit Dorsethire, Engeland, die zich hier in 1815 vestigde voor de visvangst. Het lijkt of er nog steeds maar één inwoner is. Het is een grijze dag en op weg naar hier zijn we geen enkele auto tegengekomen. We hebben rondgeslenterd langs de haven en naar een visser gezwaaid, de enige te bekennen levende ziel. De rust in het vissersdorp is aangenaam.

Trout River Pond

Lunch

We rijden naar een uitzichtpunt en kijken uit over de Trout River Pond. Clyde brengt ons naar de Chocolate Moose. Hier verkopen ze handgemaakt brood. Ik koop er meteen twee. Ze zijn minstens twee weken houdbaar. We trakteren Clyde hier op een lunch. Clyde heeft een heerlijke vissoep en ik verwens mijn zoutloze dieet boven een stevige boterham met kipfilet, maar het vult wel. ’s Middags gaan we elk zijns weegs en ’s avonds zijn we weer welkom bij Clyde voor heilbot. Als we om zes uur ’s avonds bij Clyde binnenstappen, heeft hij bezoek van twee oude vrienden. We merken aan alles dat deze mensen elkaar al heel lang kennen. Soms vergeten ze even dat wij er ook zijn, maar meestal worden we heel hartelijk in hun gezelschap opgenomen. Tana (spreek uit: Tenna) is rond de vijftig en heeft sinds kort iets met Bruce en wonen in St. John’s, de hoofdstad van New Foundland. Onafhankelijk van elkaar waren ze bevriend cq. een leerling van Clyde. We zitten gezellig met de houtstoof aan, glaasje wijn erbij, schaaltje blauwe bessen en kaas met toastjes. Ik zie Tana zo af en toe ergens in roeren, maar wij zijn allemaal verbaasd als er later op de avond een heel warm buffet op de houtstoof staat: een hele kip met curry, runderreepjes, soep, heilbot en rijst en dat allemaal zonder zout. Een heerlijke maaltijd. Clyde draagt af en toe een gedicht voor of zingt een lied speciaal voor Tana of voor mij. Het is een bijzondere avond. Om half twaalf laten we deze groep goede vrienden alleen met de afspraak dat we morgen gaan zeilen met Bodyguard.

Donderdag 22 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: Harde wind

En het was zelfs warmer

Vissershaven

A lot of wind today, but summertemperature (78 F) and we stay till the evening onboard. In the evening we walk to the pontoon. We talk with the crew of Andante. They sailed to Labrador en show us their videos of icebears; very impressive. After that we go to Clyde, a man we now from other sailors. We get a friendly welcome and a glass of wine.
--------------------------------------------------------------------------

Uitzicht Clyde

Stilleven

Het waait vandaag hard, maar het is niet koud: 25,5 graden buiten. We houden ankerwacht. Het anker houdt prima. Mijn spieren kunnen een dagje rust wel waarderen na twee wandeldagen. Aan het eind van middag neemt de wind af en na het eten gaan we de kant op. We lopen langs het strand naar de steiger. Er liggen twee boten aan. We maken een praatje met de Andante http://svandante.blogspot.com. Russ en Alison uit Amerika nodigen ons meteen aan boord uit. Zij zijn een flink eind langs de Labradorkust gezeild. Wij zitten met open mond te kijken naar hun video’s van ijsberen. Indrukwekkend! We stappen van boord en lopen de trap op, de tuin in van Clyde. Clyde kennen wij alleen van naam van de Trobriant. Zij waren medio oktober 2011 hier en hadden een leuk contact met deze man. Verschillende keren hebben we hem opgezocht en was hij niet thuis. Nu zit hij voor het raam en wij worden hartelijk begroet als we de namen: Lydia, Robbert, Nikita en Christy laten vallen. Op de rechtermuur herkennen we de tekening van de kinderen. Hij hangt hier nog steeds hoor, Nikita en Christy! Het is al redelijk laat en na een glaasje wijn nemen we afscheid met de afspraak dat Clyde ons morgen naar Trout River rijdt voor een beetje sight seeing.

Woensdag 21 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: Discovery Center

Discovery Center

We go to the Discovery Center to learn more about the oldest mountains in the world. During the last glacier the very old earth layers came to the surface. In Gros Morne you look in the past for milliards of years. There grows hardly nothing on the mountains in the south because of the high magnesium.
--------------------------------------------------------------------------
New Foundland maakte miljarden jaren geleden deel uit van het oercontinent. Met de snelheid waarmee nagels groeien, twee tot drie centimeter per jaar, verwijderen Afrika en Noord Amerika zich ten opzichte van elkaar. Het schuiven van de aardplaten gaat met veel geweld gepaard. Tijdens de laatste ijstijd is hier oergesteente blootgelegd. De grond bevat hier zoveel magnesium dat er nauwelijks iets op groeit. De bergketen die het National Park doorkruist, wordt beschouwd als het oudste gebergte op aarde. In het park leven zwarte beren, elanden, kariboes, vossen, sneeuwhazen, marters en vele vogels.

Schilderij

Eigen schilderij

In het centrum is ook een foto-expositie. We herkennen één van de foto’s als de plek waar wij ons bijbootje stallen.

Berenjacht

Nog een grapje voor de zendamateurs: een foto van een vossen-, nee berenjacht. Alleen heeft de beer zich verstopt. ’s Avonds waait er een zuidenwind en is het buiten dik twintig graden. Het is tien graden warmer dan gisterenavond en we slapen met de deur wagenwijd open.

Bodyguard in Bonne Bay

Het blijft een prachtig gezicht: ons stoere schip met de machtige bergen op de achtergrond.

Dinsdag 20 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: Lookout trail

Noord

Tablelands

Today we hike the Lookout Trail. It is a 5 km walk to 400 m height. At the top we enjoy a magnificent view. On the way back we see a mose two times, on a distance; amazing what a huge animal. In the evening ther is a cold northern wind. It is 52 Fahrenheit, but I do take a shower in the cockpit.
--------------------------------------------------------------------------

Paadje

Bodyguard

“Eén twee drie vier … negentien en … twintig, pfff, even rust. En weer twintig stappen,” ik praat mezelf naar boven op de Lookouttrail. Mèn wat is dit steil. De beloning is nu al groot. Een pracht uitzicht op het fjord en we zijn nog niet eens op de helft. We zijn vanochtend om half elf –voor onze biologische klok negen uur- naar het Discovery Center gelopen. Daar hebben we keurig twee dagpassen gekocht en nu lopen we naar boven.

Zuid

De Lookout Trail is slechts 5 km, maar gaat naar een hoogte van 400 meter. Een gemiddeld mens doet hier 2 tot 3 uur over. Op moeilijke stukken zijn treden gemaakt en als we boven de boomgrens komen en door een moerasland lopen, wandelen we over een boardwalk.

Kaart

Rode stoelen

Vlakbij de top is een keuze moment: geleidelijk naar boven met een omweg of direct met een flinke klim. Wij kiezen voor de geleidelijke weg. Op de top heeft een komische geest twee rode stoelen gezet.

Zuid en A

Noord en D

Het uitzicht is fenomenaal. Gemiddeld staan we met vier mensen op de top. Mensen die er al waren, vertrekken en er komen nieuwe bij. Bodyguard ligt als een kelein stipje ver onder ons.

Eland

Eland close up

De terugweg gaat een stuk sneller. Onderweg zien we twee keer een eland op afstand. Geweldig wat een imposant groot dier. Om vier uur zijn we weer bij het Discovery Center en om half zes op de boot.

Ank in bos

Bodyguard

Het koelt ‘s avonds hard af met de koude noordenwind. Buiten is het twaalf graden, maar ik ga toch even douchen met mijn pan warm water onder het buiskap tentje. ’s Avonds in bed masseer ik mijn vermoeide voeten en kijken we terug op een geweldige wandeling.

Maandag 19 Augustus 2013 Canada, New Foundland, Woody Point: naar discovery center

Dinghy en Dennis

Bodyguard

In the morning we have some rain. We have good internet on board so we read about Gros Morne National Park and do our administration. In the afternoon we go to shore. There are two little groceries. We walk to the discovery center, but it is cheaper to visit it after a hike in the park. The daypass for the park is valid until noon the next day.
--------------------------------------------------------------------------

Bodyguard

In de ochtend regent het. We hebben een prima internet verbinding dus een goed moment om de website bij te werken en ons digitaal te oriënteren op Woody Point en het Gros Morne National Park. ’s Middags is het droog en gaan we de kant op. We lopen al meteen tegen twee supermarktjes aan. De verse spullen zijn minimaal, maar wij zijn al heel blij met brood en melk. We gaan op zoek naar het Discovery Center om weer te weten te komen over de kale hoge bergen zuid van ons. Het Discovery Center is toegankelijk met een dagpas voor het National Park ($9.80). De dagpas is vandaag geldig en de volgende dag tot 12:00 uur. Het is dan slimmer om morgen te gaan wandelen en overmorgen, met spierpijn, het informatiecentrum te bezoeken. Afijn we hebben even de benen gestrekt.

Vrijdag 16 Augustus 2013 t/m zondag 18 augustus 2013 Canada, Gulf of St. Lawrence, Van Iles de la Madeleine, Havre-Aubert: to New Foundland, Woody Point

Brood bakken

We bake a bread and in the end of the afternoon we head for New Foundland. We start with the full main and genoa. During the trip we use all combinations of full sail and genoa, engine and genoa or only genoa. Sunday morning the mountains of New Foundland are becoming better and better visible. The mountains are high and really beautiful. We see some waterfalls. We drop anchor in the Bonne Bay Fjord at Woody Point. In the evening we enjoy some good music in a pub and Dennis learns how to square dance. Trip 217.2 nm, average 5.0 kts.
--------------------------------------------------------------------------

Aankomst NFL

Aankomst NFL

Het brood dat we gisteren van Yoslynn kregen, hebben we alweer bijna op. Bakkers zijn hier niet. Dus dat wordt kneden. Tot nu toe heb ik altijd brood gebakken van kant en klare Koopmans mixen. Nu moet ik aan de slag met gist en bloem. Een flinke tijd zit ik te twijfelen welke gist ik zal gebruiken. Dr. Oetker uit Nederland die over de datum is? Of de nog lang houdbare Amerikaanse waarbij ik iets met 110 graden Fahrenheit moet doen en het moet laten ‘foamen’. De oude vertrouwde Dr. Oetker wint en met een vers brood verlaten we om half vijf ’s middags de baai op weg naar het 200 mijl verderop gelegen Woody Point in New Foundland. We beginnen vol tuig met een knoop of 10 schijnbare halve wind. ’s Avonds neemt de wind af en varen we op de motor. De rest van de tocht varen we afwisselend met de genua al dan niet met de motor er bij of vol tuig. Vanaf zaterdagavond varen we ruime wind en kunnen we het alleen met de genua af. ’s Avonds is het fris en regent het zachtjes. Dennis doet het buiskaptentje dicht. We kunnen allebei onder de buiskap zitten: droog en uit de wind. We eten buiten onze pasta en de hele nacht houden we lekker het tentje dicht. Prima wacht houden zo. De e-reader maakt overuren.

Waterval

Ingang fjord

Zondagochtend worden de bergen van New Foundland steeds beter zichtbaar. Wow! Wat een ruige hoge bergen. Dit is een landschap waar je stil van wordt. Inmiddels is voorspelde 25 knopen wind gekomen. Op sommige golven staan flinke witte koppen. Alleen met de genua lopen we nu bijna 7 knopen. Op de bergen zien we elke 100 meter een waterval. Alsof we langs een schilderij varen.

Hoge berg

We glijden het Bonne Bay fjord in. Af en toe nog even een flinke versnelling op een valwind en dan draaien we de genua in en varen op de motor verder. In de rechterarm is Woody Point. We liggen rondom in de bergen: prachtig is het hier. Ik verwacht niets van de SSB-verbindingen maar die zijn onwaarschijnlijk goed. Na het eten lopen we het plaatsje in. We vallen met onze neus in de boter. Om negen uur beginnen een paar muziekanten in een kroeg te spelen. We zitten aan een tafel met twee vrouwen en een andere zeiler. De sfeer is gemoedelijk. Ik zie Dennis mee rondjes draaien met het ‘square dancing’. Hij heeft de vrouw van een bandlid als partner. Een danslerares staat via de microfoon aanwijzingen te geven en na een paar minuten droog oefenen ziet het geheel er prima uit. De twee jonge meiden en hun vader zwepen het tempo op hun violen en accordeon flink op. Later genieten we van een band met gitaristen, drummer, violiste, toetsenist en zangers. Om half elf houden we het voor gezien. Aan boord is het dan pas 21:00 uur, maar op New Foundland is het anderhalf uur later dan in Québec. Ik ben moe en Dennis wil met de aantrekkende wind graag aan boord zijn. Ik verwacht een kletsnatte rit met de dinghy. We stuiteren flink, maar worden dankzij Dennis’ stuurmanskunsten nauwelijks nat. Ik ben blij met onze 6 pk.

Donderdag 15 Augustus 2013 Canada, Gulf of St. Lawrence, Iles de la Madeleine, Havre-Aubert: to the beach / naar het strand

Uitzicht op duinen

Wedstrijdboot

In the morning there is too much wind to go in the dinghy. I make a green peas soup. In the afternoon we go to the beach. Iles de la Madeleine has 300 km beach and a road of 100 km.
--------------------------------------------------------------------------

D op strand

Golfpatroon op strand

’s Ochtends waait het hard en staan er te hoge golven in de baai om er met de dinghy op uit te trekken. Ik check de groentevoorraad, bedenk dat ik alles aan boord heb voor erwtensoep en ga aan de slag. Af en toe ga ik even in de kuip staan om van het uitzicht te genieten. Links en achter hebben we duinen en strand. Rechts is een droogvallende plaat met aalscholvers en daarachter een lange rij duinen en strand. Vóór ons is het plaatsje. Mijn haren wapperen in de wind, maar het blijft een mooi plaatje buiten. ’s Middags gaan we naar het strand. Iles de la Madeleine heeft 300 km zandstrand en één autoweg van 100 km. Er zijn niet veel mensen op het strand en de wind heeft een eindeloos golfpatroon gemaakt.

Woensdag 14 Augustus 2013 Canada, Gulf of St. Lawrence, Iles de la Madeleine, Havre-Aubert: a walk around / wandeling

Bodyguard voor anker

Twee heuvels

People are very friendly here. We get a ride to the city offered and from a lady we get a whole bread. We take a nice walk over the hills and enjoy the view. In the harbor it is busy. There arrived about 10 boats from a race from Saint-pierre. One of them stranded close by us just outside the channel to the harbor. His engine died and and he grounded near highwater. We know the feeling when we saw him on one side during lowtide. With the next hightide his mates came to tow him to the group in the marina.
--------------------------------------------------------------------------
Of de mensen hier aardig zijn? We hebben de dinghy nog niet vastgelegd of we hebben al een lift naar de stad aangeboden gekregen van een zeiler uit de haven. We hebben behalve brood niets nodig en willen graag onze benen strekken. In de haven is het druk. Er zijn net een tiental zeilerboten vanuit Saint-pierre, een eilandje onder New Foundland, met een race hierheen gekomen. Vanochtend spraken we één van hen. Hij was vannacht na ons de baai ingevaren. Zijn motor stopte er mee en hij strandde net naast de vaargeul naar de haven. Hoog en schuin lag hij er vanochtend bij. Inmiddels ligt hij ook in de haven.

D onder poort

Heuvel

Het eiland is ter hoogte van de haven maar 100 meter breed. Aan de andere kant van de weg zien we weer de zee. Aan beide kanten van de weg wat souvenirwinkels en cafés. Ik dacht dat we in een uithoek zaten, maar het blijkt best levendig. We besluiten de heuvel links op te klimmen. “Bonjour,” zwaai ik naar een vrouw bij een huis op een toplocatie: prachtzicht op het water en de steile kust. Ze woont in Montreal, maar nu zijn ze in hun vakantiehuis en vanavond komt de hele familie bij elkaar voor de verjaardag van haar dochter. Erg veel te doen nog, maar even kletsen met een paar buitenlanders heeft blijkbaar haar voorkeur. Of er hier een bakker is? “Nee de winkels zijn hier 30 kilometer vandaan.” Misschien wil ze vanmiddag bij het boodschappen doen een brood voor ons meenemen. Brood? Als dat alles is, dan kan ze ons zo helpen en we krijgen een heel brood in ons handen gedrukt. Ik pak mijn portemonnee, maar daar wil de vrouw niets van weten. Superaardige mensen hier dus.

A wandel

Uitzicht

We beklimmen de twee heuvels en genieten van het uitzicht. Bodyguard is een stipje in de baai, maar ligt daar prima. ’s Avonds is het weer ‘sced-tijd’. We kunnen de Nederlandse zendamateurs verstaan maar de verbindingen houden niet over.

Maandag 12 Augustus 2013 en dinsdag 13 augustus 2013 Canada, Gulf of St. Lawrence Van Gaspé naar Iles de la Madeleine, Havre-Aubert
For the first time in 2013 we do a night over to Iles de la Madeleine. Monday evening and Tuesday night we sail very well but the Tuesday during daytime we have to use the engine. The sunset is beautiful and so are some hunting dolphins: black with a white belly. In the evening we anchor in a good protected anchorage. There are two more boats on anchor. Trip: 165.1 nm, average: 5.2 kts.
--------------------------------------------------------------------------

Iles de la Madeleine

Iles de la Madeleine

We zitten zo druk met de pomphouder en Etienne en Lucie te praten dat we veel te veel diesel tanken. Er zit nu 267 liter in de tank bij, terwijl we 200 liter wilden tanken. We krijgen 30 dollar korting en dat is dan weer leuk bij een dieselprijs van $ 1,47. Om 14:15 uur verlaten we met grootzeil en motor Gaspé. Het eerste stuk is in de wind. De gribfiles laten zien dat het straks beter wordt, anders zou ik omdraaien. Iles de la Madeleine ligt 150 mijl naar het zuidoosten en dat tegen een zuidoosten wind in … Inderdaad is na het eten de wind wat meer geruimd. Met een rif in het grootzeil en de genua vol uit gaat Bodyguard met dik zeven knopen de goede kant op. Om negen uur gaat Dennis slapen. De zon gaat hier nu om acht uur onder en langzaam aan verschijnen er wat sterren. Regelmatig zie ik een vallende ster. Telkens wens ik hetzelfde: een behouden aankomst. Ik zie twee keer een lichtflits, maar hoor geen donder. De wind blijft keurig onder de 20 knopen. Zo wil ik het hebben. Het is ons eerste nachtje door in 2013 en ik moet weer even wennen. Om twaalf uur stap ik alleen in het voorverwarmde bed. Om vier uur kruipt Dennis erbij, een teken dat ik er nu echt uit moet. Om zes minuten over vijf uur zie ik de zon opkomen. Dat blijft schitterend om te zien. Zes dolfijnen zijn aan het jagen. Ongelooflijk hoe snel ze kunnen zwemmen. Twee komen een stukje achter de boot aan, maar worden dan door hun maten weer teruggefloten om te helpen jagen. Eén dolfijn springt helemaal uit het water en laat zich gestrekt terugvallen. Wow! Het zijn zwarte dolfijnen met een witte buik. De hele dinsdag varen we op de motor. ’s Middag liggen we te rollen op de golven. Pas 20 mijl tevoren hebben we ‘Land in zicht’. We moeten nog om een enorme landtong heen voor we om 22:15 uur in een beschutte kom het anker laten vallen. Er liggen nog twee andere boten voor anker.


For older journals, click here